فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  بیماری فون‌ویلبراند، شایع‌ترین اختلال خونریزی‌دهنده ارثی است که در نتیجه نقص و ساختار غیر طبیعی فاکتور فون‌ویلبراند ایجاد می­شود. این فاکتور که نقش اساسی در انعقاد خون بازی می‌کند، توسط ژن vWF کد می‌شود. نوع 3 ، وخیم‌ترین فرم بیماری است که دارای توارث اتوزومال مغلوب می­باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر موتاسیون‌های مختلف ژن vWF بر بیان mRNA در افراد مبتلا به بیماری فون‌ویلبراند بود.

  مواد و روش‌ها

  در یک مطالعه کاربردی، نمونه خون افراد مبتلا از میان گروهی از بیماران که جهش­های آنان قبلا" شناسایی شده بود، گرفته شد. به منظور بررسی سطح بیان ژن vWF ، پلاکت‌های خون محیطی جداسازی شد و استخراج RNA از آن‌ها صورت پذیرفت. سپس با استفاده از روش Real-time RT PCR بر روی نمونه‌های cDNA پلاکتی، بیان ژن vWF در تمام افراد بیمار و ناقل مورد ارزیابی قرار گرفت.

  یافته‌ها

  بررسی افراد خانواده‌ای که واجد جهش بی­معنی در اگزون 35 بودند، نشان داد که فرد بیمار هموزیگوت در مقایسه با افراد هتروزیگوت خانواده، بیان بسیار کمتری از ژن vWF را دارا می‌باشد(005/0 p= ). مطالعه در خانواده دوم که دارای بیمارانی با جهش هموزیگوت جایگاه پیرایش واقع در اگزون 10 بودند، مشخص کرد که بیان ژن vWF در افراد بیمار و ناقل تفاوت معناداری ندارد.

  نتیجه گیری

  هر جهش اثر خاص خود را بر بیان ژن می­گذارد. تحقیقات نشان داده حتی جهش­هایی که از نظر ماهیت مشابه هستند، می­توانند اثرات مختلفی بر بیان ژن داشته باشند. مکانیسم NMD یکی از روندهایی است که می‌تواند در این انتخاب برای تخریب نقش داشته باشد.