جلد 20، شماره 4 - ( زمستان 1402 )
جلد 20 شماره 4 صفحات 297-287 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kasraian L, Naderi N, Farahangiz M, Abdorahimzadeh H. Investigating blood and blood components transfusion rates and related factors in trauma patients. Sci J Iran Blood Transfus Organ 2023; 20 (4) :287-297
URL: http://bloodjournal.ir/article-1-1503-fa.html
URL: http://bloodjournal.ir/article-1-1503-fa.html
کسرائیان لیلا، نادری نیما، فرح انگیز مهتاب، عبدالرحیم زاده حسین. فراوانی تزریق خون و فرآورده های خونی و عوامل مرتبط با آن در بیماران ترومایی. فصلنامه پژوهشی خون. 1402; 20 (4) :287-297
دانشیار مرکز تحقیقات ترومای دانشگاه علوم پزشکی شیراز ـ بیمارستان شهید امتیاز
متن کامل [PDF 426 kb]
(575 دریافت)
| چکیده (HTML) (945 مشاهده)
مقدمه
تروما، علت یک دهم مرگ و میرها در جهان و دومین دلیل شایع مرگ در ایران است (3-1). تخمین زده می‌شود که تروما سالانه در بیش از 5 میلیون نفر منجر به مرگ شده باشد. تقریباً 80 درصد از مرگ‌ها در اتاق عمل و50% در 2 ساعت اول اتفاق می‌افتند (5، 4). به علاوه تروما بیشتر در افراد 15 تا 44 ساله رخ می‌دهد که این امر به کاهش تعداد جمعیت فعال در جامعه می‌انجامد (5).
تقریباً 30 تا 40 درصد از بیماران ترومایی به دلیل خونریزی کنترل نشده و اختلالات انعقادی جان خود را از دست می‌دهند (6). علاوه بر این، 24 تا 36 درصد از بیماران در زمان پذیرش در مراکز تروما هم زمان دچار مشکلات انعقادی نیز هستند (7). از یک طرف خود تروما موجب ایجاد اختلالات انعقادی اولیه در بیماران شده که این امر مستقل از شدت آسیب و یا ضربه به سر، احتمال مرگ و میر در بیماران را افزایش می‌دهد. از طرف دیگر، اختلالات انعقادی ثانویه ناشی از هیپوترمی، اسیدوز و رقیق شدن فاکتورهای انعقادی به دلیل تزریق خون با حجم بالاو مصرف فاکتورهای انعقادی نیز در بیماران ترومایی اتفاق می‌افتد (7).
برای احیای بیماران ترومایی با خونریزی شدید، کنترل آسیب، تزریق کلوئیدها و کریستالوئیدها برای حفظ حجم داخل عروقی و تزریق خون و فرآورده‌های خونی برای بهبود اکسیژن‌رسانی و اصلاح وضعیت انعقادی بیمار و جلوگیری ازکواگولوپاتی رقتی توصیه شده است (10-8). درمان زود هنگام مشکلات انعقادی می‌تواند نیاز به خون و فرآورده‌های خونی را کاهش دهد. تزریق خون حجیم برای جایگزینی سریع فرآورده‌های خونی در هنگام خونریزی شدید، برای جلوگیری از بروز تریاد مرگ (اسیدوز، هیپوترمی و اختلالات انعقادی)، در بیماران انجام می‌گیرد (12، 11).
تشخیص به موقع بیماران نیازمند به تزریق خون حجیم و فعال سازی دستورالعمل‌های تزریق خون حجیم به بهبود پیش‌آگهی و کاهش عوارض در بیمار می‌انجامد (15-13). حدود 3 تا 10 درصد از تمام بیماران ترومایی نیاز به تزریق خون حجیم دارند (16). شناسایی سریع بیماران نیازمند تزریق خون حجیم در بهبود پیش‌آگهی بیماران مؤثر بوده است (18، 17، 12) .
از یک طرف، تزریق خون با خطر بروز عوارض عفونی و غیر عفونی همراه بوده و از طرف دیگر، به دلیل هزینه‌های مرتبط با تهیه، آماده‌سازی و تزریق خون و فرآورده‌های خونی، تزریق خون حجیم، بایستی تنها در بیمارانی که نیازمند آن هستند انجام گیرد که این امر به مدیریت بهتر و کاهش هدر رفتن خون می‌انجامد)20، 19).
