فصلنامه پژوهشی خون

چکیده سابقه و هدف مقاومت پلاکتی ایمیون از جمله عوارض تزریق مکرر پلاکت می‌باشد. هدف از این مطالعه، انجام کراس‌مچ پلاکتی با استفاده از روش فلوسیتومتری برای ارزیابی نتایج تزریق پلاکت بود. مواد و روش‌ها تعداد 15 بیمار AML بستری با سابقه تزریق پلاکت(حداقل دو بار) و تعداد 15 فرد ظاهرا سالم بدون سابقه تزریق خون و فرآورده‌های آن(کنترل)، در این مطالعه توصیفی بررسی شدند. برای انجام کراس‌مچ پلاکتی، از روش Gates برای کراس‌مچ پلاکتی با استفاده از فلوسیتومتری، استفاده شد. از افراد سالم mL 5 خون کامل جمع‌آوری و PRP تهیه شد. سرم بیماران با سوسپانسیون پلاکتی مجاور شده و سپس FITC-anti human IgG اضافه و به روش فلوسیتومتری بررسی گردید. نتایج حاصل از کراس مچ با CCI بیماران به کمک آزمون‌های من‌ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون مقایسه شدند. یافته‌ها بین کراس‌مچ پلاکتی به روش فلوسیتومتری و نتایج CCI یک ساعته بیماران(با 731/0- = r و 002/0=p) و CCI 24 ساعته بیماران (با 744/0- = r و 002/0=p)، رابطه منفی معناداری وجود داشت. در بیماران مشکوک بـه مقاومـت پلاکتـی ایمیـون که میانگین CCI یک ساعته کمتر از 7500 بود، میانگین درصد کراس‌مچ پلاکتـی نسبـت بـه افراد بیمار غیر مبتلا به مقاومت پلاکتی ایمیون و افراد کنترل تفاوت معناداری وجود داشت(001/0=p). نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد آزمایش کراس‌مچ پلاکتی به روش فلوسیتومتری، ارتباط نسبتاً قوی با CCI یک ساعته دارد و در ارزیابی مقاومت پلاکتی ایمیون کارآیی مناسبی دارد.