فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  با توجه به هدف اصلی سازمان انتقال خون که تأمین خون سالم و کافی برای بیماران و نیازمندان به خون و فرآورده‌های خونی می‌باشد، انتخاب اهداکنندگان سالم دارای اهمیت فوق‌العاده می‌باشد. از طرف دیگر زنان به‌خصوص قشر دانش‌آموز و معلمان خانم که احتمال انجام رفتارهای پرخطر کمتری نسبت به مردان دارند، منبع بسیار مهمی برای تأمین خون سالم محسوب می‌گردند. در عین حال با توجه به این‌که میزان مشارکت این قشر از جامعه در زمینه اهدای خون کمتر از آقایان در سطح کشور و بالاخص استان می‌باشد، در این پژوهش علل اقدام کمتر خانم‌ها برای اهدای خون، نسبت به آقایان بررسی شده‌است.

  مواد وروش‌ها

  نوع مطالعه مقطعی می‌باشد و جامعه مورد مطالعه، معلمین خانم و دانش‌آموزان بالای ۱۷ سال دبیرستان‌های دخترانه استان اردبیل می‌باشد. روش نمونه‌گیری به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای از بین دبیرستان‌های دخترانه استان بود و تعداد ۲۸۰ نفر دانش‌آموز و ۲۸۰ نفر معلم وارد مطالعه شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه جمع‌آوری و در نهایت از نرم‌افزار کامپیوتری SPSS جهت تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد.

  یافته‌ها

  میانگین سنی گروه دانش‌آموزی ۳۹/۱ ± ۹/۱۷ سال و میانگین سنی معلمین ۷۴/۶ ± ۷/۳۳ سال بود. در اکثریت جمعیت تحت مطالعه، سطح تحصیلات پدران و مادران خانواده‌های دانش‌آموزان و معلمان دوره ابتدایی بوده و اکثراً پدران شغل آزاد و مادران خانه‌دار بودند(۷/۹۱% دانش‌آموزان و ۶/۹۱% برای معلمین). سابقه اهدا خون در دانش‌آموزان و معلمین به ترتیب ۱۰ و ۲۱ درصد بود. مهم‌ترین علت اهدا خون در هر دو گروه اقدام انسان‌دوستانه ذکر شد. ۳۵% دانش‌آموزان و حدود ۲۱% معلمین، به میزان زیاد و خیلی زیاد از روند اهدای خون ترس داشتند,۴۰% دانش‌آموزان و ۵۷% معلمین مهم‌ترین علت استقبال کم خانم‌ها از روند اهدا خون را کم خونی بیان کردند. ۲/۳۲% دانش‌آموزان و ۱۷% معلمین مهم‌ترین علت استقبال کم بانوان از اهدای خون را عدم موافقت والدین یا همسر می‌دانند. ۳/۱۷% دانش‌آموزان و ۶/۹% معلمین سابقه انجام حجامت داشتند و بین دو گروه اختلاف معنی‌دار آماری با ۰۱/۰= P مشاهده گردید.

  نتیجه گیری

  با توجه به این‌که سه عامل عقیده بر کم خونی در خانم‌ها، ترس از اهدا و عدم اجازه والدین مهم‌ترین عوامل استقبال کم خانم‌ها در امر اهدای خون مطرح شده‌اند باید در مورد آموزش عمومی مسایل مربوط به انتقال خون از طریق رسانه‌های عمومی و رادیو و تلویزیون اهتمام ملی را مد نظر داشت.

چکیده

سابقه و هدف

طحال‌برداری در بیماران تالاسمی ماژور، سبب عوارضی هم چون سپسیس، ترومبوز، افزایش فشار خون ریوی و تغییر وضعیت ایمنی بدن می‌شود و درمان آهن‌زدایی غیر اصولی، سبب عوارض هموکروماتوز در این بیماران می‌گردد. این مطالعه با هدف بررسی بروز طحال‌برداری و فراوانی استفاده از درمان آهن‌زدایی منظم در بیماران تالاسمی ماژور ایران به روش متاآنالیز انجام شد.

مواد و روش‌ها

ایـن مطالعـه یـک مرور سیستماتیک بود که بر اساس مستندات به دست آمده از بانک‌های اطلاعاتی Magiran ، Iran medex ،IranDoc  ، SID ، Medlib ، Embase ، Scopus ، Web of Science ، Pubmed ، Science Direct و هم چنین موتور جستجوی GoogleScholar از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۹۴ با استفاده از کلید واژه‌های استاندارد و توسط دو نفر از پژوهشگران به صورت مستقل انجام شد. داده‌ها با استفاده از مدل اثرات تصادفی به روش متاآنالیز توسط نرم‌افزار ۱/۱۱ Stata Ver.  تحلیل شدند.

یافته‌ها

در ۲۱ مطالعه، تعداد ۴۰۱۷ نمونه مورد بررسی قرار گرفت. بروز طحال‌برداری در بیماران تالاسمی ماژور ایران (۲/۴۶-۴/۳۱ : ۹۵% CI) ۸/۳۸% برآورد گردید. کمترین و بیشترین این میزان به ترتیب مربوط به غرب(۲۵%) و شرق کشور(۴۴%) بود. میانگین سن شروع تزریق خون و فراوانی درمان آهن‌زدایی منظم به ترتیب(۰۵/۱۶-۶۸/۷ : ۹۵% CI) ۸۶/۱۱ ماه و (۲/۸۱-۲۸ : ۹۵% CI) ۶/۵۴% تخمین زده شد.

