جستجو در مقالات منتشر شده


۶ نتیجه برای پیوند مغز استخوان
بررسی فلوسایتومتری کایمریسم گلبول‌های قرمز پس از پیوند مغز استخوان
دکتر مژگان شایگان، اسمردیس حاجتی، دکتر مسعود ایروانی، دکتر مهناز آقایی‌پور، گیل دیوید، دانیل برنارد، اعظم‌السادات طباطباییان، محمد حسین لطفی، پروین لطفی،
جلد ۱، شماره ۱ - ( ۹-۱۳۸۳ )
چکیده

  چکیده

  سابقه و هدف

  این مطالعه ب ه ‌ منظور بررسی بروزکایمریسم گلبول‌های قرمز پس از پیوند مغزاستخوان به روش فلوسایتومتری انجام شده است.

  مواد و روش ‌ ها

  نوع مطالعه مقطعی بوده و برای انجام این مطالعه از آنتی بادی های ضد گروه ‌ های خونی ABH,Rh,Kell,Duffy,Kidd,MNS که با ماده فلورسانس FITC نشان دار شده‌اند استفاده گردید. ۱۴ بیمار مبتلا به بدخیمی‌های هماتولوژیک که تحت پیوند مغزاستخوان قرار گرفته بود ند ، جهت جمعیت مورد مطالعه انتخاب شدند. نمونه مورد نیاز ۵ میلی لیتر خون محیطی (در لوله حاوی EDTA ) بود. ابتدا فنوتیپ گلبول‌های قرمز دهندگان و گیرندگان پیوند با هر دو روش آگلوتیناسیون و فلوسایتومتری تعیین و سپس در روزهای ۱۵، ۳۰ و ۶۰ پس از پیوند ، فقط نمونه خون محیطی گیرنده از لحاظ آنتی ‌ ژن ‌ هایی که بین دهنده و گیرنده متفاوت بودند توسط فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش جستجوی آنتی بادی و سنجش تیتر ایزوهم آگلوتینین در نمونه پلاسمای بیماران قبل از پیوند وروز ۶۰ پس از پیوند انجام شد .

  یافته ها

  نتایج این مطالعه نشان دادند که کایمریسم گلبول‌های قرمز پس از پیوند در تمام بیماران مورد بررسی (در ۹ نفراز بیماران در روز ۱۵ و ۵ نفر در روز ۳۰ پس از پیوند ) قابل مشاهده است . در پلاسمای هیچ ‌ یک از ۱۴ بیمار مورد بررسی قبل و پس از پیوند ، هیچ نوع آنتی بادی علیه گروه ‌ های فرعی و Rh شناسا ی ی نگردید. ناسازگاری ABO بین دهنده و گیرنده مانع وقوع کایمریسم نشده اما در بیمارانی که با دهنده خود ناسازگاری ABO داشته‌اند ، تیتر ایزوهم آگلوتینین ‌ های ABH پس از پیوند کاهش نشان داده است . اگر چه حضور
ایزوهم آگلوتینین ‌ های ABH مانع از وقوع کایمریسم نشده ولی ظاهراً با اتصال به آنتی ‌ ژن ‌ های مربوطه در غشاء گلبول‌های قرمز کایمریک ، مانع رد یابی آنتی ژن شده است و وقوع کایمریسم از طریق پایش سایر آنتی ‌ ژن ‌ ها تأیید شد. بروز GVHD و مصرف داروی فلودارابین باعث تاخیر در بروز کایمریسم نشده است.

  نتیجه‌گیری

  بررسی فنوتیپ گلبول‌های قرمز فرد اهداکننده مغز استخوان در خون محیطی گیرنده پیوند با روش فلوسایتومتری ا مک ا ن ‌پذیر است و با شناسا ی ی فنوتیپ گلبول‌های قرمز در جمعیت ‌ های مخلوط ، بررسی رتیکولوسیت ‌ ها در آتیه نیز ممکن ش د ه و به این ترتیب بررسی کایمریسم درافرادی که اخیراً خون دریافت کرده‌اند نیز مقدور می ‌ باشد .هم چنین با ادامه ارزیابی کایمریسم گلبول‌های قرمز درصورت حصول به کایمریسم کامل و شناسا یی گلبول‌های قرمز گیرنده ، می ‌ توان عود بیماری را پیشگو ی ی نمود.

