فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  امروزه پیوند سلول‌های بنیادی خونساز، تنها درمان قطعی در بیماران مبتلا به لوسمی حاد پر خطر می‌باشد. در مطالعه‌های اخیر، ارتباط بین پیامد پیوند و سه پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی در ژن NOD۲/CARD۱۵ نشان داده شده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم ژن NOD۲/CARD۱۵ با افزایش خطر مرگ و میر در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد تحت پیوند آلوژن انجام شد .

  مواد و روش‌ها

  در یک مطالعه گذشته­نگر، ژنوتیپ­های CARD۱۵ / NOD۲ به روش PCR-SSP در ۱۲۴ بیماری که تحت پیوند آلوژن از دهنده کاملاً شبیه خواهر یا برادری قرار گرفته و اهداکنندگان آن‌ها مشخص شده بودند و سپس ارتباط وجود پلی‌مورفیسم­های ژن NOD۲/CARD۱۵ در گیرنده و یا دهنده با افزایش خطر مرگ و میر، مورد ارزیابی قرار گرفت . میانه پیگیری بیماران زنده به مدت ۴۰ ماه(۷۷-۲۸ ماه) بود. تحلیل‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار ۵/۱۱ SPSS و رسم منحنی کاپلان ـ مایر و آزمون Log Rank انجام شد.

  یافته‌ها

  فراوانی موتاسیون ژن NOD۲/CARD۱۵ در ۲۷ زوج اهداکننده و بیمار(۸/۲۱%) مشاهده شد. بقای کلی سه ساله در بیماران تیپ وحشی با میزان ۷/۷۴%(۵/۴= SE ) بیشتر از بیماران با پلی‌مورفسیم NOD۲/CARD ۱۵ با میزان ۶/۵۵%(۶/۹= SE ) بود(۰۴/۰= p ). ولی میزان بقای بدون عود سه ساله در بیماران تیپ وحشی(۶/۷۳% , ۵/۴= SE ) با بیماران واجد پلی‌مورفیسم(۷/۶۱%, ۳/۱۰= SE ) تفاوت معناداری نداشت.

  نتیجه گیری

  این مطالعه نشان داد که پلی‌مورفیسم در ژن NOD۲/CARD ۱۵ بر بقای بیماران و در نتیجه پیامد پیوند تاثیرگذار است.

چکیده

سابقه و هدف

سلول‌های بنیادی مزانشیمی، یک منبع سلولی ایده‌آل برای پیوند می‌‌باشند. اما استرس‌های مختلف در طول تکثیر آزمایشگاهی منجر به کاهش بقای سلولی آن‌ها پس از پیوند می‌شود. بنابراین به کارگیری راه‌کارهای عملی جهت افزایش میزان بقای آن‌ها در ریز محیط سرشار از استرس بسیار ضروری است. هدف این مطالعه، بررسی اثر سکرتوم ترشحی سلول‌های بنیادی مزانشیمی دست‌ورزی شده با دو ژن Nrf۲ و HIF-۱&alpha بر بقای این سلول‌ها، تحت استرس‌های سلولی مختلف بود. 

مواد و روش‌ها

در یک مطالعه تجربی، پلاسمیدهای نوترکیب pcDNA۳,۱-HIF-۱&alpha و pcDNA۳,۱-Nrf۲ به طور جداگانه و هم‌ زمان به درون سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف ترانسفکت شدند. ۷۲ ساعت بعد، بیان HIF-۱&alpha و Nrf۲ در سلول‌های دست‌ورزی شده به روش RT-PCR بررسی شد. گروه‌های سلولی مختلف با استرس اکسیداتیو، فقر سرمی و کمبود اکسیژن مواجه شدند. سکرتوم سلول‌های ترانسفکت شده جمع‌آوری و تغلیظ شده و با سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف مجاور شد. بقای سلول‌ها پس از اعمال شرایط استرس مشابه با روش WST-۱  بررسی شد.

یافته‌ها

سلول‌های هم‌ زمان ترانسفکت شده، ژن‌های HIF-۱&alpha و Nrf۲ را بیان کردند. این سلول‌ها میزان بقای (۵/۵% ± ۵/۸۴%) بیشتری را در مقایسه با گروه کنترل(۴% ± ۳/۵۵%) نشان دادند. هم چنین بقای سلول‌های کشت داده شده با سکرتوم پس از مواجهه با استرس‎های مختلف، ۶% ± ۳/۸۱% و بقای گروه کنترل ۳/۴% ± ۹/۵۷% بود.

نتیجه گیری

سکرتوم سلول‌های دست‌ورزی شده، سلول‌های بنیادی مزانشیمی را در برابر استرس اکسیداتیو، فقر سرمی و کمبود اکسیژن محافظت می‌کند.