فصلنامه پژوهشی خون (مجله انتقال خون ایران)

  چکید ه

  سابقه و هدف

  ‌ عدم تطابق آنتی‌ژن‌های گروه‌های خونی اهداکنندگان و گیرندگان خون در تزریقات مکرر، احتمال بروز آلوایمونیزاسیون را در این بیماران افزایش می‌دهد. در این طرح نقش آلوآنتی‌بادی‌ها در افزایش نیاز به تزریق خون در مبتلایان به تالاسمی ماژور بررسی شده است.

  مواد وروش‌ها

  این مطالعه توصیفی است.در این طرح دو گروه بیماران تالاسمی ماژور با فواصل تزریق خون بیشتر و کمتر از ۲۰ روز ( ۲۷ در مقابل ۲۵ بیمار) مراجعه ‌ کننده به درمانگاه بیمارستان سید ال شهدای اصفهان ب ه‌ صورت تصادفی انتخاب و از لحاظ وجود آلوآنتی ‌ بادی ‌ ها، نوع وارتباط آن ‌ ها با عوامل زمینه‌ای، مورد ارزیابی قرارگرفتند. نتایج با استفاده از آزمون t و جدول t-student محاسبه شد.

  یافته‌ها

  ۵۵ درصد از بیماران گروه اول دارای آنتی بادی بوده، میزان تزریق خون سالانه آنان بیش از بیماران غیر ایمن بود (۰۰۵/۰p< ). جنس مذکر و هم‌چنین آغاز تزریق خون در سنین کمتر از سه سال با فقدان آنتی‌بادی ارتباط مستقیمی داشت. ۱۰۰ درصد بیماران گروه دوم ایمن شده و بیشترین مقادیر تزریق خون سالانه در افراد دارای دو یا چند آنتی‌بادی مشاهده و برابر باml/kg ۴۹۳ وml/kg ۵۰۸ محاسبه شد. آلوایمونیزاسیون در دو گروه مورد مطالعه علیه آنتی‌ژن‌های K (۵/۲۷ درصد)، N (۵/۱۲ درصد)، CW ، s وFy ^b (۵ درصد) و M ، C ، S ، E و e (۵/۲ درصد) گزارش شد. ۱۰۰ درصد آنتی‌بادی‌ها از نوع گرم و ۱۶ درصد موارد از هر دو نوع گرم و سرد بود. ۳/۱۷ درصـد بیماران طحال‌برداری شـده بودند و میزان نیـاز به خـون آنـان از دیگر بیماران کمتـر بود (۰۰۵/۰p< ). تزریق خون سالانه بیماران تالاسمی در اغلب موارد از هر دو گـروه، بسیار بیشتر از مقادیر مورد انتظار بود.

  نتیجه گیری

  با توجه به یافته‌های این تحقیق لازم است جهت جلوگیری از آلوایمونیزاسیون در بیماران تالاسمی، از خونی استفاده شود که حداقل از نظر آنتی‌ژن‌های سیستم‌های Kell و Rh با خون بیمار تطابق داشته باشد. توجه به اندازه طحال بیمار وکیفیت خون تزریقی که هر یک می‌تواند در افزایش یا کاهش میزان نیاز به خون مؤثر باشد، ضروری است.

  کلمات کلیدی: آلوآنتی بادی، تالاسمی ماژور، تزریق خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  ‌ آنتی‌ژن‌های گروه‌های خونی شامل بیش از ۲۷۰ آنتی‌ژن واقع بر غشای گلبول‌های قرمز می‌باشند که ۱۱ گروه مهم، ۱۷۲ مورد از این آنتی‌ژن‌ها را در خود جای می‌دهند. عدم تطابق برخی از این آنتی‌ژن‌ها باعث بروز واکنش‌های همولیتیک (خصوصاً در بیماران نیازمند به تزریق مکرر خون) می‌گردد. علیرغم نیاز کمتر بیماران تالاسمی اینترمدیت به تزریق خون، بروز واکنش‌های همولیتیک آلوایمیون در این افراد به مراتب بیش از مبتلایان به تالاسمی ماژور گزارش شده است. این مسأله می‌تواند ناشی از اختلاف شیوع برخی فنوتیپ‌های گروه‌های خونی در این بیماران، در مقایسه با دیگر افراد جامعه باشد.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده توصیفی بوده و در این تحقیق گروه‌های خونی، Rh ، Kidd ، Kell ، MNSs ، Lutheran و Duffy در ۳۹ بیمار تالاسمی اینترمدیت (کل بیماران در دسترس) و ۱۵۰ فرد سالم (حداقل سه برابر جامعه اول) به روش ایمونولوژیک با استفاده از آنتی‌سرم‌های مربوطه تحت بررسی قرار گرفت. سپس توزیع پراکندگی آنتی‌ژن‌های فوق در دو گروه مذکور محاسبه و با استفاده از آزمون آماری کای‌دو (Chi-square) و آزمون دقیق فیشر (Fisher’s exact test) با یکدیگر مقایسه شدند.

