چکیده
سابقه و هدف 
تزریق خون یکی از چالش‌های اصلی درمان بیماران ترومایی می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی تزریق خون و عوامل مرتبط با آن در بیماران ترومایی بود.
مواد و روش‌ها
این مطالعه گذشته‌نگر مقطعی بر روی 849 بیمار ترومایی که از سال 1398 تا1400 به یک مرکز تروما در شیراز مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تعداد خون و فرآورده‌های خونی تزریقی در بیماران ترومایی و ارتباط آن با خصوصیات دموگرافیک، وضعیت بالینی (فشارخون، نبض، تعداد تنفس ، ضریب هوشیاری) و یافته‌های آزمایشگاهی و ABC score محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری 23 SPSS وآزمون مجذورکای، تی تست و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
یافته‌ها
میانگین سنی افراد مورد مطالعه (849 بیمار)، 40/19 ± 60/38 سال بود. 687 بیمار (90/80%) مرد با نوع آسیب در 61 مورد (20/7%) ترومای نافذ بود. میانگین و (انحراف معیار) تعداد واحدهای گلبول قرمز متراکم، پلاکت و پلاسمای تازه منجمد مصرفی در هر بیمار به ترتیب، 57/4 ± 74/5 (35-0)، 87/4 ± 21/1 (81-0) و 32/4 ± 73/2 (32-0) بود. مصرف خون در بیماران ترومایی به فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قند خون ، لنفوسیت، pH، بیکربنات، کمبود باز و هماتوکریت بیمار بستگی داشت. score  ABC در 113 نفر (30/13%) مثبت بود. فراوانی تزریق خون و فرآورده‌های خونی در بیماران باABC score  مثبت بیشتر بود (001/0 p<).
نتیجه گیری
تزریق خون به پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی بستگی دارد. شناسایی سریع بیماران با خطر تزریق خون بالا، امکان دستیابی و آماده‌سازی به موقع خون را فراهم می‌کند و پیش‌آگهی بیماران را بهبود می‌بخشد.