فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  تمایز سلول‌های بنیادی جنینی در شرایط کشت، سیستم آزمایشی را برای بررسی اثرات فرضی فاکتورهای رشد فراهم می‌کند. امروزه پیدا کردن فاکتورهای رشد و عوامل محیطی مورد نیاز برای خون‌سازی اهمیت دارد. هدف از این مطالعه مشخص کردن اثر دوزهای مختلف EPO و BMP4 بر تمایز سلول‌های بنیادی جنینی و ارزیابی تعداد و اندازه کل کلنی‌ها و تعداد کلنی‌های اریتروئیدی بود.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. در این مطالعه از سلول‌های اجسام شبه جنینی 4 روزه با منشا سلول‌های بنیادی جنینی رده CCE استفاده شد. سلول‌ها به وسیله EDTA-Trypsin از هم جدا شدند و در دو گروه آزمایشی حاوی دوزهای مختلف( ng/ml 80، 40، 20، 10، 5، 0) BMP4 و ( ng/ml 160، 80، 40، 20، 10، 0) EPO در محیط نیمه جامد حاوی متیل سلولز کشت داده شدند. پس از گذشت 10 روز، دو گروه از لحاظ اندازه کلنی‌ها، تعداد و درصد کلنی‌های بنزیدین مثبت مورد ارزیابی قرار گرفتند.

  یافته‌ها

  پس از جمع آوری اطلاعات، مشخص شد تمام دوزهای BMP4 و EPO از لحاظ آماری به طور معنی‌داری باعث افزایش اندازه کلنی‌ها شده بودند. مقایسه دوزهای مختلف BMP4 نشان داد که با افزایش دوز، تعداد کل کلنی کاهش می‌یابد و با گروه کنترل اختلاف معنی‌داری دارد(05/0 p< ). گرچه دوز ng/ml 20 از BMP4 ، کلنی‌های اریتروئیدی بیشتری داشت، اما از نظر درصد و تعداد کلنی‌های بنزیدین مثبت در مقایسه با گروه کنترل تفاوتی نداشت. هم‌چنین مقایسه دوزهای مختلف EPO نشان داد که تعداد و درصد کلنی‌های بنزیدین مثبت در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت و از میان دوزهای به کار گرفته شده، دوز ng/ml 20 نسبت به بقیه دوزها، تعداد کلنی بنزیدین مثبت بیشتری داشت(05/0 p< ).

  نتیجه گیری

  در مجموع به نظر می‌رسد که از بین دو فاکتور بررسی شده، EPO در تحریک سلول‌های بنیادی جنینی و تمایز آن‌ها به سمت کلنی‌های اریتروئیدی مناسب‌تر است و دوز ng/ml 20 EPO نسبت به بقیه دوزها بهترین تاثیر را دارد.

  کلمات کلیدی : سلول‌های بنیادی جنینی، Bone Morphogenetic Protein 4 ، اریتروپویتین