چکیده

  سابقه و هدف

  ویروس هپاتیت (HCV)C یکی از علل شایع هپاتیت ویروسی در بیماران همودیالیزی و دریافت‌کنندگان پیوند کلیه می‌باشد. به طور متوسط ، ۲۰% بیماران همودیالیزی ، مبتلا به هپاتیت C هستند که البته این آمار در مناطق مختلف دنیا متفاوت است. هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع و عوامل خطر ابتلا به هپاتیت C در بیماران همودیالیزی شهر قزوین می باشد.

  مواد و روش ها

  این مطالعه به روش توصیفی ـ مقطعی انجام گرفت. نمونه گیری به صورت سرشماری انجام شد و تعداد ۸۹ نفر از بیماران همودیالیزی شهر قزوین در سال ۱۳۸۳ وارد مطالعه شدند. عوامل احتمالی خطر برای هر بیمار بررسی شد. سپس این افراد از نظر وجود آنتی بادی علیه ویروس هپاتیت ( Anti - HCV Ab ) C در خون با روش الیزای نسل سوم و ریبا ( RIBA ) بررسی شدند. در آنالیز تک متغیره از آزمون‌های (t-test)t ، کای دو (Chi-square) و دقیق فیشر (Fisher's exact test) استفاده شد.

  یافته ها

  در مجموع ۴۵ نفر (۶/۵۰%) زن و ۴۴ نفر (۴/۴۹%) مرد بودند. میانگین سنی بیماران ۹۷/۵۰ سال (۹۴/۱۴= SD ) بود. نتیجه آزمون آنتی‌بادی ضد HCV به روش الیزا در ۹ نفر (۳/۱۰%) مثبت بود که بعد از بررسی مجدد با آزمون ریبا در نهایت آنتی‌بادی ضد HCV در ۶ نفر (۴/۶%) مثبت گزارش شد. در بین عوامل خطر ، مجرد بودن ، زمان اولین ترانسفوزیون (قبل از سال ۱۳۷۵) ، تعداد دفعات ترانسفوزیون (بالای ۲۰ بار) و طول مدت همودیالیز ارتباط معنی داری با ابتلا به هپاتیت C داشتند(به ترتیب ۰۰۲/۰= p ، ۰۰۳/۰= p ، ۰۳۲/ ۰= p ، ۰۰/۰= p ).

  نتیجه گیری

  بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر، شیوع هپاتیت C در بیماران همودیالیزی شهر قزوین ۴/۶% می باشد. علی رغم کاهش این میزان در مقایسه با میزان آلودگی ۹/۲۳% در سال ۱۳۸۰ ، با توجه به تأثیر محدود و میزان بالای عوارض جانبی داروهای موجود ، پیشگیری از ابتلا به این بیماری با در نظر گرفتن عوامل خطر ضروری به نظر می‌رسد.

  چکید ه

  سابقه و هدف

  سازمان‌های انتقال خون باهدف تأمین سلامت خون، از بین داوطلبین اهدای خون دست به انتخاب می‌زنند و داوطلبین پذیرفته‌شده را نیز تحت بررسی‌های غربالگری از نظر بیمار‌ی‌های منتقله از راه خون قرار می‌دهند. این مطالعه با دو هدف بررسی الگوی معافیت از اهدای خون و شیوع بیماری‌های منتقله از راه خون و همچنین متغیرهای مرتبط با آن در مراکز انتقال خون تهران در ۸ ماه از سال ۱۳۸۲ انجام گرفت.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه به صورت مشاهده‌ای و مقطعی انجام گرفت. در ایـن مطالـعه، تعداد ۳۴۸۲۳ نفر از داوطلبین اهدای خون به صورت تصادفی ساده از بین کـل مـراجعین بـه مراکـز انتقال خون استان تهران در فاصله زمانی ۱ /۳ /۱۳۸۲ لغایت ۳۰/۱۰/۸۲ انتخاب شدند. در ۲۶۶۴۵ داوطلب پذیرفته شده، شیوع HBV ، HCV و HIV مورد بررسی قرار گرفت. ارتباط معافیت از اهدای خون با شیوع بیماری‌های منتقله از راه خون، متغیرهای دموگرافیک (سن، جنس، شغل، سطح تحصیلات) و عوامل مرتبط با اهدای خون (اهدای مستمر) تعیین گردید.

