چکید ه

  سابقه و هدف

  لوسمی لنفوبلاستیک حاد( ALL )، یک اختلال نئوپلاستیک و یک بدخیمی شایع در کودکان است. آپوپتوز، مرگ برنامه‌ریزی شده و فیزیولوژیک سلولی بوده که جهت هموستاز بافت‌ها ضروری می‌باشد. در برخی از سرطان‌ها، ناکارآمدی در این پروسه باعث پیشرفت سرطان می‌گردد. این پروسه می‌تواند توسط عوامل مختلف درمانی از جمله شیمی درمانی القا شود. هسپرتین یک فلاونوئید در آب میوه‌هایی هم چون پرتقال و میوه‌های درون سرخ بوده و بر اساس تحقیقات آپوپتوز را در سلول‌های پانکراس انسان تحریک می‌کند. هم چنین به عنوان فعال‌کننده NOTCH-1 و سرکوبگر تومور کارسینوئید می‌باشد.

  مواد و روش‌ها

  این مطالعه از نوع بنیادی ـ کاربردی بود. لاین سلولی مورد استفاده در این مطالعه، C121 ( Jurkat cell ) ، در محیط مکمل RPMI1640 با10% سرم جنینی گاو( FBS ) و پنی‌سیلین/ استرپتومایسین کشت داده شد. میزان رشد و بقای سلولی با غلظت‌های مختلف هسپرتین توسط کیت MTS بررسی گردید. میزان مرگ سلولی توسط رنگ‌آمیزی تریپان‌بلو و هم چنین توسط کیت آپوپتوزیس و با دستگاه فلوسایتومتری( Partec ) مورد بررسی قرار گرفت.

  یافته‌ها

  رده سلول‌های لنفوبلاستیک( C121 ) در مواجهه با غلظت‌های مختلف هسپرتین (محلول شده در DMSO 1/0%) تحت تاثیر قرار گرفته و غلظت µM 200 دارو در زمان 48 ساعت به عنوان غلظت مهاری یا IC50 گزارش شد. نوع مرگ القایی توسط این دارو با استفاده از بررسی مورفولوژیک و نیز فلوسیتومتری به صورت آپوپتوز بوده است.

  نتیجه گیری

  با توجه به این که هسپرتین توانایی القای آپوپتوز را دارد و هم چنین باعث کاهش فعالیت سلولی می‌شود، به نظر می‌رسد داروی مناسبی برای مهار رشد سلول‌های توموری باشد.