چکید ه

  سابقه و هدف

  اهدای خون در بیشتر موارد بدون هیچ گونه عارضه‌ای انجام می‌پذیرد. اما در تعداد محدودی از اهداکنندگان منجر به بروز عوارضی می‌گردد. تحقیقات نشان داده‌اند که عوارض جانبی اهدای خون بر بازگشت اهداکننده برای اهدای خون مجدد و جذب اهداکنندگان اثر منفی داشته است. هدف از این مطالعه بررسی واکنش‌های وازووگال و آسیب‌های ناحیه بازوی اهداکنندگان در هنگام اهدای خون و تا مدتی پس از آن بود.

  مواد وروش‌ها

 �این مطالعه مقطعی در پایگاه انتقال خون یزد از شهریور 1384 تا دی ماه 1385 انجام گرفت. 1000 اهداکننده به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و از نظر بروز واکنش‌های وازووگال در هنگام اهدای خون، تا یک ساعت پس از اتمام خون‌گیری توسط پزشک بررسی شدند. اهداکنندگان سه هفته پس از اهدای خون از نظر بروز آسیب ناحیه بازوی خونگیری مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده‌ها در پرسشنامه ثبت و با استفاده از آزمایش‌های مجذور کا( Chi-square )، دقیق فیشر( fisher exact test )، Anova و T-test تجزیه و تحلیل گردید.

  یافته‌ها

  فراوانی واکنش‌های وازووگال 2% با فاصله اطمینان 95% (1/1 تا 9/2 درصد) بود. شایع‌ترین یافته‌های ناحیه بازو درد در محل خونگیری(2/8%) و کبودی(7%) بودند. فراوانی هماتوم 4/1% بود و شکایات حسی(7/0%) کمترین فراوانی را داشتند که در مدت یک هفته بهبود می‌یافتند. شیوع واکنش‌های وازووگال در اهداکنندگان جوان، بار اول و کم وزن بیشتر بود. بروز عوارض محل خونگیری با جنس و وضعیت اهدا ارتباط معنی‌داری نداشت.

  نتیجه گیری

  عوارض جانبی اهدای خون در این مطالعه کمتر از سایر مطالعات بود که می‌تواند به دلیل انتخاب صحیح اهداکنندگان توسط پزشک و وجود کارکنان آموزش دیده و ماهر جهت انجام خونگیری و مراقبت از اهداکنندگان حین اهدای خون باشد.

  کلمات کلیدی : عوارض جانبی، اهدای خون، آسیب بازو