چکید ه

  سابقه و هدف

  امروزه انتقال خون به عنوان یک درمان حیاتی، نقش مهمی در پزشکی بالینی پیدا کرده‌است اما این روش درمانی همیشه با خطر انتقال عوامل عفونت‌زای ویروسی مانند هپاتیت و رتروویروس‌ها همراه می‌باشد. در سالیان اخیر، تحقیقات زیادی با هدف شناسایی این عوامل صورت گرفته‌ است. نتیجه این تحقیقات در سال 1997 موجب شناسایی ویروس TTV توسط نیشیزاوا گردید. هدف از انجام مطالعه با توجه به عدم وجود گزارش مشابه در ایران، بررسی و تشخیص TTV در جمعیت اهداکنندگان و مصرف‌کنندگان خون، تهیه کیت TTV-PCR و راه‌اندازی روش کار بود.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع توصیفی (Descriptive) بود. در این مطالعه، 250 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور، هموفیلی و دیالیزی همراه با 250 اهداکننده خون مراجعه کننده به سازمان انتقال خون مورد بررسی قرار گرفتند. پس از استخراج DNA ، با روش Semi nested- PCR یا PCR دو مرحله‌ای ناحیه مورد نظر از DNA ویروس تزاید( Amplify ) پیدا کرد و سپس با انجام الکتروفورز بر روی ژل آگارز 2%، نتایج به صورت باندهای قابل رؤیت مشاهده گردید. اطلاعات توسط آزمون آماری کای‌دو (Chi-square) ارزیابی شد.

  یافته‌ها

  جمعیت آماری مورد مطالعه شامل 250 بیمار بود که نتیجه آزمایش 9/66% از بیماران مثبت و 1/33% منفی بود. همچنین آزمایش TTV-PCR در 250 اهداکننده خون به عنوان افراد سالم انجام شد و نتیجه آزمایش 41% آن‌ها مثبت و 59% آن‌ها منفی بود. با توجه به آزمون‌ آماری² c ارتباط معنی‌داری بین نتایج آزمایش در گروه شاهد و بیماران وجود داشت(0001/0= p ).

  نتیجه گیری

  از نتایج به دست‌آمده می‌توان چنین استنباط نمود که TTV میزان شیوع بالایی در بین بیمارانی که خون دریافت می‌کنند و همچنین اهداکنندگان سالم خون دارد. علاوه بر این نتایج نشان می‌دهد که احتمالاً انتقال خون تنها راه انتقال این ویروس در جامعه انسانی نبوده و تحقیقات نشان داده که راه‌های دیگری نظیر راه مدفوعی ـ دهانی را نیز می‌توان برای این ویروس در نظر گرفت.