دکتر مریم زادسر، دکتر مژگان ناصرانی‌پور، دکتر آزیتا چگینی، دکتر امیرحسین لطفی، دکتر مازیار مجتبوی نایینی،
جلد ۱۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۴ )
چکید ه
سابقه و هدف
ترومبوسیتوپنی از عوارض شایع بیماران بستری در ICU است که سبب خونریزی, طولانی شدن زمان بستری و حتی مرگ بیماران می‌شود. تزریق پلاکت برای درمان یا پیشگیری از خونریزی در این بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد. با توجه به اهمیت این فرآورده، وضعیت موجود در مصرف پلاکت در ICU دو بیمارستان تهران مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها
در این مطالعه توصیفی، ۳۸۰ بیمار بزرگسال ترومبوسیتوپنیک بستری در ICU از لحاظ اندیکاسیون تزریق پلاکت, تعداد واحدها و نوع فرآورده مصرفی، پاسخ به درمان بر اساس CCI و نوع تزریق بررسی شدند. نتایج توسط آزمون‌های t ، کای‌دو و نرم‌افزار ۱۶ SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها
از کل ۳۸۰ بیمار، ۱۲۴ نفر(۲/۳۲%) مورد تزریق پلاکت قرار گرفتند. به ۶۰ بیمار(۴/۴۸%) پلاکت به صورت درمانی و به ۶۴ بیمار(۶/۵۱%) به صورت پیشگیرانه تزریق شد. ۳۰ بیمار(۲/۲۴%) از پلاکت آفرزیس و ۹۴ مورد (۸/۷۵%) از پلاکت همولوگ RDP استفاده کردند. اختلاف تریگر تزریق پیشگیرانه پلاکتی /L ۱۰۹ * ۴ ± ۳۳ و تریگر تزریق درمانی /L ۱۰۹ * ۸ ± ۵۸ معنادار بود(۰۴/۰ p = ). تریگر تزریق در گروه آفرزیس ( /L ۱۰۹ * ۱۹) به طور معناداری کمتر از گروه همولوگ( /L ۱۰۹ * ۵۵) بود(۰۱/۰ p= ).
نتیجه گیری
برای بیماران بستری در ICU اغلب تزریق پلاکتی برای پیشگیری استفاده می‌شود و نه برای درمان. بیش از نیمی از بیماران بستری در ICU که تزریق پلاکت داشته‌اند، از ایجاد افزایش شمارش پلاکتی به دنبال تزریق پلاکت، ناتوان هستند.
