دکتر مینوش مقیمی، دکتر سیدنورالدین موسوی نسب، دکتر یلدا حقدار ساحلی، دکتر یوسف مرتضوی،
جلد ۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۹ )
چکید ه
سابقه و هدف
اخیراً نقش هلیکوباکترپیلوری در پاتوژنز بیماریهای اتوایمیون، از جمله پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمیون ( ITP ) پذیرفته شده است. با توجه به مزمن شدن بیماری در ۹۰% موارد، یافتن راه‌کاری در جهت کاهش این میزان بسیار مهم می‌باشد. لذا هدف از این مطالعه، یافتن رابطه بین میزان مزمن شدن بیماری و عفونت هلیکوباکترپیلوری بود.
مواد و روش‌ها
در یک مطالعه تحلیلی ـ کوهورت، ۱۲ بیمار ITP حاد، دارای آزمایش تنفسی اوره مثبت و ۱۲ بیمار دارای نتیجه منفی بالای ۱۴ سال، به روش سرشماری وارد مطالعه شدند . کلیه بیماران تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفتند. بررسی عفونت با هلیکوباکترپیلوری در تمام بیماران با آزمایش تنفسی اوره انجام شد و به دو گروه آلوده و غیر آلوده تقسیم شدند. اطلاعات جمع‌آوری شده، با استفاده از آزمونهای مجذور کای و تی مستقل و نرم‌افزار ۵/۱۱ SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها
اختلاف آماری معناداری بین میانگین سن و توزیع جنسی بیماران آلوده و غیر آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری وجود نداشت. میانگین تعداد پلاکت بیماران آلوده و غیر آلوده در بدو ورود به مطالعه به ترتیب μL /۱۰۳×۳/۵ ± ۳/۷ و μL /۱۰۳×۳/۳ ± ۴/۶ بود. در پایان ماه ششم، اختلاف آماری معناداری بین میانگین تعداد پلاکت بیماران آلوده و غیر آلوده مشاهده نشد.
نتیجه گیری
علی‌رغم بالاتر بودن روند ازمان ITP در افراد آلوده، این افزایش از نظر آماری معنی‌دار نبود. لذا در این مطالعه یافتهای دال بر ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری با روند ازمان ITP پیدا نشد. انجام مطالعه بر روی تعداد بیشتری از بیماران و پی‌گیری طولانیتر آنان توصیه میشود.
کلمات کلیدی : پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمیون، هلیکوباکتر پیلوری، بیماریهای اتوایمیون
