چکید ه

  سابقه و هدف

  بتا تالاسمی ماژور، شایع‌ترین اختلال خونی ژنتیکی در ایران است. مطالعه‌های متعدد نشان داده است که بیماری‌های مزمن، اثر منفی بر عزت نفس، روابط بین فردی و اجتماعی و سلامت روان می‌گذارد. هدف از بررسی حاضر، تعیین میزان احساس تنهایی، ناامیدی و عزت نفس در نوجوانان مبتلا به تالاسمی بود.

  مواد و روش‌ها

  در یک مطالعه توصیفی ـ مقطعی در سال 1389، 100 نوجوان مبتلا به تالاسمی ماژور به روش نمونه‌گیری آسان از مراکز بیماری‌های خاص، مرکز تالاسمی بزرگسالان ظفر و درمانگاه تالاسمی بیمارستان مفید انتخاب شدند. داده‌ها به روش خود گزارشی جمع‌آوری گردید. اطلاعات توسط نرم‌افزار آماری 14 SPSS و با استفاده از آزمون‌های t ، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها

  یافته‌ها نشان داد که میانگین نمره ناامیدی 83/3 ± 12/6، تنهایی 12/5 ± 66/41 و عزت نفس 04/14 ± 86/100 بود. 59% نوجوانان مبتلا به تالاسمی ناامیدی کم، 51% احساس تنهایی متوسط و 55% عزت نفس متوسطی داشتند. ارتباط آماری معناداری بین نمره ناامیدی و عزت نفس وجود داشت(027/0= p ) اما ناامیدی و عزت نفس با احساس تنهایی رابطه آماری معناداری نداشتند.

  نتیجه گیری

  نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که تالاسمی بر روی جنبه‌های روانی ـ اجتماعی زندگی نوجوانان اثر منفی دارد. شناخت مکانیسم‌ها و استراتژی‌های لازم جهت پیشگیری از اختلالات روانی ـ اجتماعی و ارتقای سلامت روان نوجوانان مبتلا به تالاسمی، ضرورت دارد.