چکید ه
سابقه و هدف
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر ۶ هفته تمرین استقامتی پیشرونده و مصرف مکمل سیلیمارین بر تغییرات شاخص‌های هماتولوژیکی در مردان سالم غیر ورزشکار(۵ ± ۲۵ سال، وزن ۲۱ ± ۸۶ کیلوگرم، قد ۱۳ ± ۱۷۸ سانتی‌متر، شاخص توده بدنی ۵ ± ۲۷) بود.
مواد و روش‌ها
تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود و آزمودنیهای آن ۲۱ نفر بوده، به صورت تصادفی در دو گروه مکمل(۱۱ نفر) و دارونما(۱۰ نفر) از بین کلیه دانشجویان مرد غیر فعال دانشگاه صنعتی شاهرود، مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از کسب رضایتنامه، هر دو گروه به مدت ۶ هفته، هم زمان تمرین استقامتی یکسان داشته و گروه تجربی مصرف مکمل سیلی مارین و گروه کنترل، دارونما دریافت نمودند. نمونه های خون قبل و بعد از دوره تمرینی و مکمل گیری به منظور اندازه‌گیری فاکتورهای هماتولوژیکی از آزمودنی ها گرفته شد(گلبول سفید، مونوسیت، گلبول قرمز، هماتوکریت و پلاکت) . برای تجزیه و تحلیل یافتهها، از نرم‌افزار ۱۶ SPSS ، با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری(۲×۲) استفاده شد.
یافتهها
کاهش معناداری در مونوسیت، گلبول قرمز و هماتوکریت در هر دو گروه مکمل سیلیمارین و دارونما پس از ۶ هفته تمرین استقامتی پیش رونده مشاهده شد(۰۵/۰ p ≤ ). ولی بین دو گروه مکمل سیلی مارین و دارونما، تفاوت معنا‌دار مشاهده نشد.
نتیجه گیری
نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مصرف مکمل سیلی مارین همراه با تمرینات استقامتی پیشرونده، کاهش معناداری در مونوسیت، گلبول قرمز و هماتوکریت را موجب می‌شود.
