با توجه به این که استان فارس یکی از شایعترین نقاط بروز تالاسمی ماژور در کشور است، هدف از این مطالعه تعیین عوامل اصلی غیر بالینی این بیماری در جهت اطلاعرسانی و برنامهریزی برای کاهش این معضل بود.
مواد و روشها
در یک مطالعه مقطعی اطلاعات ثبت شده بیماران تالاسمی ماژور زیر 12 سال در استان فارس، بین سالهای 88-76 به روش سرشماری بررسی شدند. علل زمینهساز تالاسمی به سه گروه S1(موارد ثبت شده به دلیل مشکلات سختافزاری آزمایشگاه)، S2(موارد ثبت شده به دلیل عدم مراقبت والدین علیرغم دارا بودن فرزند بیمار) و S3(بیماران متولد شده به دلیل رایج نبودن آزمایشهای ژنتیکی) تقسیم شدند. دادهها با نرمافزار SPSS16 و آزمونهای ANOVA ، χ 2 و t مورد تحلیل قرارگرفتند.
یافتهها
تجزیه و تحلیلهای مربوطه نشان داد که گروه S1با 48 نفر(38/15 درصد) با میانگین سنی 2/3 ± 6/5 سال، گروه S2با 71 نفر (75/22 درصد) و میانگین سنی2/1 ± 8/6 سال و گروه S3با 193 نفر(85/61 درصد) و میانگین سنی 30/3 ± 8/8 سال ، علل اصلی زمینهساز بروز تالاسمی ماژور در طول این سالها در استان فارس بودهاند. هم چنین کمترین میزان بروز بیماری در سال 88 (13/0 در10000) رخ داده است.
نتیجه گیری
با تعیین علل اصلی زمینهساز بروز تالاسمی بدون توجه به علت اصلی آن که اشتراک ذخیره ژنتیکی والدین است و توجه به طبقات و تبعات مختلف این علل، هم چنین کارایی بالای آزمایشهای ژنتیکی قبل از ازدواج، میتوان گامهای مؤثری در جهت کاهش این معضل
Faramarzi H, Bagheri P, Rahimi N. The main non clinical risk factors of major thalassemia in Fars province . Sci J Iran Blood Transfus Organ 2011; 8 (3) :207-216 URL: http://bloodjournal.ir/article-1-518-fa.html