فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  ‌ پاروویروس B19 عامل بیماری پنجم (Erythema infectiosum) در بچه‌ها می‌باشد. ویروس B19 فاقد غشای لیپیدی است و نسبت به بیشتر عوامل فیزیکوشیمیایی مقاوم می‌باشد. در بیماران هموفیل که محصولات خونی دریافت می‌کنند، احتمال انتقال عفونت ویروس زیاد است. این مطالعه به‌منظور بررسی شیوع آنتی‌بادی IgG پاروویروس B19 در بیماران هموفیل انجام شده است.

  مواد وروش‌ها

  این پژوهش به‌صورت مقطعی و توصیفی ا نجام شد . جهت بررسی شیوع آنتی‌بادی IgG علیه پاروویروس B19 در بیماران هموفیل A یا B یا بیماران فون‌‌ویل براند، 180 بیمار هموفیل به‌روش الایزا آزمایش شدند. نتایج به‌دست آمده با 400 نمونه کنترل (اهداکننده خون مذکر و بچه‌های مذکر) که از نظر سنی با بیماران سازگار بودند، مقایسه گردیدند. اطلاعات جمع‌آوری شده به‌وسیله نرم‌افزار آماری 10/10 SPSS و آزمون آماری کای‌دو
(Chi-square) تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها

  شیوع آنتی‌بادی IgG در بیماران هموفیل 74% و در گروه کنترل 5/56% بود(001/0p< ). بیماران هموفیل که جهت درمان، داروهایی مثل فاکتور هشت متراکم، پلاسمای تازه منجمدشده یارسوب کرایو استفاده می‌نمودند، (باتوجه به‌این‌که محصول قبلاً باروش Solvent/Detergent یا با روش پاستوریزاسیون، ویروس‌زدایی شده) هیچ اختلافی از نظر شیوع آنتی‌بادی نشان ندادند.

  نتیجه گیری

  مشاهدات نشان می‌دهد که پاروویروس B19 می‌تواند از طریق محصولات خون متناوباً انتقال یابد. بنابراین روش‌های ویروس‌زدایی موجود قادر نیستند مانع از انتقال عفونت B19 شوند.