فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  ‌علیرغم این که اساس تشخیص و درمان لوسمی‌های حاد میلوئید هنوز هم تقسیم‌بندی FAB می‌باشد، تحقیقات نشان داده که این گروه‌بندی دارای محدودیت‌هایی است و به همین جهت اخیراً ایمونوفنوتایپینگ به‌وسیله فلوسایتومتری به‌طور گسترده‌ای در این تشخیص به‌کار برده می‌شود. طبق بررسی‌های انجام شده در گروه لوسمی‌های حاد میلوئید، ایمونوفنوتایپ با بررسی حضور یا عدم حضور CD14 کمک برجسته‌ای در افتراق زیرگروه میلوئید (M0, M1, M2, M3, M6, M7) از زیرگروه منوئید (M4, M5) داشته است. با این‌حال در چندین مطالعه نشان داده شده که CD14 دارای حساسیت بالایی نمی‌باشد. باتوجه به این که (FC g RI) _{CD64 نیز رسپتور اختصاصی سلول‌های رده منوئید بوده و در شمار نادری از سلول‌های میلوئید بروز می‌یابد، در این مطالعه به بررسی ارزش تشخیصی CD14 و CD64 در افتراق زیرگروه منوئید از غیر منوئید پرداختیم.}

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده تشخیصی بود. جمعیت مورد بررسی شامل 216 مورد لوسمی حاد میلوئید ثابت شده به‌وسیله معیارهای FAB و ایمونوفنوتایپینگ بودند که به روش sequential از مراجعین به بخش فلوسایتومتری سازمان انتقال خون ایران درطی 29 ماه انتخاب شدند. نمونه‌های بیماران با آنتی‌بادی‌های منوکلونال بر علیه گیرنده‌های CD64 و CD14 که با فلورسانس Phyco Erythrin در اتصال بودند رنگ و با دستگاه فلوسایتومتری Epics-xl بررسی شدند. اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و تحت آزمون کای‌دو (Chi-square) تجزیه و تحلیل آماری شدند.

  یافته‌ها

  نتایج حاصله حکایت از اختصاصیت 88% و حساسیت 67% برای CD64 و اختصاصیت 96% و حساسیت 31% برای CD14 با ضریب اطمینان 95% در تشخیص زیرگروه منوئید از غیر منوئید دارد.

  نتیجه گیری

  حساسیت کم و اختصاصیت بالای CD14 و از طرف دیگر حساسیت و اختصاصیت بالای CD64 با درجات متفاوتی در منابع نیز گزارش شده است. با توجه به این‌که حساسیت CD64 به مراتب بالاتر از CD14 است، لذا استفاده از CD64 برای تشخیص زیرگروه منوئید لوسمی‌های حاد میلوئید الزامی بوده و پیشنهاد می‌شود که در تمامی پروتکل‌های ایمونوفنوتایپ به‌عنوان مارکر حساس و اختصاصی این رده منظور گردد.