جلد 16، شماره 2 - ( تابستان 1398 )
جلد 16 شماره 2 صفحات 115-103 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadipour M, Amirizadeh N, Mortazavi P, Jahandideh A. Evaluation of human platelet gel effect on production process and expression level of VEGF in experimental skin wounds in rat. Sci J Iran Blood Transfus Organ 2019; 16 (2) :103-115
URL: http://bloodjournal.ir/article-1-1251-fa.html
URL: http://bloodjournal.ir/article-1-1251-fa.html
محمدی پور ماهان، امیری زاده ناصر، مرتضوی پژمان، جهاندیده علیرضا. اثر ژل پلاکتی بر روند ترمیم و میزان بیان فاکتور VEGF در زخمهای تجربی پوست در موش صحرایی. فصلنامه پژوهشی خون. 1398; 16 (2) :103-115
دانشیار مرکز تحقیقات انتقال خون ـ مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون
چکیده: (3885 مشاهده)
چکیده
سابقه و هدف
ژل پلاکتی تهیه شده از پلاسمای غنی از پلاکت با دارا بودن فاکتورهای رشد، باعث تسریع بازسازی لایههای پوست، تحریک رگزایی و افزایش سنتز کلاژن در روند ترمیم زخمها میشود. در این مطالعه، تاثیر ژل پلاکت انسانی بر میزان بیان فاکتور رشد عروقی در زخمهای تجربی پوست در موش صحرایی بررسی شد.
مواد و روش‌ها
در یک مطالعه تجربی، ژل پلاکتی با افزودن ترومبین به پلاسمای غنی از پلاکت تهیه شد. در 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، یک زخم 5/1 در 5/1 سانتیمتری در قسمت پشتی بدن بین دو کتف ایجاد شد. موشها به طور تصادفی به دوگروه 12تایی شاهد و درمان(استفاده موضعی از ژل پلاکتی در محل زخم) تقسیم شدند. درمان از ژل پلاکتی جهت پانسمان زخم استفاده گردید. نمونههای زخم پوستی با رنگ‌آمیزی H&E و ماسون تریکروم برای هیستوپاتولوژی و فلورسنت ایمنوهیستوشیمی جهت ارزیابی فاکتور رشد عروقی بررسی شدند.
یافته‌ها
میزان تشکیل بافت پوششی در روز پنجم در گروه درمان شده با ژل پلاکتی 3/0 ± 2 و در گروه شاهد 1/0 ± 1 بود. نتایج هیستوپاتولوژی نشاندهنده افزایش میزان تشکیل کلاژن و افزایش نفوذ سلولهای التهابی در گروه درمان نسبت به گروه شاهد به ویژه در مراحل ابتدایی روند ترمیم زخم بود. هم چنین نتایج ایمنوهیستوشیمی نشان داد که میزان بیان فاکتور رشد عروقی در گروه درمان بیشتر از گروه شاهد بوده است.
نتیجه گیری
استفاده موضعی از ژل پلاکتی بر روی زخمهای پوستی، اثرات مثبتی بر روند بهبود به ویژه در مراحل ابتدایی ترمیم دارد.
سابقه و هدف
ژل پلاکتی تهیه شده از پلاسمای غنی از پلاکت با دارا بودن فاکتورهای رشد، باعث تسریع بازسازی لایههای پوست، تحریک رگزایی و افزایش سنتز کلاژن در روند ترمیم زخمها میشود. در این مطالعه، تاثیر ژل پلاکت انسانی بر میزان بیان فاکتور رشد عروقی در زخمهای تجربی پوست در موش صحرایی بررسی شد.
مواد و روش‌ها
در یک مطالعه تجربی، ژل پلاکتی با افزودن ترومبین به پلاسمای غنی از پلاکت تهیه شد. در 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، یک زخم 5/1 در 5/1 سانتیمتری در قسمت پشتی بدن بین دو کتف ایجاد شد. موشها به طور تصادفی به دوگروه 12تایی شاهد و درمان(استفاده موضعی از ژل پلاکتی در محل زخم) تقسیم شدند. درمان از ژل پلاکتی جهت پانسمان زخم استفاده گردید. نمونههای زخم پوستی با رنگ‌آمیزی H&E و ماسون تریکروم برای هیستوپاتولوژی و فلورسنت ایمنوهیستوشیمی جهت ارزیابی فاکتور رشد عروقی بررسی شدند.
یافته‌ها
میزان تشکیل بافت پوششی در روز پنجم در گروه درمان شده با ژل پلاکتی 3/0 ± 2 و در گروه شاهد 1/0 ± 1 بود. نتایج هیستوپاتولوژی نشاندهنده افزایش میزان تشکیل کلاژن و افزایش نفوذ سلولهای التهابی در گروه درمان نسبت به گروه شاهد به ویژه در مراحل ابتدایی روند ترمیم زخم بود. هم چنین نتایج ایمنوهیستوشیمی نشان داد که میزان بیان فاکتور رشد عروقی در گروه درمان بیشتر از گروه شاهد بوده است.
نتیجه گیری
استفاده موضعی از ژل پلاکتی بر روی زخمهای پوستی، اثرات مثبتی بر روند بهبود به ویژه در مراحل ابتدایی ترمیم دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
