چکید ه

  سابقه و هدف

  مبتلایان به تالاسمی ماژور، باید از زمان تشخیص بیماری تا آخر عمر هر 3 الی 4 هفته یک بار خون دریافت نمایند. اگر چه تزریق خون، سبب از بین رفتن علایم حاد بیماری می‌گردد، ولی عقب افتادگی شدید رشد جسمانی ناشی از اضافه بار آهن را در دهه دوم عمر به جا می‌گذارد.

  مواد و روش‌ها

  پژوهش حاضر یک مطالعه مورد ـ شاهدی بوده که به روش مقطعی به بررسی رشد جسمانی در مبتلایان به تالاسمی ماژور پرداخته است. گروه مورد شامل 100 بیمار 2 تا 18 ساله مبتلا به تالاسمی ماژور و گروه شاهد مشتمل بر 340 دختر و پسر سالم در همان رده سنی بودند.

  یافته‌ها

  در گروه مورد، میانگین و انحراف معیار میزان هموگلوبین و فریتین، به ترتیب 5/1 ± 5/8 گرم در دسی‌لیتر و 525 ± 2183 نانوگرم در میلی‌لیتر بود. یافته‌های ناشی از وزن، قد ایستاده و نشسته در گروه مورد نشان داد که وزن 9/48%، قد ایستاده 4/53% و قد نشسته 3/73% دختران و وزن 7/52%، قد ایستاده 4/56% و قد نشسته 5/74% پسران، زیر صدک پنج منحنی رشد قرار داشت. نتایج ناشی از مقایسه قد و وزن گروه مورد و شاهد نشان داد که با افزایش سن، اختلاف معناداری در اکثر گروه‌ها دیده می‌شود.

  نتیجه گیری

  نارسایی رشد، یافته‌ای طبیعی در مبتلایان به بتا تالاسمی ماژور است. اصلی‌ترین علل نارسایی رشد در این گونه افراد شامل آنمی، هیپوکسی مزمن و اضافه بار آهن می‌باشد.