  یافته‌ها

  از کل داوطلبین اهدای خون، تعداد ۷۸۴۹ نفر (۵/۲۲%) معاف گردیدند. احتمال خطر انتقال بیماری‌های منتقله از راه خون در ۳۶/۴۳%، بیماری/مواجهه در ۰۲/۳۴% و مصرف داروها در ۹۱/۱۳% علت معافیت از اهدای خون بود. ۴۲/۱۵% افراد نیز به علل دیگر از اهدای خون معاف شدند. سن کمتر از ۴۰ سال، جنس زن، مجرد بودن، سطح تحصیلات زیر دیپلم، اهدای غیر مستمر خون، عدم علاقه به اهدای مستمر خون، انگیزه غیر از کمک به هم‌نوع و برخی مشاغل (تاجر، هنرمند، سرباز و دانش‌آموز) با معافیت از اهدای خون همراه بود (۰= p ). میزان شیوع آلودگی‌های هپاتیت B ، C و HIV در دوره زمانی مطالعه به ترتیب ۶/۰%، ۲/۰% و ۰۰۳/۰% به‌ دست آمد. سن بالاتر از ۴۰ سال (۰= p )، میزان شیوع آلودگی‌های هپاتیت B ، C و HIV در دوره زمانی مطالعه به ترتیب ۶/۰%، ۲/۰% و ۰۰۳/۰% به دست آمد. سن بالاتر از ۴۰ سال (۰= p )، تحصیلات کمتر از دیپلم (۰۰۲/۰= p )، تأهل (۰۰۱/۰= p ) و اهدای غیر مستمر خون (۰۰۰/۰= p ) با شیوع بیشتر هپاتیت B همراه بود، حال آن‌که شیوع هپاتیت B در دو جنس یکسان بود. شیوع هپاتیت C و HIV با هیچ یک از عوامل ذکر شده فوق ارتباط معنی‌داری نداشت (۰۵/۰ p> ).

  نتیجه گیری

  با توجه به این مطالعه، در تهران، جذب داوطلبین اهدای خون مرد، متأهل، افراد دارای سطح تحصیلات بالاتر، اهداکنندگان مستمر و برخی مشاغل به افزایش تولیدات سازمان منجر خواهد شد. همچنین افزایش جذب زنان، افراد دارای سن کمتر از ۴۰ سال، افراد دارای تحصیلات بیشتر و اهداکنندگان مستمر به افزایش سلامتی و ایمنی محصولات تولید شده سازمان انتقال خون منجر خواهد شد. انجام مطالعه‌های مشابه در سازمان‌های انتقال خون در تمامی استان‌های کشور توصیه می‌شود.

  کلمات کلیدی: اهدای خون، معافیت، HBV ، HCV و HIV

  چکید ه

  سابقه و هدف

  بازآرایی قطعات ژنی مختلف متغیر( V )، تنوع( D )، اتصال( J ) و ثابت( C ) تنوع زیادی را در IgH و Ig k ایجاد می‌کند و منجر به تشکیل توالی‌های اختصاصی می‌گردد که برای هر سلول یا کلون خاص است. در لوسمی‌های لنفوبلاستی نیز بازآرایی مشابه سلول‌های طبیعی در ژن‌های IgH و Ig k ایجاد می‌گردد که می‌تواند به عنوان شاخص کلونالیتی و ارزیابی MRD مورد استفاده قرار گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی بازآرایی ژن‌های IgH ، Ig k در ALL کودکان از نوع پیش‌سازهای B توسط PCR به منظور پی‌گیری MRD پس از شروع درمان می‌باشد.

