فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  کلوپیدوگرل، یکی از رایج‌ترین داروهای ضد پلاکتی می‌باشد که در موارد متعددی از جمله جلوگیری از ایسکمی عروقی در بیماران آترواسکلروتیک، سندروم کرونری حاد و نیز پیشگیری از ترومبوز، مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما کلوپیدوگرل باید توسط آنزیم CYP2C19 به متابولیت فعال خود تبدیل شود تا اثرات خود را داشته باشد که با توجه به پلی‌مورفیسم آن، اثرات دارو در افراد مختلف متفاوت است. لذا هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی پلی‌مورفیسم‌های رایج ژن CYP2C19 در جمعیت ایرانی به منظور تعیین دوز داروی کلوپیدوگرل بود.

  مواد و روش‌ها

  مطالعه به روش مقطعی بر روی بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی تحت درمان با کلوپیدوگرل در تابستان 1392 در آزمایشگاه پیوند انجام شد. پلی‌مورفیسم‌های ژن CYP2C19 به روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها توسط آزمون کای‌دو و 13 SPSS ، تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها

  مطالعه روی 154 بیمار انجام شد. محدوده سنی بیماران 9/12 ± 59 سال بود که 2/55% آن‌ها مذکر بودند. 7/72% از بیماران ژنوتیپ نرمال، 4/23% موتاسیون به صورت هتروزیگوت و 9/3% موتاسیون به صورت هموزیگوت آلل 2 را داشتند.

  نتیجه گیری

  نتایج تحقیق نشان می‌دهد که کاربرد توصیه‌های سازمان غذا و دارو در کشور ایران، بیش از کشورهای دیگر می‌تواند مفید باشد. پزشکان باید با شناسایی بیمارانی که خطر بالای پدیده‌های ترومبوز را با درمان داروی ضد پلاکتی پلاویکس دارند، به سمت استفاده از داروهای ضد پلاکتی دیگر و یا استفاده از دوزهای متغیر که دارای متابولیت‌های ضعیفی هستند، مشاوره دهند.