فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  ‌ویروس سایتومگال انسانی یک ویروس DNA دار با اندازه تقریبی۲۰۰ نانومتر متعلق به‌خانواده هرپس ویروس‌ها می‌باشد. عفونت با CMV در بیماران دچار نقص ایمنی، دریافت‌کنندگان پیوند، بیماران مبتلا به ایدز، بیماران تحت درمان با عوامل سرکوب‌کننده ایمنی و جنین درحال رشد می‌تواند منجربه بیماری لوکالیزه یا منتشر شود. بیماران درمعرض خطر هردو عفونت اولیه و فعالیت مجدد عفونت نهفته می‌باشند. CMV ازطریق خون یا عضو پیوندی قابل انتقال است. با اندازه‌گیری آنتی‌بادی‌های ( IgG ، IgM ) CMV وبررسی CMV Ag در خون بیماران، عفونت اولیه یا عود عفونت را می‌توان تشخیص داد.

  مواد و روش‌ها

  این مطالعه توصیفی بر روی۶۲ بیمار دریافت‌کننده کلیه شامل ۲۶ فرد مؤنث (۹/۴۱%) و ۳۶ فرد مذکر (۱/۵۸%) در محدوده سنی ۲ تا ۵۸ سال (با میانگین سنی ۱۵ ± ۳۴) با نمونه‌گیری آسان انجام شد. جهت بررسی شیوع آنتی‌بادی‌ها وآنتی‌ژن ویروس از دو روش الیزا و ایمونوفلورسانس و ازآزمون آماری مجذورکای (Chi-square) استفاده شد.

  یافته‌ها

  نتایج ما نشان دادند که همه بیماران ازنظر CMV IgG مثبت و از نظر حضور CMV IgM ، ۱۰ نفر از آنان (۱/۱۶%) مثبت، ۷ نفر (۴/۱۱%) مشکوک و مابقی منفی بودند. همچنین ۲۳ نفر از دریافت کنندگان کلیه (۱/۳۷%) CMV Ag مثبت بودند. در بررسی آماری، همبستگی معنی‌داری بین آنتی‌بادی‌های ضد CMV و CMV آنتی‌ژنمیا مشاهده نگردید.

  نتیجه گیری

  علی‌رغم حضور آنتی‌بادی‌های IgG و IgM ضد CMV ، آنتی‌ژن ویروس در تعدادی از بیماران مشاهده می‌گردد و به‌نظر می‌رسد که ارتباط خوبی بین آنتی‌بادی‌ها و ردیابی آنتی‌ژن در عفونت حاد وجود ندارد.