فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  خون بند ناف دارای مزایای فراوانی نسبت به سایر منابع سلول‌های استرومال مزانشیمی است. این مطالعه با هدف فراهم کردن یک دستورالعمل جدید جهت تمایز عصبی سلول‌های استرومال مزانشیمی خون بند ناف انسانی در محیط آزمایشگاه انجام گرفت.

  مواد و روش‌ها

  در این مطالعه تجربی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی خون بند ناف انسانی پس از جداسازی و تایید مورفولوژیکی، تمایز به رده چربی و استخوان و ایمنوفنوتایپ، با رتینوئیک اسید، فاکتور رشد فیبروبلاستی، فاکتور رشد عصبی، فاکتور رشد اپیدرمال، اسید اسکوربیک، ایزوبوتیل گزانتین و محیط کشت نوروبازال جهت القای تمایز عصبی تیمار گردید. بیان نسبی ژن‌های اختصاصی عصبی با Real-Time PCR ، نرم‌افزار 2009 REST و 5/11 SPSS مورد بررسی قرارگرفت.

  یافته‌ها

  نتایج نشان داد که سلول‌های استرومال مزانشیمی، دوکی بوده و پتانسیل تمایز به رده چربی و استخوان را دارند. فلوسیتومتری برای(78%) CD73 ، (78%) CD105 مثبت و برای CD45 (2%) و (5/2%) HLA-DR منفی بود. پس از تمایز عصبی و تغییر شکل قابل توجه سلول‌های استرومال مزانشیمی به سلول‌های عصبی، نتایج تجزیه و تحلیل Real-Time PCR نشان داد که بیان ژن‌هایی نظیر MBP ، nestin ، MAP-2 و GFAP به طور معناداری در مقایسه با سلول‌های تمایز نیافته(کنترل) افزایش یافته است(05/0 p < ).

  نتیجه‌گیری

  مطالعه حاضر نشان داد، تیمار سلول‌های استرومال مزانشیمی با ترکیبی از فاکتورهای رشد و مواد شیمیایی باعث القای تمایز عصبی شده و می‌تواند باعث افزایش کارآیی سلول درمانی بیماری‌های نورودژنراتیو براساس سلول‌های بنیادی در آینده گردد. هر چند که عملکرد سلول‌های پروژنیتور عصبی به دست آمده قبل از کاربرد بالینی باید در مدل‌های حیوانی ارزیابی شود.