  مواد وروش‌ها

  در مطالعه آینده‌نگر حاضر ۱۸۳ کودک با تشخیص اولیه لوسمی حاد قبل از شروع درمان بررسی شدند. پـس از ارزیابـی مـرفولـوژی(% ۴۱: ۲ L ؛ % ۴۴: ۱ L ) و ایمـونوفنوتیپ، تنها ۱۴۰ بیمار با تشخیص B-precursor ALL برای مطالعه انتخاب شدند که ۳/۵۳% جمعیت را پسران و ۷/۴۶% را دختران(۱۴/۱: M/F ) با میانگین سنی ۶/۶۳ ماه(حداقل: ۶ ماه و حداکثر ۱۵۶ ماه) ابتلا تشکیل می‌دادند. سلول‌های تک هسته‌ای که بلاست‌ها را نیز شامل می‌شد در زمان تشخیص، روز ۱۴، روز ۲۸(انتهای درمان القایی)، ۴۵ روز تا ۳ ماه، ۳ تا ۶ ماه و ۶ تا ۱۲ ماه پس از شروع درمان بیماران پس از ارزیابی مرفولوژی با گرادیان غلظتی جدا شدند. پس از استخراج DNA ، آزمایش PCR به منظور تکثیر منطقه خیلی متغیر ژن IgH ( CDR-۳ & ۱ ) و Ig k ( V k I-IV/ Kde ) با استفاده از آغازگرهای مشترک انجام شد. محصولات PCR پس از آنالیز هترودوپلکس و الکتروفورز بر روی ژل پلی‌آکریلامید و رنگ‌آمیزی نقره مورد بررسی قرار گرفته و پس از تعیین توالی جهت تایید با توالی‌های مشابه در بانک ژنی مقایسه شدند. آنالیز آماری با برنامه نرم‌افزاری ۵/۱۱ SPSS انجام شد.

  یافته‌ها

  ۱۱۴ نفر(۵/۹۰%) از بیماران دارای بازآرایی کلونال در ژن IgH با استفاده از آغازگرهای مشترک نواحی CDR-III و CDR-I بودند(منوکلونال ۸/۵۷%، بای‌کلونال ۹/۳۴% و اولیگوکلونال ۵/۵%). الگوی کلونال Ig k -Kde در ۵۹(۶۷%) بیمار از موارد BP-ALL وجود داشت(۱۰% بای‌کلونال). با توجه به ارزیابی مرفولوژی معمول حدود ۹۲% از بیماران در فازهای ارزیابی شده در رمیسیون کامل بودند. MRD مثبت با استفاده از بازآرایی‌های ژنی از بیش از ۹۰%، به ۲۰% با درمان در فازهای مختلف تعریف شده کاهش پیدا کرد. از چهار بیماری که در زمان پیگیری عود کردند ۳ نفر MRD مثبت بوده و به جز یک بیمار همگی در رمیسیون کامل بالینی بودند.

  نتیجه گیری

  الگوی بازآرایی ژنی و مثبت شدن MRD در فازهای پس از درمان قابل مقایسه با موارد گزارش شده قبلی یا بیشتر از آن است و این اختلاف به دلیل اختلاف در روش، DNA و شاخص‌های مورد ارزیابی است. با توجه به نتایج حاصل می‌‌توان از این شاخص‌ها در تشخیص کلونالیتی و ارزیابی MRD استفاده کرد.

  کلمات کلیدی : بازآرایی ژن‌ها، حداقل بیماری باقیمانده، لوسمی لنفوبلاستی حاد

  چکید ه

  سابقه و هدف

  در ایران حدود ۲۰۰۰۰ بیمار بتا تالاسمی ماژور وجود دارد که تحت تزریق خون و دسفرال قرار دارند. این گروه از بیماران نیازمند برنامه درمانی و پیگیری دقیق به منظور برخورداری از کیفیت زندگی طبیعی می‌باشند. در این مطالعه وضعیت تزریق خون در بیماران بتا تالاسمی ماژور بیمارستان کودکان مفید طی سال ۱۳۸۵ مورد بررسی قرار گرفته است.