نتیجه گیری

درصد زیادی از بیماران تالاسمی ماژور ایران درمان آهن‌زدایی را به صورت نامنظم انجام می‌دهند. توصیه می‌شود اقدامات لازم مانند آموزش و آگاهی بخشی در این زمینه به این بیماران صورت گیرد.

چکیده

سابقه و هدف

سالانه شمار زیادی از بیماران به علت یک بیماری خوش‌خیم بستری می‌شوند ولی به علت آمبولی ریوی فوت می‌کنند، در حالی که اگر پروفیلاکسی مناسب انجام شود می‌توان از مرگ آن‌ها جلوگیری کرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین درصد فراوانی استفاده از پروفیلاکسی علیه ترومبوز وریدهای عمقی(DVT) بر اساس دستورالعمل‌های انجمن پزشکان ریه آمریکا(ACCP) انجام شد.

مواد و روش‌ها

این مطالعه از نوع گذشته‌نگر و توصیفی بود و نمونه‌ها از میان پرونده بیمارانی که در بخش‌های جراحی بیمارستان امام خمینی‌(ره) شهر ایلام در بازه زمانی فروردین ۱۳۹۱ تا مهر ۱۳۹۲ بستری و تحت عمل جراحی قرار گرفته‌ بودند، انتخاب شدند. نوع دریافت پروفیلاکسی بر اساس دستورالعمل ACCP تعیین گردید. پس از بررسی معیارهای ورود و خروج، اطلاعات بیماران استخراج گردید. در پایان اطلاعات به دست آمده توسط آزمون‌های توصیفی کای‌دو، اسپیرمن و نرم‌افزار ۱۷ SPSS آنالیز شدند.

یافته‌ها

در بررسی ۱۶۹ نمونه واجد شرایط، ۷۸ (۲/۴۶%) بیمار زن بودند. از ۱۳۲ بیمار نیازمند دریافت پروفیلاکسی، ۳۹ بیمار(۵/۲۹%) پروفیلاکسی دریافت نمودند و در ۱۳ بیمار(۷/۲۲%) مطابق دستورالعمل ACCP برای نوع، دوز و مدت زمان ترومبوپروفیلاکسی، به طور کامل اجرا شده بود. بیشترین میزان ترومبوپروفیلاکسی در بخش‌های ICU (۶/۴۶%) و جراحی اعصاب(۵/۴۷%) و کمترین این میزان در بخش کلیه و مجاری ادراری(۰%) بود.

نتیجه گیری

این مطالعه نشان می‌دهد اختلاف قابل توجهی میان عملکرد بالینی با توصیه‌های ACCP در پروفیلاکسی علیه DVT وجود دارد و در بیش از ۷۵% بیماران دارای خطر DVT، ترومبوپروفیلاکسی بر اساس دستورالعمل ACCP اجرا نشده است. لذا استراتژی‌های جدید برای اجرای ترومبوپروفیلاکسی علیه DVT نیاز است.

چکیده

سابقه و هدف

اختلال در مسیر PI۳K در لوسمی لنفوبلاستیک حاد(ALL) همراه با نقش مهم آن در ایجاد مقاومت به داروهای شیمی درمانی، باعث شده است که استفاده از مهارگران PI۳K در درمان ALL اهمیت به سزایی پیدا کند. بر این اساس، بر آن شدیم تا اثر مهارگر اختصاصی ایزوفرم p۱۱۰δ (GS-۱۱۰۱) را در سلول­های لوسمی لنفوبلاستیک حاد Nalm-۶ بررسی کنیم.

مواد و روش‌ها

در یک مطالعه تجربی، به­ منظور بررسی اثرات سایتوتوکسیک و آنتی­پرو­لیفراتیو GS-۱۱۰۱، پس از تیمار سلول­های Nalm-۶ با غلظت‌های مختلف این مهارکننده، فعالیت متابولیک، تعداد و توزیع سلول­ها در چرخه سلولی توسط آزمون­های­  MTT، تریپان‌بلو و فلوسایتومتری بررسی گردید. در نهایت، جهت ارزیابی میزان تغییر در بیان ژن­های کنترل کننده چرخه سلولی، پروآپوپتوتیک و آنتی­آپوپتوتیک، آزمایش Rq-PCR انجام شد.

یافته‌ها

نتایج نشان دادند که GS-۱۱۰۱ نه تنها می­تواند تعداد سلول­های Nalm-۶ را کاهش دهد(از ۱۰^۵ * ۲۴ عدد سلول در گروه کنترل در زمان ۴۸ ساعت به ۱۰^۳ * ۹۸۶ عدد در گروه تیمار شده با دوز ۵۰ میکرومولار از مهارکننده)­؛ بلکه قادر است فعالیت متابولیک این سلول­ها را نیز مهار نماید. هم چنین احتمالاً این دارو از طریق افزایش بیان mRNA ژن p۲۱ ، از پیشرفت چرخه سلولی در مرحله G۱ جلوگیری می­نماید. از سوی دیگر، افزایش بیان ژن پروآپوپتوتیک Bax و تجمع سلول­ها در مرحله sub-G۱ متعاقب تیمار با این دارو، نشانگر القای آپوپتوز در سلول­های Nalm-۶ می­باشد.

نتیجه گیری

GS-۱۱۰۱ دارای اثرات آپوپتوتیک و آنتی‌پرولیفراتیو در سلول­های Nalm-۶ است و این اثرات به ­واسطه توقف چرخه­ سلولی، افزایش­ بیان ژن­های p۲۱ و پروآپوپتوتیک اعمال می­شود.