  کلمات کلید ی : پیوند مغز استخوان ، کایمریسم ، ‌ گلبول‌های قرمز ، آنتی ‌ ژن ‌ های گروه ‌ های خونی ، بدخیمی ‌ های هماتولوژیک

 


اثرات کایمریسم بر بیماری پیوند علیه میزبان، عود بیماری و بقا پس از پیوند مغزاستخوان آلوژن در ایران
دکتر حمیداله غفاری، دکتر کامران علی مقدم، دکتر فروغ فروغی، بهرام چهاردولی، دکتر زهره صناعت، دکتر بابک بهار، دکتر اسداله موسوی، دکتر مسعود ایروانی، دکتر اردشیر قوام‌زاده،
جلد ۲، شماره ۵ - ( ۷-۱۳۸۴ )
چکیده

  چکید ه

  سابقه و هدف

  حضور هم‌زمان سلول‌های خون‌ساز گیرنده و دهنده در بدن شخص گیرنده پس از پیوند آلوژن مغزاستخوان، کایمریسم مختلط (mixed chimerism) نامیده می‌شود. تحلیل کایمریسم روش بسیار ارزشمندی برای ارزیابی رژیم‌های آماده‌سازی مختلف، GVHD ، رژیم‌های پیشگیرانه و سلول درمانی برای افزایش موفقیت پیوند است. مطالعه حاضر درکشور به‌منظور بررسی اثرات کایمریسم بر بیماری پیوند علیه میزبان، عود بیماری و بقا پس از پیوند مغزاستخوان، انجام شد.

  مواد و روش‌‌ها

  مطالعه انجام شده هم‌گروهی و آینده‌نگر بود. در این مطالعه ارتباط کایمریسم مختلط با بیماری پیوند علیه میزبان حاد، عود بیماری، بقا، و بقای بدون عود در ۹۱ بیمار دریافت‌کننده پیوند از مغزاستخوان (۱۲نفر) یا از خون محیطی (۷۹ نفر) بررسی شد. ارزیابی کایمریسم با استفاده از روش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز توالی‌های تکراری کوتاه (STR-PCR) صورت گرفت. جمعیت مورد مطالعه شامل بیماران مبتلا به تالاسمی، AML ، ALL ، CML و سایر موارد و شامل ۳۸ زن (۸/۴۱%) و۵۳ مرد (۲/۵۸%) با میانه سنی ۲۱ سال (۵۰-۳) بودند. میانه زمان پیگیری۱۳ ماه بود. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار آماری SPSS با آزمون t و کای‌دو (Chi-square) صورت گرفت.

  یافته‌‌‌ها

  در روز ۳۰ بعد از پیوند، کایمریسم مختلط در ۱ ۵ بیمار ( ۵ /۱ ۶ %)، کایمریسم کامل دهنده در ۷۲ بیمار (۷۹%) و فقدان کایمریسم در ۴ بیمار (۵/۴%) مشاهده شد. میزان بروز GVHD حاد به طرز قابل توجهی در بیماران با کایمریسم مختلط پایین‌تر از بیماران با کایمریسم کامل بود (۰۱/۰= p ) ولی تفاوت معنی‌داری در شدت GVHD حاد (درجه ۱، ۲ در مقابل ۳، ۴) بین دو گروه مشاهده نشد. میزان عود ۶/۱۷% ، بقای کلی بیماران ۹/۸۸% و بقای بدون عود ۲/۸۰% بود که تفاوت معنی‌داری بین بیماران با کایمریسم مختلط و کایمریسم کامل مشاهده نشد.

  نتیجه گیری

  پیش‌بینی نتیجه نهایی کایمریسم می‌تواند به انتخاب مداخلات درمانی مناسب و پیشگیری از عود یا رد پیوند در بیماران کمک کند.

