فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  شیوع HGV و GBV-C در اهداکنندگان خون درکشورهای توسعه یافته برمبنای تشخیص HGV RNA و یا تجسس Anti-E2 به ترتیب بین 1% تا 5% و 3% تا 14% می‌باشد.

  هدف از این مطالعه بررسی سرواپیدمیولوژیک ویروس هپاتیت (HGV) G در اهداکنندگان خون، بیماران همودیالیز، هموفیل و بتاتالاسمی ماژور دارای سابقه بیماری کبدی در تهران بود.

  مواد و روش‌‌ها

  در این تحقیق که به روش توصیفی انجام شد، نمونه خون از 330 اهداکننده داوطلب، 44 بیمار همودیالیز، 1 6 بیمار هموفیل و 40 بیمار بتاتالاسمی ماژور دارای سابقه بیماری کبدی و HCV یا HBV مثبت، از نظر وضعیت سرواپیدمیولوژیک ویروس هپاتیت G وسنجش میزان درمعرض قرارگیری با این ویروس (HGV) به روش الیزا مورد آزمایش قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون‌های کای‌دو (Chi-square) و دقیق فیشر
(Fisher exact test) و برنامه آماری 5/11 SPSS استفاده شد.

  یافته‌‌‌ها

  یافته‌ها نشان دادند که 1 4 نفر (2/ 4 %) از 330 اهداکننده داوطلب خون، 10 نفر (7/22%) از 44 بیمار همودیالیزی، 5 نفر (3/31%) از 16 بیمار هموفیلی و 10 نفر (25%) از 40 بیمار بتاتالاسمی ماژور از نظر
HGV Anti-E2 مثبت بودند که می‌تواند نشان‌دهنده انتقال این ویروس از طریق خون باشد. 10 نفر از بیماران همودیالیز و 4 نفر از بیماران هموفیل و 9 نفر از بیماران بتاتالاسمی ماژور دارای نتایج مثبت هم‌زمان
Anti-HGV و Anti-HCV بودند. همچنین1 نفر از بیماران همودیالیز و 1 نفر از بیماران هموفیل و 1 نفر از بیماران بتاتالاسمی ماژور تحت مطالعه دارای نتایج مثبت همزمان Anti-HGV و HBs Ag بودند.

  نتیجه گیری

  بیماران دریافت کننده مکرر فرآورده‌های سلولی و پلاسمایی خون از جمله همودیالیز، هموفیل و بتاتالاسمی ماژور شیوع بالایی از HGV را نشان داده‌اند و به نظر می‌رسد که این ویروس می‌تواند از راه خون و فرآورده‌های خونی منتقل شود. آلودگی مشترک HGV و HCV در گروه‌های پرخطر تحت مطالعه نشان دهنده فاکتورهای خطر و راه‌های انتقال مشترک برای این دو ویروس می‌باشد.

  کلمات کلیدی: HGV ، اهداکنندگان خون، همودیالیز، هموفیل ، بتا تالاسمی