چکید ه

  سابقه و هدف

  هدف اصلی مراکز انتقال خون، تامین خون سالم و کافی بر روی بیماران می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل مؤثر بر اهدای مستمر خون اهداکنندگان استان اصفهان، مبتنی بر نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده در سال 1388 انجام شد.

  مواد و روش‌ها

  مطالعه حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و بر روی 600 نفر از مراجعین جهت اهدای خون در استان اصفهان انجام گرفت. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم بود. نهایتاً افراد به طور تصادفی از هر مرکز انتخاب شدند. از پرسشنامه‌ای روا و پایا مبتنی بر نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده استفاده شد. اطلاعات پس از جمع‌آوری، وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 18 شدند و از آزمون‌های t مستقل، همبستگی و من‌ویتنی جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.

  یافته‌ها

  نتایج نشان داد که در ارتباط با بازگشت برای اهدای خون مجدد،(8/12%) 77 نفر در طی 6 ماه آینده مراجعه کردند و (2/87%) 523 نفر مراجعه نکردند. بیشترین افراد اهداکننده در گروه سنی 21 تا 30 سال بودند و میانگین سن افرادی که اهدای خون مستمر داشتند، به طور معناداری بیشتر از اهداکنندگان غیر مستمر بود. قوی‌ترین ارتباط همبستگی را خودکارآمدی با قصد داشت(001/0 p< ، 577/0 r= )، سپس عواملی مانند خود هویتی(481/0 r= )، هنجارهای اخلاقی(471/0 r= )، نگرش(355/0 r= ) و هنجارهای انتزاعی(353/0 r= ) در اولویت‌های بعدی قرار داشتند.

  نتیجه گیری

  خودکارآمدی یکی از تاثیر گذارترین مؤلفه‌ها بر روی قصد افراد جهت اهدای خون مستمر بود. پس می‌توان نتیجه گرفت که با تقویت این سازه، می‌توان گام مؤثری در تداوم و نگهداری افراد اهداکننده خون در جامعه برداشت.