چکید ه

  سابقه و هدف

  سلول‌های بنیادی خونساز در درمان بیماری‌های خونی، نارسایی‌های متابولیک و نقص‌های سیستم ایمنی موثرند. از آن جا که سلول‌های بنیادی خونساز در خون بند ناف قابلیت پیوند به فرد بالغ را ندارند، لذا دستیابی به روش‌هایی که با صرف هزینه کم به تکثیر سلول‌های بنیادی خون بند ناف بپردازند اهمیت دارد. در این مطالعه، پتانسیل تکثیر و تمایز سلول‌های تک‌هسته‌ای خون بند ناف( MNC ) و نیز ویژگی‌های سلول‌های تولید شده در حضور ترکیبات مختلف سیتوکاینی مورد بررسی قرار گرفت.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع مداخله‌ای آزمایشگاهی بود. سلول‌های تک‌هسته‌ای( MNC ) از خون بند ناف نوزادان با دوره کامل حاملگی که مادران آن‌ها به ظاهر سالم( HBs Ag^- ، anti-HCV^- ، anti-HBC^- و anti-HIV^- ) و فاقد دیابت و یا فشار خون بارداری بودند، جدا شد و در مقادیر 10⁶ × 5/1 سلول در حجم 2 میلی‌لیتر محیط کشت IMDM حاوی 10% FBS و 5 نوع سیتوکاین IL-3 ، TPO ، GM-CSF ، SCF ، Flt-3 و در سه گروه FSGT3 ، FSGT و FST کشت شدند. به منظور بررسی ویژگی‌ سلول‌های تکثیر شده، شمارش سلولی، ایمنوفنوتیپ سلول‌ها و قدرت کلنی‌زایی آن‌ها در گروه‌های مختلف و در روزهای 0، 7، 14 و 21 مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مقایسه درون گروهی درهر گروه از آزمایش غیر پارامتریک ویلکوکسون و برای مقایسه بین گروهی از آزمایش غیر پارامتریک من‌ویتنی استفاده شد.

  یافته‌ها

  نتایج این مطالعه نشان داد تمام ترکیبات سیتوکاینی مورد مطالعه قادر به تحریک تکثیر MNC در خون بند ناف به میزان 5 برابر می‌باشند. اما تنها ترکیب Flt3L ، SCF و TPO قادر به تولید بیشتر سلول‌های تک هسته، سلول‌های CD34⁺ و سلول‌های CD34⁺90⁺38^- طی 14 روز کشت می‌گردد. هم چنین تمام ترکیبات به کار رفته سبب تولید پیش‌سازهای میلوئیدی در کشت‌های طولانی مدت می‌شوند.

  نتیجه گیری

  در این مطالعه با استفاده از MNC خون بند ناف و سه ترکیب سیتوکاینی Flt3LT ، SCF و TPO ، روش مقرون به صرفه‌ایی برای کشت سلول‌های بنیادی خون بند ناف بدون استفاده از فرآیندهای خالص‌سازی ارایه شده است که با افزایش تولید هم زمان سلول‌های تک هسته‌، سلول‌های بنیادی CD34⁺90⁺38^- ، پیش‌سازهای CD34⁺ ، پیش‌سازهای میلوئیدی CD34⁺133⁺ و کلونی‌های گرانولوسیتی منوسیتی همراه است.

  کلمات کلیدی : خون جنینی، سلول‌های بنیادی خونساز، سیتوکاین‌ها، اینترکولین ـ 3، فاکتور محرک کلنی گرانولوسیت ماکروفاژی، TPO ، SCF