چکید ه

  سابقه و هدف

  ‌ویروس سایتومگال در افراد با نقص ایمنی و دریافت کنندگان خون و فرآورده‌های خونی و نیز در گیرندگان پیوند اعضا باعث عفونت شدید می‌گردد. عفونت قبلی و پنهان این ویروس در بیماران با نقص ایمنی و دریافت کنندگان پیوند، فعال شده و بیماری شدید ایجاد می‌نماید. عواملی که به‌عنوان فاکتور خطر در ایجاد عفونت اولیه ویروس سایتومگال نقش دارند شامل دریافت خون و فرآورده‌های خونی آلوده، دریافت عضو پیوندی از فرد آلوده، همودیالیز و تعداد دفعات دیالیز می‌باشد. به‌منظور بررسی وضعیت افراد تحت دیالیز مزمن از نظر عفونت با ویروس سایتومگال مطالعه حاضر انجام پذیرفته است.

  مواد وروش‌ها

  این تحقیق به‌صورت توصیفی و با استفاده از تکنیک مصاحبه و مشاهده انجام پذیرفت. تیتر آنتی‌بادی ( IgM و IgG ) به روش الایزا محاسبه شد. جذب نوری بالای ۱/۱ ISR ، مثبت و زیر ۹/۰ ISR ، منفی درنظر گرفته شد. اعداد مابین این دو به‌صورت equivocal درنظر گرفته شدند. پس از انتقال داده‌ها برای تعیین رابطه بین متغیرها آزمون کای‌دو (Chi-square) و درصورت لزوم آزمون دقیق فیشر (Fisher’s exact test) استفاده شد و با کمک ضریب همبستگی پیرسون، همبستگی بین متغیرها مورد بررسی قرار گرفت.

  یافته‌ها

  در این تحقیق۵۴ بیمار تحت همودیالیز مزمن مورد بررسی قرار گرفتند که ۲۹ نفر آن‌ها مرد و ۲۵ نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران ۱۶±۳/۵۳ سال و میانگین طول مدت دیالیز بیماران ۴/۶۹±۷/۸۱ ماه و میانگین دفعات آن ۴/۰±۸/۲ بار در هفته بود. در زمان بررسی، ۴۹ بیمار (۹۱%) Anti-CMV IgG مثبت و ۱۰ بیمار از نظر
Anti-CMV IgM مثبت بودند. بین طول مدت دیالیز و میزان آنتی‌بادی‌ها، همبستگی خطی معنی‌داری به‌دست نیامد. همبستگی بین تعداد دفعات دیالیز و میزان IgG ، معکوس و معنی‌دار بود ) ۰۲۴/۰ (p< (۳۱/۰-=r ).

  نتیجه گیری

  ارتباط بین سابقه دریافت خون و فرآورده‌های خونی با مثبت بودن Anti-CMV IgG لزوم بررسی فرآورده‌های خونی را از نظر عفونت سایتومگالوویروس برای بیماران دیالیزی (به‌خصوص بیماران کاندیدای پیوند کلیه)، یادآوری می‌نماید.

  چکید ه

  سابقه و هدف

  شیوع HGV و GBV-C در اهداکنندگان خون درکشورهای توسعه یافته برمبنای تشخیص HGV RNA و یا تجسس Anti-E۲ به ترتیب بین ۱% تا ۵% و ۳% تا ۱۴% می‌باشد.

  هدف از این مطالعه بررسی سرواپیدمیولوژیک ویروس هپاتیت (HGV) G در اهداکنندگان خون، بیماران همودیالیز، هموفیل و بتاتالاسمی ماژور دارای سابقه بیماری کبدی در تهران بود.

  مواد و روش‌‌ها

  در این تحقیق که به روش توصیفی انجام شد، نمونه خون از ۳۳۰ اهداکننده داوطلب، ۴۴ بیمار همودیالیز، ۱ ۶ بیمار هموفیل و ۴۰ بیمار بتاتالاسمی ماژور دارای سابقه بیماری کبدی و HCV یا HBV مثبت، از نظر وضعیت سرواپیدمیولوژیک ویروس هپاتیت G وسنجش میزان درمعرض قرارگیری با این ویروس (HGV) به روش الیزا مورد آزمایش قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون‌های کای‌دو (Chi-square) و دقیق فیشر
(Fisher exact test) و برنامه آماری ۵/۱۱ SPSS استفاده شد.

  یافته‌‌‌ها

  یافته‌ها نشان دادند که ۱ ۴ نفر (۲/ ۴ %) از ۳۳۰ اهداکننده داوطلب خون، ۱۰ نفر (۷/۲۲%) از ۴۴ بیمار همودیالیزی، ۵ نفر (۳/۳۱%) از ۱۶ بیمار هموفیلی و ۱۰ نفر (۲۵%) از ۴۰ بیمار بتاتالاسمی ماژور از نظر
HGV Anti-E۲ مثبت بودند که می‌تواند نشان‌دهنده انتقال این ویروس از طریق خون باشد. ۱۰ نفر از بیماران همودیالیز و ۴ نفر از بیماران هموفیل و ۹ نفر از بیماران بتاتالاسمی ماژور دارای نتایج مثبت هم‌زمان
Anti-HGV و Anti-HCV بودند. همچنین۱ نفر از بیماران همودیالیز و ۱ نفر از بیماران هموفیل و ۱ نفر از بیماران بتاتالاسمی ماژور تحت مطالعه دارای نتایج مثبت همزمان Anti-HGV و HBs Ag بودند.

