فصلنامه پژوهشی خون

چکیده

سابقه و هدف

افزایش بار آهن، عارضه مهم تزریق خون مزمن است که نیاز به درمان آهن‌زدایی دارد. یکی از این درمان‌ها دفریپرون (L1) است که اغلب به صورت درمان ترکیبی با دسفروکسامین استفاده می‌شود. اما مهم‌ترین عارضه این دارو، مشکلات گوارشی است و گاهی به قدری شدید است که بیمار قادر به تحمل دارو نمی‌باشد. در این تحقیق، عوارض گوارشی فرم روکش‌دار دارو بررسی شد.

مواد و روش‌ها

در یک مطالعه آینده‌نگر، داروی روکش‌دار برای 100 بیمار تالاسمی شروع و عوارض گوارشی آن‌ها برای 6 ماه بررسی شد. همگی بیماران به علت بار آهن بالا، اندیکاسیون مصرف درمان ترکیبی L1 با دسفروکسامین را داشتند و همگی با فرم قبلی داروی L1 ، عوارض گوارشی شدید نشان دادند. یافته‌ها توسط آزمون‌های t ، کای‌دو و نرم‌افزار 16 SPSS تحلیل شدند.

یافته‌ها

دو بیمار به علت تغییر مکان از مطالعه حذف شدند. از 98 بیمار؛ 91  ماژور و 7  اینترمدیا، 39  مرد و 59 زن با میانگین سنی 03/6 ± 16/25 سال بودند. 4/68% به علت فریتین بالا و 6/31% به علت مشکلات قلبی اندیکاسیون مصرف دارو داشتند. از 98 بیمار، 3 نفر(1/3 %) به دلیل بروز مجدد حالت تهوع و استفراغ و 1 نفر به دلیل بروز علایم آرترالژی(1%) درمان را ادامه ندادند. 94 بیمار(96%) توانستند بدون عارضه گوارشی و با موفقیت درمان را ادامه دادند.

نتیجه گیری

فرم روکش‌دار داروی  L1 نتایج بسیار خوبی درکاهش عوارض گوارشی داشت وباعث شد که96% بیمارانی که با فرم معمولی این دارو عوارض شدید گوارشی داشتند، با فرم روکش‌دار، توانستند درمان را با موفقیت ادامه دهند.