  مواد وروش‌ها

  در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی وضعیت تزریق خون در ۱۲۱ بیمار بتا تالاسمی ماژور مراجعه کننده ثابت به درمانگاه تالاسمی بیمارستان کودکان مفید طی سال ۱۳۸۵ بر اساس جمع‌آوری آخرین اطلاعات موجود در پرونده بیماران بررسی شد. سپس یافته‌ها با استفاده از برنامه نرم‌ افزاری SPSS و آزمون همبستگی اسپیرمن ( Spearman ) و آزمون من‌ویتنی( Mann-Whitney ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته‌ها

  تعداد ۱۲۱ بیمار به صورت ثابت در درمانگاه تالاسمی بیمارستان کودکان مفید تحت تزریق خون با استفاده از فیلتر لکوسیت قرار داشتند. محدوده سنی بیماران ۲ تا ۲۶ سال و میانگین سنی ۱۹/۶ ± ۱۳ سال بود. تعداد بیماران مونث ۶۶ نفر(۵/۵۴%) و تعداد بیماران مذکر ۵۵ نفر(۵/۴۵%) بود. هموگلوبین بیماران در محدوده ۵/۱۱-۵/۷ گرم در دسی‌لیتر و میانگین ۹۷/۰ ± ۶/۹ گرم در دسی‌ لیتر بود. در ۸۲ بیمار(۸/۶۷%) مقادیر هموگلوبین بیشتر از ۹ گرم در دسی‌ لیتر مشخص شد. سطح سرمی فریتین بیماران در محدوده ng/ml ۹۵۰۰-۲۵۰ با میانگین ng/ml ۱۵۱۵ ± ۲۱۳۳ بود. سطح سرمی فولات در ۱۰۰ بیمار از ۱۲۱ بیمار ng/dl ۱۹-۱ و میانگین ng/ml ۹/۴ ± ۹ بود. ۳ بیمار(۳%) سطح سرمی فولات کمتر از ng/ml ۳ (محدوده طبیعی: ng/ml ۵/۱۷-۳) داشتند. تعداد بیمار HBsAg مثبت، یک مورد(۸/۰%) و تعداد بیماران Anti HCV مثبت و HCV-RNA (PCR) مثبت ۱۱ مورد(۱/۹%) بود. سن بیماران مبتلا به هپاتیت C ، ۱۶ تا ۲۶ سال بود. در این مطالعه فقط یک بیمار (۸/۰%) مشترکاًَ HBsAg مثبت و HCV RNA (PCR) مثبت شناسایی شد. آزمایش HIV Ab همه بیماران منفی بود. سطح سرمی فریتین بیماران مبتلا به هپاتیت C در محدوده ng/ml ۹۵۰۰-۵۶۸ و میانگین ng/ml ۲۷۷۲ ± ۳۱۷۲ بود.

  نتیجه گیری

  در این مطالعه به نظر می‌رسد بیماران بتا تالاسمی ماژور در بیمارستان کودکان مفید از برنامه درمانی مطلوب تزریق خون و ترکیبات شلاتور آهن هم چنین پایش مناسب به لحاظ انتقال بیماری‌های عفونی برخوردار می‌باشند. قدر مسلم کنترل دقیق وضعیت تزریق خون و ترکیبات شلاتور آهن، غربالگری اهداکنندگان خون به لحاظ انتقال عفونت‌ها به ویژه هپاتیت C و واکسیناسیون بیماران علیه هپاتیت B موجب بهبود قابل توجه کیفیت زندگی بیماران خواهد شد، اما پیشگیری هم چنان مهم‌ترین اقدام در جهت کاهش مبتلایان بتا تالاسمی ماژور و در نتیجه پیامدهای اجتناب‌ناپذیر بیماری می‌باشد.

  کلمات کلیدی : بتا تالاسمی ، فریتین، دسفرال، هپاتیت C

  چکید ه

  سابقه و هدف

  اختلالات چربی و لیپو پروتئین های خون در بدخیمی‌ها به علل مختلف از جمله مصرف داروهای شیمی درمانی ایجاد می‌شود. یکی از داروهایی که در تغییرات چربی‌های خون دخالت دارد ال آسپارژیناز می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر داروی ال- آسپارژیناز با دوز ۶۰۰۰ واحد بر متر مربع روی چربی‌های خون در کودکان مبتلا به لوکمی لنفو بلاستیک حاد در بیمارستان کودکان مفید تهران انجام شد.

