فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  مهم‌ترین مساله در پیوند سلول‌های بنیادی مزانشیمی( MSC )، بقای پایین پس از پیوند می‌باشد. دست‌ورزی ژنتیکی آن‌ها، یک استراتژی در جهت حفاظت سلولی علیه آسیب‌های محیطی است. حفظ خاصیت تمایزی این سلول‌ها پس از دست‌کاری، مهم می‌باشد. در این مطالعه توانایی تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی پس از دست‌ورزی با NRF2 بررسی شد.

  مواد و روش‌ها

  در یک مطالعه تجربی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان جداسازی شد. ژن NRF2 با روش TOPOcloning به وکتور pENTR وارد شد. با استفاده از تکنولوژی gateway ، ژن NRF2 ، به وکتور pAd/CMV/V5-DEST انتقال یافت. آدنوویروس نوترکیب در سلول‌های AD293 تولید، سلول‌های بنیادی مزانشیمی به آن‌ها آلوده و بیان NRF2 توسط RT-PCR تایید شد. پس از مواجهه سلول‌های بنیادی مزانشیمی دست‌ورزی شده با NRF2 با شرایط استرسی، میزان بقا و آپوپتوز سلولی آن‌ها ارزیابی و تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی بیان کننده NRF2 به رده استخوان و چربی بررسی شد.

  یافته‌ها

  ژن NRF2 به طور موفقیت‌آمیزی در سلول‌های بنیادی مزانشیمی بیان شد. تمایز NRF2-MSC ها به رده‌های استخوانی و چربی، نشان می‌دهد افزایش بیان NRF2 ، خصوصیت تمایزی سلول‌های بنیادی مزانشیمی را تغییر نمی‌دهد.

  نتیجه گیری

  بیان NRF2 ، فاکتور به خوبی شناخته شده حفاظت سلولی، با استفاده از سیستم بیانی آدنو ویروس، با ظرفیت تمایزی آن‌ها تداخل نمی‌کند. NRF2-MSC ها ممکن است در آینده جهت استفاده در سلول درمانی بر اساس سلول بنیادی قابل استفاده باشند.