چکیده
سابقه و هدف
منابع خون تنها انسانها هستند. چگونگی درخواست خون دارای اهمیت به سزایی است تا علاوه بر نجات جان انسان، با درخواست غیر ضروری، زندگی بیماران دیگر به مخاطره نیفتد. هدف این پژوهش، بررسی روند درخواست و تزریق خون در بخش زنان و زایمان بود.
مواد و روشها
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی بوده و تمامی بیماران مراجعهکننده به بخش زنان و زایمان بیمارستان شریعتی از فروردین ۱۳۹۲ تا آخر شهریور ۱۳۹۳ (۱۰۹۷ بیمار با ۱۱۰۸ نوع عمل جراحی)، چگونگی درخواست و تزریق خون در آنها مورد بررسی قرار گرفت و سپس یافتهها توسط آزمون فرض با استفاده از ۲۲ SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
یافتهها
بیشتر مراجعهکنندگان به بخش زنان و زایمان در رنج سنی ۲۶ تا ۴۰ سال(۹۵/۵۰%) و ۴۱ تا ۶۰ سال(۹۹/۳۴%) قرار داشتند. از میان درخواستهای خون برای ۱۱۰۸ عمل جراحی، ۹۷۴۷ واحد خون کراس مچ و از این تعداد فقط ۱۳۸۹ (۲۵/۱۴%) واحد تزریق شده بود. در سزارین از ۱۷۸۰ واحد تنها ۲۵۰(۱۴%) واحد گلبول قرمز فشرده مصرف شده بودند. نظر به این که گروه خون O منفی دهنده عمومی بوده و برای مواقع اورژانس و بحرانی نگهداری میشود، اما از ۴۳۰ واحد خونO منفی کراسمچ شده برای ۴۲ بیمار، تنها از(۱۲%) ۵۲ واحد آن استفاده و ۸۸% آن مورد مصرف قرار نگرفته بود.
نتیجه گیری
تفاوت زیاد میان تعداد کراسمچ و تزریق خون در این پژوهش نشان داد که اکثر خونهای ذخیره شده برای بیماران، مورد استفاده قرار نگرفته است.