  یافته‌ها

  توزیع پراکندگی آنتی‌ژن‌های گروه‌های‌خونی دربیماران تالاسمی اینترمدیت وافراد سالم در دومورد آنتی‌ژن‌های K و M تفاوت معنی‌داری داشت و در افراد بیمار بیشتر بود (۰۱/۰p< و ۰۰۰۵/۰p< ).

  نتیجه گیری

  علیرغم این که آنتی‌ژن K بسیار ایمونوژن می‌باشد، اما با توجه به شیوع بیشتر آن در بیماران تالاسمی اینترمدیت، تفاوت به‌دست آمده را نمی‌توان عامل شیوع بیش از پیش واکنش‌های آلوایمیون در این بیماران مطرح کرد. مطالعات تکمیلی از قبیل بررسی شیوع دیگر گروه‌های خونی و یا غربالگری و شناسایی نوع آنتی‌بادی‌های ایجاد شده متعاقب تزریق خون در بیماران تالاسمی اینترمدیت نه تنها می‌تواند در انتخاب خون مناسب‌تر برای این بیماران کمک نماید، بلکه قادر است در توجیه شیوع بیش از پیش واکنش‌های آلوایمیون در این بیماران نیز کمک‌کننده باشد.

  چکید ه

  سابقه و هدف

  عدم تطابق گروه‌بندی ABO در اهداکنندگان خون مشکلی است که تاکنون به اندازه لازم به آن توجه نشده و در اغلب مراکز انتقال خون تنها راه چاره در ا ین خصوص، حذف کیسه خون اهدایی با هدف جلوگیری از بروز اختلالات هماتولوژیک در گیرنده خون، بدون روشن نمودن وضعیت گروه خون اهداکننده است. در این تحقیق، ۷۵۰۶۶ کیسه خون اهدایی در سازمان انتقال خون اصفهان را به مدت ۱۵ ماه از لحاظ بروز عدم تطابق ABO بررسی کرده، شیوع و عوامل مرتبط در این خصوص را ارزیابی نمودیم.

  مواد و روش‌‌ها

  گروه‌بندی سلولی و سرمی ، در یک مطالعه توصیفی، بر روی لخته و سرم اهداکنندگان خون انجام گرفت. در هر بار مشاهـده عدم تطابق ABO ، آزمایش‌های اختصاصی سرولوژیک انجـام و گروه خون حقیقی اهداکننـده مشخص شد و عوامل مرتبط با استفاده از داده‌های موجود و مصاحبه با اهداکننده تحت بررسی قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون کای دو (Chi-square) تجزیه و تحلیل شد.

  یافته‌‌‌ها

  ۴۱ مورد (۰۵۴/۰%) عدم تطابق به‌دست آمده اغلب متعلق به مردان سن ی ن ۳۱ تا ۴۰ سال و در گروه خون O مشاهده شد (۵/۰> p ،۱/۰> p ،۱/۰> p ). مهم‌تر ی ن عوامل عدم تطابق، کاهش ت ی تر آنتی‌بادی سرم (۴۶/۴ ۱ %)، کاهش غلظت آنتی‌ژن‌های سطح گلبول قرمز (۱۶/۳۴% که۵۰% مربوط به آنتی‌ژن B و ۵۰% مربوط به آنتی ژن A می‌باشد )، حضور آگلوت ی ن ی ن‌های سرد طب ی عی (۱۹/۱۲%) و خطای آزما ی شگر (۱۹/۱۲%) مشخص گردید. آزما ی ش اتوکنترل، ۶ مورد حضور اتوآنتی‌بادی گرم را در سرم مشخص نمود. ه ی چ‌ ی ک از ا ی ن موارد در نتا ی ج حاصل از گروه‌بندی ABO دخالتی نداشته، ی ک مورد ناشی از مصرف دارو و بق ی ه ا ی د ی وپات ی ک بودند؛ با ا ی ن وجود ک ی سه خون حذف وهمه موارد به پزشک متخصص هماتولوژی معرفی‌شدند. در ۳/ ۸۳% موارد، حضور توأم اتوآنتی‌بادی گرم همراه با آگلوت ی ن ی ن سرد شناسا ی ی شد و ی ک مورد حاوی ت ی تر پا یی ن آنتی‌بادی طبیعی در سرم بود.

  نتیجه گیری

  در این تحقیق ۳۵ واحد کیسه خون با گروه خون مشخص به چرخه اهدا بازگشته، ۱۳ مورد کارت گروه خون خاص برای اهداکنندگانی که شناسایی گروه خون آنان بدون انجام آزمایش‌های سرولوژیک خاص مقدور نمی‌باشد صادرشد. نتایج به‌دست آمده از این پژوهش ضمن تاکید براهمیت پرداختن به مسئله عدم تطابق گروه‌های خونی در کلیه مراکز انتقال خون، انجام بررسی‌های کامل‌تری را پیرامون بروز اتوآنتی‌بادی‌ها در افراد مختلف جامعه پیشنهاد می‌نماید.