کلمات کلیدی: پیوند مغزاستخوان، آلوژن ، کایمریسم، واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز
بررسی مقدماتی اثر دو روش درمانی بر بیان ژن BCR-ABL در بیماران مبتلا به CML
غلامرضا نویدی، دکتر حوری رضوان، دکتر سیامک سمیعی، رامین تقی‌زاده، دکتر عباس حاجی فتحعلی، دکتر فرامرز سلیمانلو، دکتر رهی طاهرنیا، شارمین اسماعیل زاده،
جلد ۲، شماره ۵ - ( ۷-۱۳۸۴ )
چکیده

  چکید ه

  سابقه و هدف

  لوسمی میلوئید مزمن (CML) بیماری است که به دلیل موتاسیون اختصاصی در سلول‌های بنیادی چند قوه‌ای مغزاستخوان ایجاد می‌شود. وجود کروموزوم فیلادلفیا و عوامل ژنتیک در این بیماری برای نخستین بار در سال ۱۹۷۳ گزارش گردید. امروزه وجود محصول ژن اتصال یافته BCR-ABL که دارای فعالیت غیرطبیعی تیروزین کینازی است و موجب بی‌نظمی در تکثیر سلول‌ها می‌شود در این بیماری ثابت شده است. در این بررسی میزان بیان ژن معیوب در بیماران درمان شده با داروی ایماتینیب مزیلیت Imatinib Mesylate) ، (Gleevec® که مهارکننده تیروزین کیناز است و درمان قطعی‌تر با پیوند مغزاستخوان مقایسه شده‌اند.

  مواد و روش‌‌ها

  این مطالعه یک بررسی تجربی بوده و با تعداد کل بیماران ۳ ۴ نفر انجام گردید. بیان ژن BCR-ABL در ۱۷ بیمار مبتلا به CML تحت درمان با ایماتینیب مزیلیت و ۱۷ بیمار که پیوند مغزاستخوان شده بودند با روش PCR کمی، با استفاده از دستگاه Light Cycler اندازه‌گیری شد ونتایج با استفاده از آزمون Mann-Whitney بررسی گردید.

  یافته‌‌‌ها

  نتایج به‌دست آمده در این بررسی مقدماتی بیانگر آن بوده که میزان بیان ژن BCR-ABL در بیمارانی که بیش از ۸ ماه با مقادیر صحیح داروی ایماتینیب مزیلیت درمان شده‌اند مشابه با بیمارانی که پیوند مغزاستخوان شده و در وضعیت عمومی نسبتاً پایداری هستند، می‌باشد.

  نتیجه گیری

  به این ترتیب می‌توان انتظار داشت که یک داروی مهارکننده مولکولی ممکن است با عواقب درمانی کمتر اثری مشابه درمان قطعی‌تر، مانند پیوند مغزاستخوان داشته باشد. مطمئناً دستیابی به نتایج قطعی نیازمند بررسی‌های کامل‌تر بر روی تعداد بیماران بیشتری می‌باشد.

  کلمات کلیدی: Gleevec ® ، Imatinib Mesylate ، CML ، BCR-ABL ، پیوند مغزاستخوان، CML


میزان بار سایتومگالوویروس و پیگیری آن در گیرندگان پیوند مغز استخوان آلوژنیک مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی
نرگس عبیدی، دکتر حمیداله غفاری، دکتر احمد قره‌باغیان، دکتر کامران علی‌مقدم، دکتر مهدی دهقان، دکتر ارشدیر قوام‌زاده، دکتر احمدرضا شمشیری،
جلد ۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۶ )
چکیده