به علاوه مطالعه‌های پیشین بر روی بیماران مبتلا به ترومای حاد، ارتباط مستقلی بین تزریق خون با افزایش مرگ و میر، بستری در بخش‌های مراقبت‌های ویژه و افزایش طول مدت بستری بیمار در بیمارستان نشان داده‌اند (22، 21، 18).
در مطالعه‌های پیشین، میزان تزریق خون در بیماران با ABC score مثبت بیشتر بود (18، 17). برای محاسبهABC score ، اگر تروما نافذ بود 1 و برای ترومای غیر نافذ صفر، فشار خون سیستولیک کمتر از 90 میلی‌متر جیوه یک و برای فشار خون سیستولیک بالاتر از 90 میلی‌متر جیوه صفر، تعداد ضربان قلب بیشتر از 120 در دقیقه یک و کمتر از آن صفر و آسیب و ضربه به شکم یک و در صورت عدم آسیب صفر در نظر گرفته شد. سپس مجموع اعداد را جمع کرده اگر مجموع بیشتر یا مساوی 2 بود، ABC score مثبت در نظر گرفته شد (17).
مطالعه حاضر به بررسی فراوانی تزریق خون و عوامل مرتبط در بیماران ترومایی انجام گرفت. با شناسایی بهتر بیماران پرخطری که نیاز به تزریق خون دارند، می‌توان گام موثری در زمینه بهبود پیش آگهی بیمار، کاهش عوارض و مدیریت بهتر خون در بیماران ترومایی انجام داد.
مواد و روش‌ها
این مطالعه گذشته‌نگر مقطعی به مدت دو سال از فروردین 1398 تا فروردین 1400 تنها مرکز ارجاع بیماران ترومایی در شیراز انجام شد. از روش نمونه‌گیری غیر احتمالی و آسان بر روی اطلاعات پرونده‌های بیماران ترومایی که در مدت مطالعه به بیمارستـان مراجعـه کـرده بودند و مستنـدات تـزریق خـون آن‌ها موجود بود، استفاده
شد.
برای جمع‌آوری اطلاعات فرم جمع‌آوری داده‌ها که شامل خصوصیات دموگرافیک، وضعیت بالینی (علایم حیاتی، وضعیت هوشیاری، تنفسی، اشباع اکسیژن، خونریزی فعال، آسیب به شکم و شواهدی دال بر خونریزی)، نوع آسیب و یافته‌های آزمایشگاهی موجود در پرونده بیماران )شمارش کامل سلول‌های خونی، آزمایش‌های کبدی، کلیوی و آزمایش‌های وضعیت انعقادی و گازهای خونی) در بیماران ترومایی دریافت‌کننده خون بود، در بدو ورود به بیمارستان تا یک ساعت اول بررسی شد. به علاوه تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاسمای تازه منجمد و پلاکت مصرفی بیماران نیز بررسی شد. سپس ABC score در این بیماران محاسبه شد. میانگین تعداد واحدهای خون و فرآورده‌های خونی تزریق شده بر حسب ABC score بررسی شد. میانگین تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاکت و پلاسمای تازه منجمد مصرفی در بیمارانی که تزریق خون حجیم (4 کیسه یا بیشتر) دریافت کرده بودند محاسبه شد.
میانگین تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاکت، پلاسمای تازه منجمد، در هر بیمار و ارتباط آن با فاکتورهای بالینی و آزمایشگاهی بررسی شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری 23 SPSS و آزمون مجذور کای، آزمون تی تست و لجستیک رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها
در این مطالعه، در کل پرونده 849 بیمار ترومایی مراجعه‌کننده به بیمارستان تروما در سال‌های 1398 تا 1400 که خون و فرآورده‌های خونی دریافت کرده بودند، بررسی شد (جدول 1). میانگین تعداد واحدهای درخواستی و مصرفی گلبول قرمز متراکم، پلاکت، پلاسمای تازه منجمد در جدول نشان داده شده است (جدول 2). میانگین و انحراف معیار تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاسمای تازه منجمد، پلاکت مصرفی در بیمارانی که تزریق خون حجیم دریافت کرده بودند 21/5 ± 17/8 ، 88/4 ± 92/3 و 01/6 ± 85/1 بود (جدول 3).
