چکید ه
سابقه و هدف
تضمین سلامتی خون از اهداف اساسی سازمانهای انتقال خون در دنیاست. در همین راستا، در سازمان انتقال خون ایران از سیستمهای غربالگری اضافی مانند خود حذفی محرمانه ( Confidential Self Exclusion ) و حذف ( Failed ) در کنار آزمایشهای تشخیص عفونتهای قابل سرایت کمک گرفته شده است. هدف از این تحقیق بررسی کارآیی این دو سیستم در بهبود و ارتقای ایمنی خونهای اهدایی میباشد.
مواد وروشها
این مطالعه مقطعی گذشتهنگر، بر روی کلیه افرادی که در سال ۱۳۸۴ به پایگاههای انتقال خون ساری و بهشهر مراجعه نموده بودند، انجام شد. اطلاعات مربوط به مشخصات فردی و نتایج آزمایشهای سرولوژیکی افراد از رایانه مرکزی سازمان مرکزی انتقال خون ساری جمعآوری و در سه گروه اهداکنندگان سالم، خود حذفی محرمانه و حذف مورد بررسی قرار گرفت. دادهها با استفاده از نرمافزار ۱۲ SPSS و آزمون مجذور کای( Chi-square ) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافتهها
در طی ۱۲ ماه، از مجموع ۱۷۰۳۶ نفر اهداکننده خون، ۱۶۶۹۴ نفر(۹۸%) از گروه اهداکنندگان سالم، ۲۲۵ نفر(۵/۱%) از گروه حذف و ۸۷ نفر(۵/۰%) از گروه خود حذفی محرمانه بودند. درصد آلودگی با ویروسهای مختلف(ایدز، هپاتیت B و هپاتیت C ) در آنها به ترتیب ۰۴/۳، ۹/۳ و ۲/۹ درصد بود. درصد آزمایش الیزا مثبت برای HBs-Ag ، HCV-Ab و HIV-Ab به ترتیب در گروه کنترل ۷۴/۰، ۹/۱ و ۲۹/۰ درصد، در گروه حذف ۴/۰، ۵/۳ و ۰ درصد و در گروه خود حذفی محرمانه ۶/۴، ۶/۴ و ۰ درصد بود.
نتیجه گیری
نتایج این مطالعه نشان میدهد که درصد آلودگی در گروه خود حذفی محرمانه تقریباًَ ۱/۳ برابر گروه کنترل یعنی اهداکنندگان سالم بوده است و میتواند تاییدی بر مفید بودن روش خود حذفی محرمانه و احتمال حذف افراد آلوده در مرحله پنجره باشد. هم چنین به نظر میرسد در مورد سیستم حذف باید مطالعات بیشتری صورت گیرد.
کلمات کلیدی : اهداکننده، HIV ، آنتیژن هپاتیت B ، آنتیبادی هپاتیت C