فصلنامه پژوهشی خون

چکیده
سابقه و هدف 
پاروویروس B19 یکی از ویروس‌های قابل انتقال از طریق خون و فرآورده‌های مشتق از پلاسما است که در افراد سالم معمولاً بدون علامت می‌باشد، اما در گروه‌های پرخطر مانند زنان باردار، بیماران با نقص ایمنی و مبتلایان به کم‌خونی‌های مزمن می‌تواند منجر به عوارض بالینی جدی شود. هدف این مطالعه، ارتقای ایمنی مصرف خون و فرآورده‌های مشتق از آن در بیماران پرخطر بود.
مواد و روش‌ها
این مطالعه به ‌صورت مروری تحلیلی انجام شده است و تمرکز آن بر گردآوری، تحلیل و تلفیق اطلاعات درباره پارووویروس B19، روش‌های انتقال آن، مخاطرات برای گروه‌های پرخطر و راه‌کارهای موجود برای کاهش احتمال انتقال از طریق خون و فرآورده‌های مشتق از پلاسما و افزایش ایمنی بیماران و افراد پرخطر می‌باشد. در این مطالعه با استفاده از واژگان کلیدی، 72 مقاله از پایگاه‌های Pubmed ، Scopus ، Science Direct و Google Scholar استخراج و بررسی شد. 
یافته‌ها
یافته‌ها نشان می‌دهند که اگر چه انتقال پاروویروس B19 از طریق خون نادر و در افراد سالم، بدون عارضه و خود محدود شونده است و معمولاً نیاز به درمان ندارد، اما در بیماران پرخطر می‌تواند عواقب تهدیدکننده‌ای ایجاد کند. روش‌هایی مانند غربالگری مولکولی (NAT)، نانوفیلتراسیون و کروماتوگرافی نقش مؤثری در کاهش خطر انتقال دارند. هم‌چنین، اتخاذ رویکرد بیماران پرخطر و افزایش آگاهی پزشکان درباره احتمال عفونت پاروویروس B19 از دیگر راه‌کارهای مؤثر در افزایش ایمنی محسوب می‌شوند.
نتیجه گیری            
با وجود بی‌خطر بودن نسبی پاروویروس B19 برای عموم مردم، توجه ویژه به گروه‌های پرخطر در سیاست‌گذاری انتقال خون ضروری است. استفاده هدفمند از روش‌های غربالگری در جمع‌آوری خون و پلاسما، روش‌های حذف ویروس در تولید محصولات مشتق از پلاسما و آموزش کادر درمان می‌تواند ایمنی خون و فرآورده‌های مشتق از پلاسما را برای این گروه‌ها به طور مؤثری افزایش دهد.