میانگین تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاکت، پلاسمای تازه منجمد مصرفی در هر بیمار در مدت مطالعه، 74/5 با انحراف معیار 57/4 (35-0)، 21/1 با انحراف معیار 87/4 (81-0) و 73/2 با انحراف معیار 32/4 (32-0) بود (جدول 3). ارتباط فاکتورهای بالینی و آزمایشگاهی با مصرف خون در بیماران ترومایی در جدول نشان داده شده است (جدول 4). مصرف خون در بیماران ترومایی به فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قند خون، لنفوسیت، pH، بیکربنات، کمبود باز (base deficit) وهماتوکریت بیمار بستگی داشت. ABC score در 113 نفر (30/13%) مثبت بود. میانگین تعداد کیسه‌های خون و فرآورده‌های خونی در بیماران باABCscore مثبت بیشتر بود (جدول 5).
بحث
تزریق خون نقش حیاتی در درمان بیماران ترومایی با خونریزی قابل توجه دارد. با این حال، خطرات و مزایای تزریق خون در بیماران ترومایی بایستی مد نظر قرار گیرد.
در این مطالعه میانگین تعداد واحدهای گلبول قرمز متراکم تزریق شده به بیماران ترومایی در 24 ساعت اول، 57/4 ± 74/5 واحد (35-0) بود. در مطالعه پیشین، میانگین واحدهای گلبول قرمز متراکم و واحدهای پلاسمای تازه منجمد در 24 ساعت اول 13 ± 20 واحد و 11 ± 13 واحد بود (23).
در مطالعه دیگری، فراوانی تزریق خون در 1593 بیمار ترومایی 40/19 درصد بود و میانگین تعداد واحدهای خون تزریق شده از 0 تا 46 واحد متغیر بود (24). در مطالعه دیگری، حدود 7% بیماران ترومایی تزریق خون حجیم دریافت کرده بودند (25).
تفاوت در فراوانی تزریق خون در بیماران ترومایی می‌تواند ناشی از تفاوت در شدت تروما، نوع آسیب‌های وارده، زمان انتقال بیمار به بیمارستان، و وضعیت اولیه بیماران در زمان بستری باشد.
در تزریق خون حجیم بایستی ابتدا محلول‌های کریستالوئیدی و سپس تزریق گلبول قرمز متراکم، پلاکت و پلاسمای تازه منجمد با نسبت یک، یک و یک مشابه خون انجام گیرد (26). استفاده از این نسبت در تزریق خون حجیم منجر به پیشرفت‌های قابل توجهی در مراقبت از بیماران ترومایی و بهبود پیش آگهی بیمار می‌شود (27). در این مطالعه، میانگین واحدهای گلبول قرمز متراکم، پلاسمای تازه منجمد و پلاکت‌های تزریق شده در بیماران با تزریق خون حجیم 21/5 ± 17/8 ، 88/4 ± 92/3 و 01/6 ± 85/1 بود که در این مطالعه نسبت تزریق پلاکت در تزریق خون حجیم کمتر از گلبول قرمز متراکم و پلاسمای تازه منجمد بود. بنابراین با توجه به پایین‌تر بودن نسبت پلاکت در تزریق خون حجیم، بایستی آموزش لازم در زمینه لزوم استفاده از دستورالعمل تجویز گلبول قرمز متراکم، پلاسمای تازه منجمد و پلاکت با نسبت 1:1:1: انجام گیرد.
در مطالعه پیشین، میانگین واحدهای گلبول قرمز متراکم و واحدهای پلاسمای تازه منجمد تزریقی در 24 ساعت اول 20 ± 13 و 13 ± 11 واحد بود (14).
میانگین تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم تزریق شده در بیماران ترومایی ممکن است بر اساس منطقه جغرافیایی، نوع تروما، مدیریت خون بیمار و سایر عوامل متغیر، متفاوت باشد. مطالعه‌های گذشته به بررسی فاکتورهای مؤثر در پیش‌بینی نیاز به خون و تشخیص بیماران در معرض خطر خونریزی پرداخته‌اند (10-2). شناسایی بیماران نیازمند خون برای جلوگیری از عوارض، مرگ یا کاهش کیفیت زندگی در اثر تاخیر در شروع تزریق ضروری می‌باشد تا بتواند به پزشکان برای تصمیم‌گیری‌های بالینی بهتر در مورد نیاز به خون در بیماران ترومایی کمک نماید (21-14، 12). در این مطالعه ارتباط فاکتورهای بالینی و آزمایشگاهی با مصرف خون در بیماران ترومایی بررسی شد. در این مطالعه، میزان نیاز به خون در بیماران ترومایی به سن بیماران بستگی نداشت. در حالی که در مطالعه‌های قبلی ارتباط عواملی مانند سن بیمار و وجود مشکلات هم‌زمان مربوط به سیستم قلبی- عروقی نیز در میزان نیاز به خون مشخص شده بود (27).
