معین شیرزاد، دکتر اسفندیار حیدریان، دکتر بتول پورقیصری، نعمت‌اله امینی سرتشنیزی، زهرا سودانی، پژمان بشکار،
جلد ۱۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۴ )
چکید ه
سابقه و هدف
لوسمی لنفوبلاستیک حاد( ALL )، یک اختلال نئوپلاستیک و یک بدخیمی شایع در کودکان است. آپوپتوز، مرگ برنامه‌ریزی شده و فیزیولوژیک سلولی بوده که جهت هموستاز بافت‌ها ضروری می‌باشد. در برخی از سرطان‌ها، ناکارآمدی در این پروسه باعث پیشرفت سرطان می‌گردد. این پروسه می‌تواند توسط عوامل مختلف درمانی از جمله شیمی درمانی القا شود. هسپرتین یک فلاونوئید در آب میوه‌هایی هم چون پرتقال و میوه‌های درون سرخ بوده و بر اساس تحقیقات آپوپتوز را در سلول‌های پانکراس انسان تحریک می‌کند. هم چنین به عنوان فعال‌کننده NOTCH-۱ و سرکوبگر تومور کارسینوئید می‌باشد.
مواد و روش‌ها
این مطالعه از نوع بنیادی ـ کاربردی بود. لاین سلولی مورد استفاده در این مطالعه، C۱۲۱ ( Jurkat cell ) ، در محیط مکمل RPMI۱۶۴۰ با۱۰% سرم جنینی گاو( FBS ) و پنی‌سیلین/ استرپتومایسین کشت داده شد. میزان رشد و بقای سلولی با غلظت‌های مختلف هسپرتین توسط کیت MTS بررسی گردید. میزان مرگ سلولی توسط رنگ‌آمیزی تریپان‌بلو و هم چنین توسط کیت آپوپتوزیس و با دستگاه فلوسایتومتری( Partec ) مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها
رده سلول‌های لنفوبلاستیک( C۱۲۱ ) در مواجهه با غلظت‌های مختلف هسپرتین (محلول شده در DMSO ۱/۰%) تحت تاثیر قرار گرفته و غلظت µM ۲۰۰ دارو در زمان ۴۸ ساعت به عنوان غلظت مهاری یا IC۵۰ گزارش شد. نوع مرگ القایی توسط این دارو با استفاده از بررسی مورفولوژیک و نیز فلوسیتومتری به صورت آپوپتوز بوده است.
نتیجه گیری
با توجه به این که هسپرتین توانایی القای آپوپتوز را دارد و هم چنین باعث کاهش فعالیت سلولی می‌شود، به نظر می‌رسد داروی مناسبی برای مهار رشد سلول‌های توموری باشد.
