چکید ه

  سابقه و هدف

  بسیاری از مطالعه‌ها ثابت کرده‌اند که پلی‌مورفیسم ژن NQO1 ، باعث افزایش خطر ابتلا به لوسمی میلوئیدی حاد می‌شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان شیوع پلی‌مورفیسم‌های C465T و NQO1 C609T در ایران و بررسی نقش این پلی‌مورفیسم‌ها در افزایش خطر ابتلا به لوسمی میلوئیدی حاد بود.

  مواد و روش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع مورد ـ شاهدی بود. با استفاده از روش PCR-RFLP ، به صورت تصادفی برای پلی‌مورفیسم C609T ، 140 بیمار مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد در برابر 80 نفر شاهد و برای پلی‌مورفیسم C465T ، 124 (از 140 بیمار) بیمار مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد در برابر 80 نفر گروه شاهد، مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل آماری از آزمون مجذور کا و نرم‌افزار 16 SPSS استفاده شد.

  یافته‌ها

  ارتباط معنا‌داری بین پلی‌مورفیسم‌های C609T و C465T NQO1 و افزایش خطر ابتلا به لوسمی میلوئیدی حاد یافت نشد. در پلی‌مورفیسم C609T ، نسبت شانس برای ژنوتیپ TT در مقابل ژنوتیپ CC ، 21/0(13/1-04/0 = 95% CI ) و برای ژنوتیپ CT در مقابل ژنوتیپ CC ، 06/1(95/1- 57/0= 95% CI ) بود. در پلی‌مورفیسم C465T نسبت شانس برای ژنوتیپ TT در مقابل ژنوتیپ CC ، صفر و برای ژنوتیپ CT در مقابل ژنوتیپ CC ، 01/3(32/14-63/0= 95% CI ) بود.

  نتیجه گیری

  نتایج مطالعه نشان می‌دهد که واریانت‌های ژن C609T و NQO1 C465T ، فاکتور مهمی برای ابتلا به لوسمی میلوئیدی حاد نیستند.