  مواد وروش‌ها

  تحقیق به روش کار آزمایی بالینی قبل و بعد انجام شد و جمعیت مورد مطالعه کودکان زیر ۱۵ سال مبتلا به لوکمی لنفوبلاستیک حاد بودند که به صورت مستمر و غیر احتمالی نمونه‌گیری شدند و هر بیمار شاهد خودش بود. در همه بیماران سطوح چربی و لیپو پروتئین‌های سرم شامل: Lpa - APO A - APO B - TG - Cholestrol – HDL- LDL – VLDL بعد از ۱۲-۸ ساعت ناشتایی در سه مرحله قبل از درمان، حین درمان با ال ـ آسپارژیناز و دو ماه بعد از قطع ال- آسپارژیناز چک شد و با هم مقایسه شدند. از آزمون‌های T زوج، فریدمن و ویلکوکسون جهت تحلیل نتایج استفاده شد.

  یافته‌ها

  در این مطالعه، ۸۲ کودک با تشخیص جدید لوکمی لنفوبلاستیک حاد، مورد ارزیابی قرار گرفتند. متوسط سن بیماران ۶ سال با انحراف معیار ۵/۳ و دامنه سنی از ۴۵ روز تا ۱۴ سال بود. متوسط سطح سرمی تری‌گلیسرید در مرحله قبل از شروع ال ـ آسپار ۹/۱۶۳ میلی‌گرم درصد(۱۰۷ SD= ) بود و در مرحله حین درمان با ال ـ آسپار به ۱۲۳ میلی‌گرم درصد(۶۷ SD= ) رسید که کاهش معنی‌داری بعد از شروع ال آسپار مشاهده شد(۰۰۲/۰ p= ). متوسط سطح سرمی کلسترول قبل از شروع ال آسپار ۱۵۱ میلی‌گرم درصد(۴۳ SD= )و در حین درمان با ال آسپار ۱۴۰ میلی‌گرم درصد(۵۲ SD= ) بود و از نظر آماری تفاوت معنی‌داری با مرحله قبل از شروع ال ـ آسپار نداشت(۰۶۱/۰ p= ).

  نتیجه گیری

  سطح سرمی TG به دنبال مصرف ال آسپار کاهش می‌یابد، کلسترول تغییر معنی‌داری به دنبال ال آسپار پیدا نمی‌کند و HDL به دنبال ال آسپار افزایش می‌یابد. به طور کلی ال آسپار با دوز ۶۰۰۰ واحد در متر مربع بر خلاف دوزهای بالای آن، باعث افزایش چربی‌های خون نمی‌شود.

  کلمات کلیدی: لوکمی لنفوبلاستیک حاد، ال آسپارژین، کودکان

  چکید ه

  سابقه و هدف

  ایدیوپاتیک ترومبوسیتوپنیک پورپورا( ITP )، یکی از علل شایع ترومبوسیتوپنی در اطفال می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات دموگرافیک، تظاهرات بالینی، عوامل مستعدکننده به مزمن شدن بیماری و وضعیت کمی مگاکاریوسیت‌های مغز استخوان کودکان مبتلا به ITP بود.

  مواد و روش‌ها

  این مطالعه به صورت گذشته‌نگر وتوصیفی در بیمارستان کودکان مفید تهران و با بررسی پرونده بیماران مبتلا به ITP که در فاصله سال‌های ۱۳۸۷ - ۱۳۸۲ بستری گردیده‌ بودند، انجام شد. اطلاعات بیماران از پرونده‌ها استخراج و در فرم جمع‌آوری داده‌ها درج شد. لام حاصل از آسپیراسیون مغز استخوان بیماران از فایل‌های موجود استخراج و توسط مجری اول بازبینی شد و سپس داده‌ها وارد برنامه نرم‌افزاری ۵/۱۱ SPSS گردید و توسط آزمون‌های t و کای‌دو آنالیز شد.

