فصلنامه پژوهشی خون

  میکروپارتیکل‌های مشتق از پلاکت در دو محیط مختلف پلاسما و کمپوسول

  شیما آزادپور¹، فاطمه یاری²، شهرام وائلی³

  چکید ه

  سابقه و هدف

  پلاکت‌های فعال شده در پاسخ به محرک‌های خاص، میکروپارتیکل‌ها را در بدن و یا با گذشت زمان، در طول ذخیره در کیسه پلاکتی، آزاد می‌نمایند. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر دو محیط ذخیره متفاوت شامل پلاسما و محلول افزودنی(کمپوسول) بر تولید میکروپارتیکل‌های مشتق از پلاکت در طول زمان نگهداری بود.

  مواد و روش‌ها

  در یک مطالعه تجربی، 30 کیسه کنسانتره پلاکتی از بانک خون ایران تهیه و به دو بخش با حجم یکسان تقسیم شد و سپس پلاسمای یکی از این بخش‌ها با محلول افزودنی کمپوسول جایگزین گردید. از هردو نوع کیسه‌ در روزهای 2، 4 و 7 ذخیره، نمونه‌برداری شد. میکروپارتیکل‌های مشتق از پلاکت جدا شده و جهت تعیین غلظت آن‌ها از روش اندازه‌گیری غلظت پروتئینی برادفورد استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری t تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها

  تولید میکروپارتیکل‌های پلاکتی در دو محیط نگهداری مختلف، در طول زمان ذخیره افزایش می‌یابد. تفاوت غلظت نهایی میکروپارتیکل‌های مشتق از پلاکت در فرآورده کنسانتره پلاکتی، در روز 4 ذخیره در دو محیط پلاسما وکمپوسول معنادار نبود در حالی که در روز 7 ذخیره این تفاوت معنادار شد و در پلاسما بیش از کمپوسول ‌گردید(05/0 p< ).

  نتیجه گیری

  در مطالعه حاضر، در میزان تولید میکروپارتیکل‌های مشتق از پلاکت در دو محیط مختلف نگهداری(پلاسما و کمپوسول)، تفاوت معناداری وجود نداشت. هر چند پس از 7 روز این تفاوت معنادار ‌گردید و برای پلاسما نسبت به کمپوسول افزایش نشان‌ داد که خود می‌تواند یک مزیت برای محیط نگهداری کمپوسول از این جهت محسوب گردد.