فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  هپاتیت B یکی از خطرناک‌ترین عوامل ایجاد عفونت کبدی در جهان و اولین عامل شناخته شده مسؤول عفونت‌های پس از انتقال خون می‌باشد و بر این اساس تمام واحدهای اهدایی و فرآورده‌های خونی از نظر آلودگی با این ویروس مورد بررسی قرار می‌گیرند. ژنوتیپ‌های HBV ، به هشت گروه تقسیم می‌شوند که ژنوتیپ D نوع غالب در ایران است. عفونت مخفی هپاتیت B ، در سراسر جهان شایع است و احتمال انتقال عفونت هپاتیت B از این طریق، یکی از نگرانی‌های مراکز انتقال خون می‌باشد.

  مواد و روش‌ها

  در این مقاله تلاش شده است با مرور مقاله‌های منتشر شده در ارتباط با هپاتیت B و انتقال خون در ایران، تصویری از وضعیت هپاتیت B در ایران در مقایسه با جهان ارایه دهیم.

  یافته‌ها

  مطالعه‌هایی که در ایران صورت گرفته است، آمار متغیری از ابتلا به عفونت هپاتیت B را نشان می‌دهد. در بیماران تالاسمی، همودیالیزی و معتادان تزریقی به ترتیب؛ 5/1%، 1/5% و 8/5% از نظر HBsAg مثبت هستند. میزان عفونت مخفی هپاتیت B نیز از 15/0 تا 5/1 درصد متغیر است. از بین اهدا کنندگان خون، میزان HBsAg در گزارش‌های مختلفی به میزان 47/0%، 41/0%، 23/0% ، 4/0% و 08/1% عنوان شده است. این در حالی است که میزان شیوع عفونت در اهداکنندگان مستمر بسیار پایین می‌باشد.

  نتیجه‌گیری

  با توجه به اهمیت غربالگری ویروس هپاتیت B در اهداکنندگان خون، استفاده از آزمون‌های تشخیصی حساس به ویژه آزمون‌های مولکولی جهت کاهش زمان پنجره آزمایشگاهی بسیار حایز اهمیت می‌باشد.