تفاوت‌های مشاهده شده می‌تواند ناشی از تفاوت در جمعیت مورد مطالعه باشد. در این مطالعه مصرف خون در بیماران ترومایی به فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قند خون، لنفوسیت، pH، بیکربنات و کمبود باز و هماتوکریت بیمار بستگی داشت.
در مطالعه دیگری، تزریق خون حجیم به مکانیزم آسیب، ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و کمبود باز به تزریق خون حجیم ارتباط داشت (28). در مطالعه دیگری، میزان نیاز به خون به جنسیت، هموگلوبین و کمبود باز بستگی داشت (28). در مطالعه دیگری نیز میزان نیاز به خون به مکانیزم آسیب، ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و کمبود باز بستگی داشت (28). درمطالعه دیگری، فاکتورهایی مانند تغییر در علائم حیاتی، کاهش سطح هوشیاری، کاهش فشار خون سیستولیک، کاهش هموگلوبین، وجود مایع داخل شکمی، وجود شکستگی‌های متعدد و لگنی پیچیده، تغییرات ضربان قلب، کمبود باز و جنسیت به عنوان فاکتورهای پیش‌بینی‌کننده نیاز خون در بیماران ترومایی نشان داده شد (29).
در مطالعه دیگری، سن بالای 60 سال، کمبود باز، افزایش لاکتات و ضربان قلب بالا، با تزریق خون حجیم ارتباط داشتند (30). در مطالعه دیگری، آسیب شدید اندام تحتانی، ترومای ناشی از انفجار، آسیب‌های منجر به قطع عضو و بالا رفتن ضربان قلب با تزریق حجیم ارتباط داشتند (25). در مطالعه دیگری تزریق خون حجیم به فشار خون سیستولیک زیر 90 ، هموگلوبین کمتر از 11 ، درجه حرارت کمتر از 5/35 درجه سانتی‌گراد، 5/1 INR> و mMol/IU 6 ≥ base deficit ارتباط داشت (13). در مطالعه دیگری تزریق خون حجیم با ضربان قلب بیشتر از 105، فشار خون سیستولیک کمتر از 110 میلی‌متر جیوه، pH کمتر از 25/7 و هماتوکریت کمتر از 32 رابطه داشت (31).
در مطالعه‌های قبلی نشان داده شد که یافته‌های آزمایشگاهی و بالینی مانند هموگلوبین، تعداد سلول‌های خونی، شاخص‌های کواگولوپاتی و فشار خون می‌توانند بر میزان نیاز به خون در بیماران ترومایی اثر بگذارند. اندازه‌گیری و ارزیابی این یافته‌ها می‌تواند به تعیین نیاز به تزریق خون کمک کند.
در مطالعه دیگری، ارتباط تغییرات فیزیولوژیک مثل کاهش فشار خون، بالا بودن ضربان قلب، کاهش ضریب هوشیاری و اختلال داده‌های آزمایشگاهی مانند تغییر pH ، تعداد پلاکت، غلظت فیبرینوژن و (INR) با میانگین تعداد کیسه‌های خون تزریق شده در بیماران نشان داده شده است (32).
تصمیم‌گیری برای درخواست خون بر اساس یافته‌های آزمایشگاهی محدودیت‌هایی دارد. چون آماده شدن نتایج آزمایشگاهی ممکن است زمان‌بر باشد، استفاده از این یافته‌ها ممکن است پیش‌بینی نیاز به خون و در نتیجه آماده‌سازی خون را به تأخیر بیندازد (29).
در مطالعه دیگری ارتباط فاکتورهایی مانند، هموگلوبین، INR و ترومای نافذ، در پیش‌بینی تزریق خون در بیماران ترومایی نشان داده شد (33).
در مطالعه دیگری 37% بیماران ترومایی خون دریافت کرده بودند و فاکتورهایی مانند فشار خون سیستولیک پایین، INR بالا، سن بالا و آسیب مغزی و نوع آسیب غیر نافذ با تزریق خون رابطه داشتند (34).
