چکید ه
سابقه و هدف
تمایز سلولهای بنیادی جنینی در شرایط کشت، سیستم آزمایشی را برای بررسی اثرات فرضی فاکتورهای رشد فراهم میکند. امروزه پیدا کردن فاکتورهای رشد و عوامل محیطی مورد نیاز برای خونسازی اهمیت دارد. هدف از این مطالعه مشخص کردن اثر دوزهای مختلف EPO و BMP۴ بر تمایز سلولهای بنیادی جنینی و ارزیابی تعداد و اندازه کل کلنیها و تعداد کلنیهای اریتروئیدی بود.
مواد وروشها
مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. در این مطالعه از سلولهای اجسام شبه جنینی ۴ روزه با منشا سلولهای بنیادی جنینی رده CCE استفاده شد. سلولها به وسیله EDTA-Trypsin از هم جدا شدند و در دو گروه آزمایشی حاوی دوزهای مختلف( ng/ml ۸۰، ۴۰، ۲۰، ۱۰، ۵، ۰) BMP۴ و ( ng/ml ۱۶۰، ۸۰، ۴۰، ۲۰، ۱۰، ۰) EPO در محیط نیمه جامد حاوی متیل سلولز کشت داده شدند. پس از گذشت ۱۰ روز، دو گروه از لحاظ اندازه کلنیها، تعداد و درصد کلنیهای بنزیدین مثبت مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافتهها
پس از جمع آوری اطلاعات، مشخص شد تمام دوزهای BMP۴ و EPO از لحاظ آماری به طور معنیداری باعث افزایش اندازه کلنیها شده بودند. مقایسه دوزهای مختلف BMP۴ نشان داد که با افزایش دوز، تعداد کل کلنی کاهش مییابد و با گروه کنترل اختلاف معنیداری دارد(۰۵/۰ p< ). گرچه دوز ng/ml ۲۰ از BMP۴ ، کلنیهای اریتروئیدی بیشتری داشت، اما از نظر درصد و تعداد کلنیهای بنزیدین مثبت در مقایسه با گروه کنترل تفاوتی نداشت. همچنین مقایسه دوزهای مختلف EPO نشان داد که تعداد و درصد کلنیهای بنزیدین مثبت در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت و از میان دوزهای به کار گرفته شده، دوز ng/ml ۲۰ نسبت به بقیه دوزها، تعداد کلنی بنزیدین مثبت بیشتری داشت(۰۵/۰ p< ).
نتیجه گیری
در مجموع به نظر میرسد که از بین دو فاکتور بررسی شده، EPO در تحریک سلولهای بنیادی جنینی و تمایز آنها به سمت کلنیهای اریتروئیدی مناسبتر است و دوز ng/ml ۲۰ EPO نسبت به بقیه دوزها بهترین تاثیر را دارد.
کلمات کلیدی : سلولهای بنیادی جنینی، Bone Morphogenetic Protein ۴ ، اریتروپویتین