  چکید ه

  سابقه و هدف

  CMV به عنوان مهم‌ترین پاتوژن ویروسی در دریافت کنندگان پیوند مغز استخوان آلوژنیک و بافت جامد می‌باشد. بر اساس مطالعات سرواپیدمیولوژی، شیوع آن در کشورهای مختلف ۱۰۰-۳۰ درصد است. پیشرفت بیماری CMV تنها در ۲۵-۲۰ درصد از گیرندگان پیوند مغز استخوان اتفاق می‌افتد. به دلیل تشابه علایم بیماری CMV و پیوند در دریافت کنندگان پیوند مغز استخوان و متفاوت بودن درمان این دو، لازم است با استفاده از روش Real-Time PCR(RQ-PCR) ، میزان بار CMV را در گیرندگان پیوند مغز استخوان بررسی نمود.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع توصیفی بود. کلیه گیرندگان پیوند مغز استخوان آلوژنیک که خود یا دهنده آن‌ها آلوده به CMV بوده و روش آنتی‌ژنمیا آن‌ها مثبت بود، به ترتیب مراجعه، مورد مطالعه قرار گرفتند. ۵۱ گیرنده پیوند مغز استخوان به شکل هفتگی به مدت ۱۰۰ روز پیگیری شدند. بر روی ۴۱۵ نمونه خون کامل جمع‌آوری شده از آن‌ها، این ویروس با دو روش RQ-PCR و آنتی‌ژنمیا بررسی گردید. برای تهیه استاندارد RQ-PCR ، ژن UL۸۳ مربوط به پروتئین pp۶۵ کلون شد و در این روش از پروب تک‌من برای Real-Time PCR استفاده گردید. نتایج دو روش با هم ارتباط معنی‌داری داشتند (۱۶۹/۰ correlation coefficient= ). برای تجزیه و تحلیل نتایج از نرم‌افزار ۳/۱۱ SPSS و آزمون‌های (t test)t ، من ویتنی( Mann-whitny )، کای‌دو( Chi-square ) و اسپیرمن( Spearman ) استفاده شد.

  یافته‌ها

  گستره تشخیصی RQ-PCR ، cells ۱۰۵ × ۲ : copies ۱۰۷ × ۱۵- ۱۰۱ × ۱۳ بود. از ۹۳ نمونه مثبت، ۸۱ نمونه دارای میزان کپی بالاتر از آستانه( cells ۱۰۵ × ۲ : copies ۱۰۳ × ۴/۱) بودند. اولین نتیجه مثبت RQ-PCR در مقایسه با آنتی‌ژنمیا، ۱۳ روز زودتر بود. زمان لازم برای منفی شدن RQ-PCR بعد از درمان preemptive ۱۶ روز بود.

  نتیجه گیری

  نتایج ما نشان داد که نتایج منفی RQ-PCR بعد از درمان preemptive ، شاخص مناسبی برای تعیین موفقیت درمان و زمان قطع درمان می‌باشد. واکنش CMV در بیماران تحت مطالعه، به نوع داوری سرکوب کننده ایمنی بستگی داشت.

  کلمات کلیدی : سایتومگالوویروس، پیوند مغز استخوان، PCR


ارتباط بین چند شکلی ژن IL-۱Ra در دهنده و گیرنده پیوند مغز استخوان با بیماری پیوند علیه میزبان به عنوان یک عامل پیش‌آگهی دهنده
مریم سبحانی، پانته‌آ ایزدی، دکتر اردشیر قوام‌زاده، دکتر کامران علی‌مقدم، دکتر مسعود ایروانی، دکتر محمد جهانی، دکتر اسداله‌ موسوی، دکتر نیما هادی‌عشر، دکتر محمدرضا نوری دلوئی،
جلد ۴، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۶ )
چکیده

  چکید ه

  سابقه و هدف

  GVHD بیماری است که در ۴۰-۲۰ درصد از گیرندگان پیوند هماهنگ از نظر HLA دیده می‌شود. شماری از پژوهش‌ها نشان داده‌اند که چند شکلی در ژن‌های سایتوکاین، بر مشکلات پس از پیوند تاثیر می‌گذارد. یکی از اعضای این خانواده( IL-۱RN ) آنتاگونیست گیرنده (IL-۱Ra)IL-۱ را کد می‌کند که یک مولکول با خاصیت ضد التهابی است و با IL-۱ a و IL-۱ b در اتصال به گیرنده رقابت می‌کند. میزان شرکت IL-۱ در پاسخ‌های پیش التهابی، بستگی به توازن بین این سه مولکول دارد. هدف پژوهش حاضر، با توجه به عدم وجود گزارش مشابه در ایران، بررسی چند شکلی ژن IL-۱Ra و اثر احتمالی آن روی نتیجه پیوند بوده است.