  یافته‌ها

  از ۱۵۳ بیمار، ۸۱ نفر(۹/۵۲%) مذکر و ۷۲ نفر(۱/۴۷%) مونث بودند. میانگین سنی ۹/۳ ± ۴۲/۴ سال بود. ۸/۷۰% بیماران مبتلا به ITP حاد و ۲/۲۹% بیماران مبتلا به ITP مزمن بودند. ۹/۵۴% بیماران دارای پتشی سرو گردن، ۷/۳۲% بیماران دارای پتشی قفسه سینه و ۵/۸۹% بیماران دارای پتشی اندام‌ها بودند. از ۱۵۳ بیمار، ۱۴۷ نفر تحت آسپیراسیون مغز استخوان قرار گرفته بودند که در ۲/۶۱% مگاکاریوسیت‌های مغز استخوان افزایش یافته، در ۳۲% تعداد مگاکاریوسیت‌ها نرمال و در ۸/۶% تعداد مگاکاریوسیت‌های مغز استخوان کاهش یافته بود.

  نتیجه گیری

  در مطالعه حاضر، تفاوتی بین حاد و مزمن بودن بیماری و تعداد مگاکاریوسیت‌های مغز استخوان یافت نشد، هم چنین بین پاسخ به درمان اولیه و ازمان بیماری همراهی دیده نشد. در بیمارانی که شروع بیماری‌ به صورت بی سر و صدا بود، شانس مزمن شدن بیشتر بود.

  کلمات کلیدی : ایمیون ترومبوسیتوپنیک پورپورا، کودک، مغز استخوان، پلاکت‌های خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  بیماری فون ویلبراند، شایع‌ترین اختلال ارثی انعقادی در انسان می‌باشد که از نقایص کمی یا کیفی فاکتور فون‌ویلبراند ناشی می‌شود. عوامل مختلف ژنتیکی می‌توانند در سطح پلاسمایی این پروتئین در بیماران یا افراد سالم، تغییراتی ایجاد کنند. در مطالعه حاضر پلی‌مورفیسم RsaI ژن کد کننده فاکتور فون‌ویلبراند( vWF )، که یکی از عوامل احتمالی ایجاد تغییر در سطح پلاسمایی این فاکتور می‌باشد، مورد بررسی قرار گرفته است.

  مواد و روش‌ها

  در یک مطالعه توصیفی در سال ۱۳۸۹، شیوع پلی‌مورفیسم RsaI ژن vWF در ۱۹ بیمار فون‌ویلبراند و ۵۰ فرد سالم ایرانی مورد بررسی قرار گرفت. قطعه حاوی این پلی‌مورفیسم به کمک آغازگرهای اختصاصی تکثیر شد. ارزیابی RFLP انجام شده بر روی ژل آگارز، فنوتیپ‌های هموزیگوت AA ، GG و فنوتیپ هتروزیگوت AG را در بیماران و گروه کنترل آشکار نمود.

  یافته‌ها

  پلی‌مورفیسم RsaI که عامل بروز آلل G در جمعیت می‌باشد، با توزیع ۲۹% در مقابل ۷۱% آلل A در مجموع ۱۰۰ آلل جمعیت ایرانی مشاهده شد. این نسبت در میان بیماران فون‌ویلبراند به ترتیب ۶/۲۳% به ۳/۷۶% برای آلل‌های G و A بود. میزان شیوع هموزیگوت GG در بیماران بیشتر از افراد سالم بود(۸% در افراد سالم در مقابل ۲۱% در بیماران).

  نتیجه گیری

  فراوانی آلل G از پلی‌مورفیسم RsaI در جمعیت سالم ایرانی، با توزیع جغرافیایی پیش‌بینی شده آن مطابقت داشت. نتایج این مطالعه مشخص کرد که ژنوتیپ هموزیگوت GG در افراد سالم جمعیت نیز دیده می‌شود.

  چکید ه

  سابقه و هدف

  بیماری فون ویلبراند نوع ۳ ، یک بیماری ارثی همراه با علایم خونریزی‌دهنده می‌باشد. این بیماری با توارث اتوزومال مغلوب در مناطقی که نرخ ازدواج‌های خویشاوندی بالا است، شیوع بیشتری نشان می‌دهد. نشان داده شده است که جهش Q۷۹۳X ایجادکننده بیماری فون‌ویلبراند نوع ۳، در اگزون ۱۸ فراوانی بیشتری در جمعیت ایرانی دارد. لذا به منظور بررسی جهش مذکور در بیماران ایرانی، دو روش مولکولی جدید به کار گرفته شد.

