چکیده

سابقه و هدف

کاهش شدید بقای سلول‌های بنیادی مزانشیمی پس از پیوند، از چالش‌های اساسی استفاده از این سلول‌ها است. در این مطالعه با هدف افزایش بقای این سلول‌ها پس از پیوند، سلول‌های بنیادی مزانشیمی دست‌ورزی نشده تحت تیمار با سکرتوم حاصل از سلول‌های دست‌ورزی شده با ژن Nrf2 قرار گرفتند. سپس اثرات درمانی این سلول‌ها در مدل حیوانی آسیب حاد کلیوی مورد ارزیابی قرار گرفت.

مواد و روش‌ها

در یک مطالعه تجربی پلاسمید نوترکیب pcDNA3.1-Nrf2  به درون سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان ترانسفکت شد و سکرتوم سلول‌ها جمع‌آوری گردید. سلول‌های بنیادی مزانشیمی در سکرتوم حاصل از سلول‌های دست‌ورزی شده با ژن Nrf2 کشت داده شدند. سلول‌های مجاور شده با سکرتوم، به موش‌های صحرایی (گروه 10 تایی) دچار آسیب حاد کلیوی تزریق شد و اثر درمانی این سلول‌ها با استفاده از روش‌های بیوشیمیایی و پاتولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها

14 روز پس از درمان، کاهش BUN در گروهی که تزریق سلول‌های کشت داده شده در سکرتوم داشتند (mg/dL 5/3 ± 48) نسبت به گروهی که سلول‌های طبیعی دریافت کرده بودند(mg/dL 9/9 ± 100) تفاوت معناداری داشت(001/0 p<). تعداد کست(26/0) مشاهده شده در مقاطع بافتی این گروه نیز کمتر از گروه دریافت‌کننده سلول‌های طبیعی(51/0) بود.

نتیجه گیری

کشت سلول‌های بنیادی مزانشیمی در سکرتوم حاصل از سلول‌های دست‌ورزی شده با ژن Nrf2 ، اثرات ترمیمی این سلول‌ها را در بهبود آسیب حاد کلیوی افزایش می‌دهد.