فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  فاکتور بافتی( TF )، اصلی‌ترین آغازکننده آبشار انعقادی است. برای بررسی مسیر خارجی انعقاد، اندازه‌گیری زمان پروترومبین بهترین روش است که در این روش با توجه به TF به کار گرفته شده، نوساناتی در نتیجه آزمایش دیده می‌شود. در این مطالعه با هدف دستیابی به نتایجی با تکرارپذیری بیشتر، از TF نوترکیب استفاده شده است.

  مواد و روش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. cDNA فاکتور بافتی در پلاسمید pcDNA3.1 کلون و به سلول‌های CHO منتقل گردید. پروتئین‌های سلول‌های CHO ترانسفکت شده استخراج و پس از جداسازی با روش SDS-PAGE با وسترن بلات آنالیز شدند. سلول‌های CHO که TF را بیان می‌کردند در حضور کلروکلسیم به پلاسمای سیتراته افزوده شدند و زمان لخته شدن پلاسما ثبت گردید. فعال‌سازی فاکتور VII در پلاسما با روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت.

  یافته‌ها

  در آنالیز پروتئین‌های جدا شده از سلول های ترانسفکت شده با روش SDS-PAGE ، باندی حدود 40 کیلودالتون مشاهده شد که با آنتی‌بادی مونوکلونال TF در آنالیز وسترن بلات مورد تایید قرار گرفت. زمان انعقاد پلاسما در مقایسه با سلول‌های CHO ترانسفکت نشده, از 3 دقیقه به 3 ± 21 ثانیه کاهش یافت. هم چنین اضافه کردن غشای این سلول‌ها به پلاسما در حضور کلرور کلسیم، موجب فعال‌سازی فاکتور VII به میزان ng/ml 35 ±810 شد.

  نتیجه گیری

  TF نوترکیب بیان شده در سلول‌های CHO ، قادر به لخته کردن پلاسمای سیتراته و فعال سازی فاکتور VII بود.