BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://bloodjournal.ir/article-1-383-fa.html
چکید ه
سابقه و هدف
معمولاً در اکثر جراحی‌ها، همه خون‌های ذخیره شده به مصرف نمی‌رسند و قسمتی از خون‌ها هدر می‌روند. مهم است که ذخیره خون قبل از جراحی مناسب و منطقی باشد. در این مطالعه میزان خون ذخیره و مصرف شده در اعمال جراحی شکمی بررسی و سعی شد که معیارهایی برای پیش‌بینی نیاز به تزریق خون و راه‌کارهایی برای کاهش ذخیره خون ارایه گردد.
مواد و روش‌ها
در این مطالعه مقطعی آینده‌نگر، 400 بیمار که قرار بود به صورت الکتیو تحت عمل جراحی شکمی قرار گیرند و برای آن‌ها درخواست ذخیره خون شده بود، وارد مطالعه شدند. قبل از جراحی، تعداد واحد خون ذخیره شده درخواستی ثبت شد. در حین عمل جراحی، میزان خون از دست رفته محاسبه و ثبت گردید. در پایان خون‌های مصرف شده و یا بازگردانده شده نیز ثبت شد. برای بررسی آزمون‌های کمی از t-test استفاده شد.
یافته‌ها
برای 400 بیمار، 832 واحد خون ذخیره شده بود که برای 346 واحد، کراس‌مچ انجام و (4/25%) 212 واحد به (5/33%) 134 نفر تزریق گردید. نسبت خون کراس‌مچ شده به تزریق شده معادل 63/1= C/T محاسبه شد. میزان هموگلوبین و طول مدت جراحی از متغیرهای مرتبط با تزریق یا عدم تزریق خون بود.
نتیجه گیری
به دلیل این که در اکثر جراحی‌ها همه خون‌های ذخیره شده به مصرف نمی‌رسند، توصیه می‌شود ذخیره خون قبل از جراحی به حداقل رسانده شود و با حفظ زنجیره سرد، حمل و نقل و نگهداری خون به ویژه با تهیه یخچال مخصوص نگهداری خون در اتاق عمل، از هدر رفتن خون‌های مصرف نشده جلوگیری شود.
کلمات کلیدی : جراحی، انتقال خون، گروه خون و کراس‌مچ
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