  نتیجه گیری

  بیماران دریافت کننده مکرر فرآورده‌های سلولی و پلاسمایی خون از جمله همودیالیز، هموفیل و بتاتالاسمی ماژور شیوع بالایی از HGV را نشان داده‌اند و به نظر می‌رسد که این ویروس می‌تواند از راه خون و فرآورده‌های خونی منتقل شود. آلودگی مشترک HGV و HCV در گروه‌های پرخطر تحت مطالعه نشان دهنده فاکتورهای خطر و راه‌های انتقال مشترک برای این دو ویروس می‌باشد.

  کلمات کلیدی: HGV ، اهداکنندگان خون، همودیالیز، هموفیل ، بتا تالاسمی

  چکیده

  سابقه و هدف

  ویروس هپاتیت (HCV)C یکی از علل شایع هپاتیت ویروسی در بیماران همودیالیزی و دریافت‌کنندگان پیوند کلیه می‌باشد. به طور متوسط ، ۲۰% بیماران همودیالیزی ، مبتلا به هپاتیت C هستند که البته این آمار در مناطق مختلف دنیا متفاوت است. هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع و عوامل خطر ابتلا به هپاتیت C در بیماران همودیالیزی شهر قزوین می باشد.

  مواد و روش ها

  این مطالعه به روش توصیفی ـ مقطعی انجام گرفت. نمونه گیری به صورت سرشماری انجام شد و تعداد ۸۹ نفر از بیماران همودیالیزی شهر قزوین در سال ۱۳۸۳ وارد مطالعه شدند. عوامل احتمالی خطر برای هر بیمار بررسی شد. سپس این افراد از نظر وجود آنتی بادی علیه ویروس هپاتیت ( Anti - HCV Ab ) C در خون با روش الیزای نسل سوم و ریبا ( RIBA ) بررسی شدند. در آنالیز تک متغیره از آزمون‌های (t-test)t ، کای دو (Chi-square) و دقیق فیشر (Fisher's exact test) استفاده شد.

  یافته ها

  در مجموع ۴۵ نفر (۶/۵۰%) زن و ۴۴ نفر (۴/۴۹%) مرد بودند. میانگین سنی بیماران ۹۷/۵۰ سال (۹۴/۱۴= SD ) بود. نتیجه آزمون آنتی‌بادی ضد HCV به روش الیزا در ۹ نفر (۳/۱۰%) مثبت بود که بعد از بررسی مجدد با آزمون ریبا در نهایت آنتی‌بادی ضد HCV در ۶ نفر (۴/۶%) مثبت گزارش شد. در بین عوامل خطر ، مجرد بودن ، زمان اولین ترانسفوزیون (قبل از سال ۱۳۷۵) ، تعداد دفعات ترانسفوزیون (بالای ۲۰ بار) و طول مدت همودیالیز ارتباط معنی داری با ابتلا به هپاتیت C داشتند(به ترتیب ۰۰۲/۰= p ، ۰۰۳/۰= p ، ۰۳۲/ ۰= p ، ۰۰/۰= p ).

  نتیجه گیری

  بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر، شیوع هپاتیت C در بیماران همودیالیزی شهر قزوین ۴/۶% می باشد. علی رغم کاهش این میزان در مقایسه با میزان آلودگی ۹/۲۳% در سال ۱۳۸۰ ، با توجه به تأثیر محدود و میزان بالای عوارض جانبی داروهای موجود ، پیشگیری از ابتلا به این بیماری با در نظر گرفتن عوامل خطر ضروری به نظر می‌رسد.

چکیده
سابقه و هدف
همودیالیز، برای بیماران کلیوی که در مراحل پایانی روند بیماری هستند، روش درمانی مهمی به شمار می‌رود، اما آن‌ها را به برخی از عفونت‌ها به خصوص ویروس‌های منتقله از راه خون مستعد می‌کند. هدف از این تحقیق، بررسی فراوانی مارکرهای سرولوژیکی HBsAg ، anti-HBs ، anti-HCV و  HIV Abدر بیماران همودیالیزی شهر زنجان بود.
مواد و روش‌ها
در یک مطالعه توصیفی، نمونه‌های سرم پس از جمع­آوری با استفاده از دستگاه ECL از لحاظ مارکرهای سرولوژیکی HBsAg ، anti-HBs ، anti-HCV و anti-HIVمورد سنجش قرار گرفتند و یافته‌ها توسط آزمون‌های کای‌دو، t و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها
فراوانی مارکرهای سرولوژیکی ۳/۲% HBsAg ، ۳/۶۵% HBs Ab ، ۱/۱% HCV Ab و۰% HIV Ab به دست آمد.
نتیجه گیری
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فراوانی HBsAg در بیماران همودیالیزی نسبت به جمعیت کلی کمتر است. در این مطالعه فراوانی HBs Ab نسبت به دیگر مطالعه‌های انجام شده در ایران و سایر کشورها تفاوت چندانی نداشت. هم چنین فراوانی HCV Ab با جمعیت کلی کشور یکسان و فراوانی HIV Ab در مقایسه با سایر مطالعه‌های انجام شده در وضعیت مشابهی قرار داشت.