امیر اصلاحی کلورزی، دکتر محسن شهروسوند، دکتر سید محمد دواچی، دکتر جمشید محمدی روشنده، دکتر محمدرضا مبین،
جلد ۲۱، شماره ۳ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده
چکیده
سابقه و هدف
مواد منعقدکننده خون در جلوگیری از عوارض ناشی از خونریزی کنترل نشده، مانند مرگ و آسیب به اندامها، نقش حیاتی دارند. این ترکیبات باید علاوه بر حداکثر سرعت انعقاد و حداقل اتلاف خون، ویژگیهایی نظیر زیستسازگاری، تجزیهپذیری، خونسازگاری، خواص مکانیکی مناسب، قیمت مناسب و سهولت کاربرد را داشته باشند. پژوهشهای اخیر نشان میدهد که برخی پلیمرهای طبیعی مانند سلولز اکسید شده، کیتوسان، نشاسته، کلاژن و آلژینات دارای خواص بندآورندگی خون هستند. این مطالعه به بررسی عملکرد بندآورندگی، منبع پلیمری این مواد و محصولات موجود در بازار پرداخته است.
مواد و روشها
در این پژوهش به صورت مروری، نقش انعقاد خون توسط پلیمرهای طبیعی در ۵۵ مقاله انگلیسی و فارسی معتبر بررسی شد. از منابع معتبر بینالمللی و فارسی مانند Elsevier ، Springer ، Wiley Online Library، ScienceDirect و SID استفاده شد. برای جستجو از کلمات کلیدی و کاربردی مانند بندآورندههای خون، sodium alginate ، chitosan ، hemostatic ، oxidized cellulose ، collagen و starch استفاده شد.
یافتهها
اولین مرحله از مراحل برای ترمیم زخم، بندآورندگی است. مراحل بعدی که به بازسازی بافت کمک میکنند شامل التهاب، تکیثر و بازسازی است. این مواد در بازار جهانی و کارهای تحقیفاتی به دو دسته ستنزی و طبیعی تقسیم میشوند. پلیمرهای طبیعی منعقدکننده شامل سلولز اکسید شده، کیتوسان، کلاژن، نشاسته و آلژینات میباشند.
نتیجه گیری
استفاده از پلیمرهای طبیعی به عنوان بندآورندههای خون نشاندهنده پتانسیل بالای این مواد در بهبود فرآیندهای درمانی و کاهش عوارض جانبی ناشی از مواد مصنوعی است، که میتواند به توسعه راهکارهای نوین و مؤثر در مدیریت خونریزیهای حاد منجر شود.