مطالعه‌های پیشین از فاکتور ABC ]زخم نافذ، فشار خون سیستولیک پایین، ضربان قلب بالا، وجود شواهد خونریزی در سونوگرافی بعد از تروما (FAST)[ برای شناسایی زودرس بیماران ترومایی نیازمند خون استفاده کرده بودند که محاسبه این فاکتور بلافاصله در اتاق احیا برای شناسایی بیمارانی که نیاز به تزریق خون دارند قابل انجام می‌باشد. از نکات مثبت استفاده از این فاکتور، ساده بودن محاسبه این فاکتور و مستقل بودن آن از مقادیر آزمایشگاهی می‌باشد بنابراین محاسبه score ABC در بیماران می‌تواند به سرعت انجام گیرد (36، 35).
یکی از نقاط قوت مطالعه حاضر نسبت به مطالعه‌های گذشته، بررسی ارتباط بین مصرف خون و فرآورده‌ها با شاخص ABC score بود که نشان داد میزان مصرف خون در بیماران با ABC score مثبت به طور معناداری بیشتر است. این یافته می‌تواند در تصمیم‌گیری بالینی جهت تعیین نیاز به خون در بیماران ترومایی مفید باشد. پیشنهاد می‌شود در مطالعه‌های آتی، کارآیی الگوهای پیش‌بینی نیاز به خون مبتنی بر شاخص ABC در مقایسه با سایر الگوها بررسی شود. زیرا پیش‌بینی نیاز به خون و عوامل مؤثر در نیاز خون یکی از چالش‌های درمان بیماران ترومایی می‌باشد و شناسایی سریع و آماده‌سازی خون برای بیماران ترومایی که به خون نیاز دارند، می‌تواند پیش‌آگهی بیماران را بهبود بخشد. علاوه بر این، پزشکان باید در مورد مصرف منطقی و مدیریت خون و شرایط شروع و توقف تزریق خون حجیم در بیماران آموزش ببینند (19).
به طور کلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان نیاز به تزریق خون و فرآورده‌های خونی در بیماران ترومایی بستگی زیادی به وضعیت بالینی و پارامترهای آزمایشگاهی دارد. بنابراین پایش دقیق این عوامل و شناسایی سریع بیمارانی که نیاز به تزریق خون دارند، می‌تواند به بهبود پیامدهای درمانی و کاهش عوارض و مرگ و میر در این بیماران کمک کند. تحقیقات بیشتری برای پیش‌بینی میزان نیاز به خون و عوامل مرتبط در بیماران ترومایی باید انجام گیرد.
نتیجه‌گیری
شناسایی فاکتورهای خطر مرتبط با تزریق خون و شناسایی سریع بیمارانی که نیاز به تزریق خون دارند، به منظور فراهم کردن خون و فرآورده‌های خونی لازم است. بنابراین پیش‌بینی تزریق خون با پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی موجود می‌تواند پیش‌آگهی بیمار را بهبود بخشد. بر اساس این نتایج، تزریق خون به تعداد زیادی متغیرهای بالینی و آزمایشگاهی نیز بستگی دارد که شناسایی این عوامل خطر می‌تواند بیماران با احتمال بالای دریافت خون را شناسایی و به برنامه‌ریزی برای فراهم نمودن و آماده‌سازی خون و فرآورده‌های خونی کمک کند.
این مطالعه در مورد تزریق خون در بیماران تروما تنها در یک مرکز انجام گرفته است که ممکن است با سایر مراکز تفاوت داشته باشد. از محدودیت‌های دیگر این مطالعه، ماهیت گذشته‌نگر مطالعه، عدم ثبت دقیق اطلاعات تزریق خون، یافته‌های آزمایشگاهی و بالینی بیماران، بیماری‌های زمینه‌ای و وضعیت داروهای مصرفی مانند فیبرینوژن و ترانس آمین در پرونده بیماران بود. از محدویت‌های دیگر این مطالعه عدم دسترسی به یافته‌های مبنی بر اختلال انعقادی و وجود تنها تست‌های آزمایشگاهی INR ، PTT ، PT برای تشخیص اختلالات انعقادی بیماران بود. به علاوه تعداد کیسه‌های خون و فرآورده‌های خونی تزریق شده در مدت زمان بستری و یا در زمان جراحی موجود نبود. به علاوه اطلاعاتی در زمینه تزریق کریستالوئید در پرونده موجود نبود. هم‌چنین ، اطلاعاتی در مورد نتایج تزریق و یا عوارض ناشی از تزریق موجود نبود.
حمایت مالی
این مطالعه با حمایت مالی مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون انجام شده است.
