فصلنامه پژوهشی خون

  چکید ه

  سابقه و هدف

  با توجه به این‌که روش مؤثر واصلی درمان افزایش بیلی‌روبین خون در نوزادان دچار بیماری همولیتیک تعویض خون است، انتقال ویروس سایتومگال از طریق خون یک خطر عمده و مهم محسوب می‌شود. چون این ویروس به دلیل ضعف سیستم ایمنی نوزادان می‌تواند باعث عفونت شدید و حتی کشنده شود، بر آن شدیم تا برای اولین بار انتقال عفونت CMV را از طریق انتقال خون در ایران بر روی نوزادانی که تعویض خون شده‌اند بررسی نماییم.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده مقطعی بود. این مطالعه بر روی 100 نوزاد مبتلا به افزایش بیلی‌روبین در خون که تحت عمل تعویض خون قرار گرفته بودند انجام شد. سرم این نوزادان قبل و حدود 2 ماه بعد از تعویض خون که برای پی‌گیری مجدد به بیمارستان مراجعه نمودند، همچنین سرم مادران آن‌ها وپلاسمای خون اهداکنندگانی که از پلاسمای آن‌ها جهت درمان این نوزادان استفاده شده بود، ازنظروجود آنتی‌بادی‌های IgM و IgG ضد CMV به‌روش الیزا وبا استفاده از کیت‌های تجارتی یوروژنتیک بررسی‌گردید. نتایج آن بامحاسبات آماری غیرپارامتری مک‌نمار و آزمون کای‌دو (Chi-square) بررسی شد.

  یافته‌ها

  میزان آنتی‌بادی IgM اختصاصی ضد CMV در سرم نوزادان قبل از تعویض خون 14% و 2 ماه بعد از تعویض خون 48% مشاهده شد که با 0001/0p< معنی‌دار می‌باشد. میزان آنتی‌بادی IgM اختصاصی ضد CMV در سرم مادران 1% مشاهده شد. به احتمال زیاد آلودگی با CMV به دلیل انتقال خون می‌باشد.

  نتیجه گیری

  با توجه به بالا بودن عفونت CMV در نوزادان (14%) نسبت به مادران (1%) می‌توان نتیجه‌گیری نمود که مادران سالم، مبتلا به عفونت مخفی CMV هستند. از طرفی بالا بودن درصد عفونت نوزادان (48%) دو ماه بعد از دریافت خون، نشان‌دهنده سرایت عفونت CMV از طریق انتقال خون می‌باشد و با بررسی نتایج مربوط به متغیرهای وابسته مثل حجم خون تزریق شده، تعداد دفعات تعویض خون، سن، جنس و گروه خونی، از طریق آزمون‌های غیرپارامتری، مشخص گردید که حجم خون تزریق شده به نوزاد در میزان سرایت عفونت تأثیر داشته ولی سایر پارامترها مؤثر نبوده‌اند.