  مواد وروش‌ها

  در این مطالعه که از نوع هم گروهی( Cohort ) بود، نمونه‌های ۱۷۵ گیرنده و ۱۷۵ دهنده پیوند مغز استخوان که از نظر HLA سازگار بودند جمع‌آوری گردید و DNA آن‌ها با استفاده از روش PCR-VNTR و الکتروفورزروی ژل آگارز از نظر چند شکلی ژن IL-۱Ra بررسی گردید. ارتباط ژنوتیپ بیمار از نظر آلل مورد نظر و اطلاعات بالینی با بروز aGVHD مطالعه شد. ارتباط بین ژنوتیپ دهنده و گیرنده و رتبه GVHD آن‌ها پس از پیوند مورد ارزیابی قرار گرفت. در مورد آلل‌ها، ارتباط هر کدام با aGVHD به تنهایی توسط نرم افزار ۵/۱۱ SPSS تحلیل آماری گردید. خطر نسبی و نسبت شانس در آلل‌های مختلف ژن IL-۱Ra محاسبه شد و دقت آن از طریق محاسبه فاصله اطمینان ۹۵% تعیین گردید.

  یافته‌ها

  فراوانی رتبه‌های aGVHD در این مطالعه شامل رتبه صفر(۶۷ n= )، رتبه ۱(۳۱= n )، رتبه ۲(۴۸= n )، رتبه ۳(۲۴= n ) و رتبه ۴(۵= n ) بودند. فراوانی آلل ۱( bp ۴۱۰)ژن IL-۱Ra با فراوانی ۶/۸۰% شایع‌ترین آلل در جمعیت بیماران مورد بررسی و آلل ۲( bp ۲۴۰) با فراوانی ۳/۶% دومین آلل شایع بود. فراوانی آلل‌ها با آن چه پیش‌تر گزارش شده بود تا حدودی متفاوت بود و ارتباطی بین هیچ یک از چند شکلی‌ها با بروز aGVHD مشاهده نگردید. هم چنین سن دهنده و گیرنده، نوع بیماری به ویژه بیماری تالاسمی عامل‌های خطر مهمی برای بروز aGVHD محسوب می‌شدند.

  نتیجه گیری

  به طور کلی فراوانی آلل‌های ژن IL-۱Ra در ایران در جمعیت مورد مطالعه تعیین گردید. در مورد ارتباط آلل‌های مختلف ژن IL-۱Ra به خصوص آلل شماره ۲ با aGVHD نیاز به بررسی‌های بیشتر می‌باشد.

  کلمات کلیدی : پیوند مغز استخوان، ژنوتیپ، بیماری پیوند علیه میزبان

 
بانک خون بند ناف از ابتدا تاکنون
دکتر سعید آبرون،
جلد ۱۱، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۳ )
چکیده

  چکید ه

  سابقه و هدف

  با افزایش جمعیت، توسعه درمان و دسترسی آسان به پزشک، همگی باعث افزایش تعداد مراجعه‌کننده به مراکز درمانی گردیده و در این راستا با گسترش علم پزشکی و شناخت بیماری‌ها و راه‌های درمان آن‌ها، پیشرفت‌های عظیمی حاصل گشته است. بیماری‌هایی که در گذشته فاقد درمان بودند، هم اکنون قابل درمان هستند. یکی از درمان‌هایی که توانست جان بسیاری را نجات دهد پیوند مغز استخوان و به دنبال آن استفاده از خون بند ناف، به عنوان جایگزین مغز استخوان می‌باشد. همین امر باعث تاسیس و گسترش بانک‌های بند ناف در کشورهای مختلف گردیده است. در این مطالعه، روند تاسیس بانک‌های بند ناف از تاسیس تاکنون و ضرورت بر حضور این بانک‌ها مورد بررسی قرار گرفته است.

  مواد و روش‌ها

  مطالب این مطالعه مروری، برگرفته از مقالات، سایت‌های درگیر در جمع‌آوری، نگهداری و پیوند خون بند ناف و تجربیات نویسنده است.

  یافته‌ها

  گسترش بانک‌های خون بند ناف جهت توسعه مراکز پیوند و درمان بیماران از ضروریت‌های غیر قابل انکار در نظام سلامت جامعه می‌باشد.

  نتیجه گیری

  در جوامعی که دولت دارای توانایی تأسیس بانک عمومی خون بند ناف می‌باشد و حمایت از آن را بر عهده می‌گیرد، گسترش بانک‌های عمومی، بر توسعه بانک‌های خون بند ناف خصوصی ارجحیت دارد.

 


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پژوهشی خون می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Scientific Journal of Iran Blood Transfus Organ

Designed & Developed by : Yektaweb