|
تاثیر حاد و مزمن تمرینات ورزشی بر سطوح فیبرینوژن پلاسما در افراد سالم: یک فرا تحلیل
|
| رسول اسلامی، دیاکو حیدری، عارف مهدی پور، سروه حیدری |
| دانشیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه علامه طباطبایی تهران |
|
|
چکیده: (410 مشاهده) |
چکیده
سابقه و هدف
هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر تمرینات ورزشی مختلف بر میزان فیبرینوژن پلاسما و بررسی پاسخ حاد و مزمن فیبرینوژن به فعالیت ورزشی بود.
مواد و روش‌ها
در یک مطالعه مروری فرا تحلیلی، برای بررسی مطالعه‌های انجام شده در مورد تأثیرات تمرینات ورزشی بر فیبرینوژن، جستجو در پایگاههای اطلاعاتی پابمد، ساینس دایرکت، اسکوپوس، و گوگل اسکولار با کلمات کلیدی مشخص شده بین مقالاتی که طی سال‌های 2010 تا 2020 منتشر شده بودند، انجام گرفت. پس از غربالگری اولیه، بررسی متن کامل و ارزیابی نقادانه مطالعه‌ها، مقالاتی که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و در نهایت، 22 پژوهش که شامل 33 کارآزمایی با معیارهای ورود به متاآنالیز بود، تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها
نتایج فراتحلیل نشان میدهد که پاسخ حاد فیبرینوژن به تمرینات ورزشی افزایشی میباشد اما این افزایش معنادار نیست. از طرفی پاسخ مزمن فیبرینوژن به تمرینات ورزشی به صورت معناداری کاهشی میباشد که این کاهش مربوط به تمرینات هوازی و اینتروال با شدت بالا است و پاسخ آن به تمرینات بیهوازی ناچیز میباشد.
نتیجه گیری
به طور کلی میتوان گفت که تمرینات ورزشی میتواند در تعدیل میزان فیبرینوژن عروق مؤثر باشد؛ در پژوهش‌های مختلف، در پاسخ حاد به ورزش، عدم تغییر و یا افزایش سطح فیبرینوژن پلاسما و در پاسخ مزمن به تمرینات ورزشی، کاهش سطح فیبرینوژن پلاسما گزارش شده است. اگرچه باز هم نیاز به مطالعاتی با کیفیت بالا و حجم نمونه کافی در این زمینه احساس می‌شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: تمرینات استقامتی، تمرینات مقاومتی، تمرینات اینتروال با شدت بالا، فیبرینوژن، ویسکوزیته خون |
|
|
متن کامل [PDF 795 kb]
(119 دریافت)
| | متن کامل (HTML) (188 مشاهده)
|
نوع مطالعه: مروري |
موضوع مقاله:
هماتولوژي
انتشار: 1400/4/10
|
|
|
|
|
|
