�

  چکید ه

  سابقه و هدف

  هر سال میلیون‌ها انسان با تزریق خون و فرآورده‌های خونی از کام مرگ نجات می‌یابند. خون به عنوان ماده حیات‌بخش و قابل اهدا، گاه عامل ابتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج یا غیر قابل درمان است که در این امر عوامل خطر بسیاری دخیل هستند. این مطالعه به منظور بررسی شیوع هپاتیت B و C و فراوانی عوامل خطر شناخته شده آنان در میان اهداکنندگان خون استان گیلان انجام شده است.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع توصیفی بود. پرونده 221508 اهداکننده خون مراجعه کننده به مرکز انتقال خون گیلان طی سال‌های 76 تا 81 بررسی شد. بر اساس‌ آزمایش‌های اولیه سازمان بررسی میزان آلودگی به هپاتیت (HBsAg)B و هپاتیت (Anti-HCVAb)C به روش الایزا بر روی نمونه‌ها انجام شد. موارد مثبت هپاتیت B و C به ترتیب با روش‌های تاییدی نوترالیزاسیون و ریبا تحت آزمایش مجدد قرار گرفتند. عوامل خطر شناخته شده مانند سابقه جراحی، سابقه سوء مصرف دارویی و تزریق خون از پرونده افراد استخراج گردید و فراوانی هر یک از آنان توسط آزمون کای‌دو( Chi-square ) و نرم افزار SPSS محاسبه شد.

  یافته‌ها

  یافته‌ها نشان داد که با روش الایزا 997 نفر HBsAg مثبت و 3603 نفر HCVAb مثبت بودند. پس از انجام آزمایش‌های تاییدی شیوع HBsAg ، 45/0 درصد و شیوع HCVAb ، 32/0 درصد به دست آمد. شیوع هر دو نوع هپاتیت در مردان بیشتر از زنان بود. شایع‌ترین عوامل خطر در هر دو گروه HBsAg مثبت و HCVAb مثبت، به ترتیب سابقه عمل جراحی و سابقه انجام کار دندانپزشکی در طی ده سال گذشته بود.

  نتیجه گیری

  چون همواره در یک اهداکننده امکان وجود چند عامل خطر می‌باشد، پیشنهاد می‌شود که پژوهش‌هایی جهت بررسی ارتباط یک عامل خاص به تنهایی و نه همراه با عوامل دیگر با شیوع این عفونت‌ها انجام پذیرد.

  کلمات کلیدی : اهدای خون، هپاتیت B ، هپاتیت C ، ایران