  مواد و روش‌ها

  مطالعه از نوع توصیفی بود. وجود جهش ژنتیکی Q۷۹۳X در ۱۵ بیمار و ۳۰ فرد نرمال بررسی شد. از دو روش ARMS-PCR و Real-time PCR برای بررسی جهش استفاده شد. پس از انجام واکنش Real-time PCR ، الگوی منحنی‌های ذوب نیز بررسی و به منظور تایید نتایج آزمایش‌ها، نمونه محصول PCR بیماران تعیین توالی گردید. نتایج با نرم‌افزار ۵/۱ Chormaspro تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها

  از مجموع نمونه‌های بیماران، ۳ نمونه از قبل برای جهش Q۷۹۳X شناسایی شده بودند که در این بیماران وجود موتاسیون در حالت هموزیگوت تایید شد. بر اساس آزمایش‌های انجام شده، دو نمونه از میان بیماران تعیین جهش نشده به کمک دو روش Real-time PCR و ARMS-PCR ، واجد جهش Q۷۹۳X شناخته شدند. در میان ۳۰ نمونه نرمال نیز، هیچ حالت هتروزیگوتی برای این موتاسیون مشاهده نشد.

  نتیجه گیری

  جهش Q۷۹۳X در میان جمعیت ایرانی از فراوانی بالایی برخوردار است. هر دو روش ARMS PCR و Real-time PCR در بررسی این جهش تک نوکلئوتیدی مناسب به نظر می‌رسند اگرچه نسبت به هم دارای معایب و مزایایی هستند.

  چکید ه

  سابقه و هدف

  کمبود روشی برای تخمین میزان بروز HCV و HIV در اهداکنندگان بار اول، توانایی در اندازه‌گیری میزان بروز و خطر باقی‌مانده در این گروه از اهداکنندگان را محدود ساخته است. مطالعه حاضر سعی در تخمین میزان بروز از طریق مدل پیشنهاد شده توسط شیمیان ژو در اهداکنندگان باراول دارد.

  مواد و روش‌ها

  در یک مطالعه مقطعی گذشته‌نگر، کلیه اهداکنندگان بار اول(۹۸۸۱۰ نفر) از گروه‌های سنی ۲۰-۱۷ سال و۳۳-۲۶ سال که در سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ موفق به اهدای خون گردیده بودند، وارد مطالعه شدند. شیوع عفونت‌های HCV و HIV در گروه مورد بررسی، از طریق تقسیم تعداد موارد مثبت اثبات شده به کل اهداکنندگان بار اول در هر گروه سنی به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق نرم‌افزار ۵/۱۹ SPSS انجام و از آمار توصیفی و فاصله اطمینان ۹۵% برای محاسبه P۱-P۲ استفاده شد.

  یافته‌ها

  میزان بروز HCV در دو سال پیاپی ۸۸ و ۸۹ به ترتیب ۶۵/۱۵ و ۸۳/۱۱ در ۱۰۰۰۰۰ نفر به دست آمد. میزان بروز کل دوره ۲ ساله نیز ۲۶/۱۳در۱۰۰۰۰۰ نفر محاسبه شد. میزان بروز HIV در ۲سال پیاپی ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ به ترتیب ۴۷/۱ و ۲۱/۱ در ۱۰۰۰۰۰ نفر به دست آمد. میزان بروز کل دوره ۲ ساله ۳۷/۱ در ۱۰۰۰۰۰ نفر محاسبه شد.

  نتیجه گیری

  قابل مقایسه بودن میزان بروز HIV محاسبه شده با کشورهای توسعه‌یافته، می‌تواند بر ایمنی مناسب خون از این نظر دلالت داشته باشد. در عین حال بالاتر بودن میزان بروز HCV ، نیاز به تمهیدات دیگری برای ارتقای سلامت خون(مانند استفاده از آزمایش NAT ) را گوشزد می‌کند.