جلد 3، شماره 1 - ( بهار 1385 )                   جلد 3 شماره 1 صفحات 36-29 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Maleki A, Mirshahi M, Pourfathollah A. Evaluation of the effect of antihuman plasminogen monoclonal antibodies of A4D10, A5E10 and A3B2 on the activation of fibrinolytic system. Sci J Iran Blood Transfus Organ 2006; 3 (1) :29-36
URL: http://bloodjournal.ir/article-1-65-fa.html
علی ملکی ، دکتر منوچهر میرشاهی ، دکتر علی‌اکبر پورفتح‌اله . بررسی اثر آنتی‌بادی‌های منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی A5E10 ,A4D10 و A3B2 بر سیستم فیبرینولیز. فصلنامه پژوهشی خون. 1385; 3 (1) :29-36

URL: http://bloodjournal.ir/article-1-65-fa.html


چکیده:   (14822 مشاهده)
چکیده

  سابقه و هدف

  اصلی‌ترین ترکیب سیستم فیبرینولیز، پیش‌آنزیم پلاسمینوژن می‌باشد که توسط فعال‌کننده‌های مختلفی به فرم فعال خود یعنی آنزیم پلاسمین تبدیل شده و نقش حیاتی خود را که همانا لیز لخته‌های فیبرینی است ایفا می‌کند. نخستین آنتی‌بادی منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی در سال 1982 توسط پلوپلیس تهیه و اثر آن مطالعه شد. از آن ‌زمان‌ تاکنون ‌محققین ‌متعددی‌ در نقاط‌ مختلف‌ دنیا ‌به ‌تهیه ‌و مطالعه‌ آنتی‌بادی‌های ‌ضد پلاسمینوژن همت‌گماشته‌اند که‌ حاصل‌ تحقیقات‌آن‌ها قابل‌ توجه ‌بوده ‌و زوایای‌ تاریکی ‌از دانش‌ ما را در مورد ساختمان ‌و مکانیسم ‌فعال‌شدن پلاسمینوژن، ‌وضعیت‌ فیزیولوژیک ‌فیبرینولیزو غیره روشن ساخته‌اند. در این تحقیق، اثرات احتمالی سه آنتی‌بادی منوکلونال ضد پلاسمینوژن انسانی A4D10, A5E10 و A3B2 بر سیستم فیبرینولیز و مکانیسم احتمالی اثر آن مورد مطالعه قرار گرفت.

  مواد و روش‌ها

  پس از طی مراحلی نظیر کشت سلول‌های هیبریدومای تولید کننده آنتی‌بادی، تزریق این سلول‌ها به صفاق موش، تهیه آسیت و تخلیص آنتی‌بادی‌ها از آن، با روش‌های مختلفی از جمله ارزیابی چشمی لیز لخته پلاسمایی در حضور آنتی‌بادی‌ها، اندازه‌گیری کمی قطعات DD/E به روش آزمون D ـ دایمر، ارزیابی به روش الیزا با استفاده از سوبسترای سنتتیک S-2251 و غیره اثر این آنتی‌بادی‌ها بررسی شد.

  یافته‌ها

  مشاهدات اولیه با استفاده از پلاسمای پولد انسانی نشان داد که دو آنتی‌بادی A5E10 و A4D10 در حضور فعال‌کننده‌های پلاسمینوژن t-PA ، u-PA و SK ، فعالیت سیستم فیبرینولیز را افزایش می‌دهند در حالی‌که آنتی‌بادی A3B2 در حضور این فعال‌کنند‌ه‌ها تأثیری بر سرعت فیبرینولیز ندارد. براساس نتایج به‌دست آمده از اندازه‌گیری کمی قطعات DD/E به روش آزمون D ـ دایمر، اثر افزایشی آنتی‌بادی‌های A4D10 و A5E10 به‌صورت وابسته به دوز است. در آزمون دیگری که توسط سوبسترای سنتتیک S-2251 انجام گرفت مشخص شد که فعال شدن پلاسمینوژن در حضور اوروکیناز و در نتیجه شکسته شدن این سوبسترا در حضور آنتی‌بادی‌های A5E10 و A4D10 افزایش می‌یابد. به علاوه بی‌اثر بودن آنتی‌بادی A3B2 بر فعال شدن پلاسمینوژن در این آزمون نیز تأیید شد.

  نتیجه‌گیری

  احتمالا آنتی‌بادی‌های A4D10 و A5E10 با باز کردن فرم ساختاری پلاسمینوژن، فعال شدن آن‌ را در مقابل فعال‌کننده‌های پلاسمینوژن تسهیل می‌کنند.

  کلمات کلیدی: فیبرینولیز، پلاسمینوژن، آنتی‌بادی منوکلونال، فعال‌کننده‌های پلاسمینوژن

متن کامل [PDF 273 kb]   (2622 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
انتشار: 1393/5/27

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پژوهشی خون می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Scientific Journal of Iran Blood Transfus Organ

Designed & Developed by : Yektaweb