فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  در بدخیمی­های خونی، افزایش متیلاسیون در پروموتر ژن­های سرکوبگر تومور به عنوان یکی از رخدادهای شایع در مسیر اپی­ژنتیک گزارش شده است که قابل بازگشت می­باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی، میزان بسامد متیلاسیون پروموتر ژن P15 در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئید حاد و بررسی ارتباط متیلاسیون پروموتر ژن P15 با بیان آن بود.

  مواد و روش‌ها

  در یک مطالعه مقطعی، بیماران مراجعه‌کننده به مرکز خون و انکولوژی بیمارستان شریعتی، در دو بازده زمانی چهار ماهه، بعد از تایید بیماری لوسمی میلوئیدی حاد وارد مطالعه شدند. متیلاسیون پروموتر ژن P15 در 59 بیمار مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد با روش بررسی منحنی ذوب مورد مطالعه قرار گرفت و میزان بیان این ژن با روش Real Time PCR و به روش محاسباتی ∆∆ CT انجام شد. یافته‌ها توسط آزمون‌های کای‌‌دو و دقیق فیشر و نرم‌افزار 18 SPSS تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها

  7/40% (24 از 59) بیماران وارد مطالعه شده افزایش متیلاسیون پروموتر ژن P15 را نشان دادند. بدون در نظر گرفتن الگوی متیلاسیون، 9/92% از کل جمعیت بیماران کاهش بیان این ژن را نشان دادند. 9/90% از بیمارانی که متیلاسیون در ژن P15 خود داشتند(22 از 24) و 5/88% (31 از 35) از بیمارانی که متیلاسیون در ژن P15 نداشتند، کاهش بیان در ژن P15 را نشان دادند.

  نتیجه گیری

  تغییرات اپی­ژنتیک رخ ­ داده در ژن­های تنظیم­گر و یا ژن­های القا ­ کننده بیان در تنظیم بیان ژن P15 نقش داشته و علاوه بر آن دیگر مکانیسم­های اپی­ژنتیک مانند تغییرات هیستونی در تنظیم بیان نیز دخالت دارند.