ملاحظات اخلاقی
این مقاله از طرح پژوهشی پیش‌بینی تعداد کیسه‌های خون و فرآورده‌های خونی در بیماران ترومایی در پنج سال آینده و با کد اخلاق IR.TMI.REC.1399.028 استخراج شده است.
عدم تعارض منافع
نویسندگان اظهار کردند در انتشار این مقاله، هیچ‌گونه منافع تجاری نداشتند.
نقش نویسندگان
دکتر لیلا کسرائیان: انتخاب موضوع، جمع‌آوری اطلاعات و نوشتن مقاله
دکتر نیما نادری: جمع‌آوری اطلاعات و نوشتن مقاله
دکتر مهتاب فرح‌انگیز: جمع‌آوری داده‌ها
دکتر حسین عبدالرحیم‌زاده: جمع‌آوری اطلاعات، نوشتن مقاله و تجزیه و تحلیل داده‌ها
تشکر و قدردانی
بدین‌وسیله از زحمات خانم عباسی در جمع‌آوری داده‌ها و آقای دکتر عرفان صادقی متخصص آمار در تجزیه و تحلیل داده‌ها تشکر و قدردانی می‌گردد.
متن کامل: (959 مشاهده)
فراوانی تزریق خون و فرآورده های خونی و عوامل مرتبط با آن
در بیماران ترومایی
لیلا کسرائیان1، نیما نادری2، مهتاب فرح‌انگیز3، حسین عبدالرحیم‌زاده4
چکیده
سابقه و هدف
تزریق خون یکی از چالش‌های اصلی درمان بیماران ترومایی می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی تزریق خون و عوامل مرتبط با آن در بیماران ترومایی بود.
مواد و روش‌ها
این مطالعه گذشته‌نگر مقطعی بر روی 849 بیمار ترومایی که از سال 1398 تا1400 به یک مرکز تروما در شیراز مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تعداد خون و فرآورده‌های خونی تزریقی در بیماران ترومایی و ارتباط آن با خصوصیات دموگرافیک، وضعیت بالینی (فشارخون، نبض، تعداد تنفس ، ضریب هوشیاری) و یافته‌های آزمایشگاهی و ABC score محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری 23 SPSS وآزمون مجذورکای، تی تست و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
یافته‌ها
میانگین سنی افراد مورد مطالعه (849 بیمار)، 40/19 ± 60/38 سال بود. 687 بیمار (90/80%) مرد با نوع آسیب در 61 مورد (20/7%) ترومای نافذ بود. میانگین و (انحراف معیار) تعداد واحدهای گلبول قرمز متراکم، پلاکت و پلاسمای تازه منجمد مصرفی در هر بیمار به ترتیب، 57/4 ± 74/5 (35-0)، 87/4 ± 21/1 (81-0) و 32/4 ± 73/2 (32-0) بود. مصرف خون در بیماران ترومایی به فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قند خون ، لنفوسیت، pH، بیکربنات، کمبود باز و هماتوکریت بیمار بستگی داشت. score ABC در 113 نفر (30/13%) مثبت بود. فراوانی تزریق خون و فرآورده‌های خونی در بیماران باABC score مثبت بیشتر بود (001/0 p<).
نتیجه گیری
تزریق خون به پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی بستگی دارد. شناسایی سریع بیماران با خطر تزریق خون بالا، امکان دستیابی و آماده‌سازی به موقع خون را فراهم می‌کند و پیش‌آگهی بیماران را بهبود می‌بخشد.
کلمات کلیدی: تروما، تزریق خون، فاکتورهای خطر، شوک هموراژیک
تاریخ دریافت: 20/04/1402
تاریخ پذیرش : 22/08/1402
1- متخصص پزشکی اجتماعی ـ دانشیار مرکز تحقیقات انتقال خون ـ مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون و اداره کل انتقال خون شیراز ـ شیراز ـ ایران
2- متخصـص بیهوشـی، فلوشیپ بیهوشی کودکان ـ استادیار مرکز تحقیقات بیهوشی و مراقبت‌های ویژه دانشگاه علوم پزشکی شیراز ـ شیراز ـ ایران
3- پزشک عمومی ـ دانشگاه علوم پزشکی شیراز ـ شیراز ـ ایران
4- مؤلف مسئول: متخصص جراحی ـ دانشیار مرکز تحقیقات ترومای دانشگاه علوم پزشکی شیراز ـ بیمارستان شهید امتیاز ـ شیراز ـ ایران ـ صندوق پستی: 71948-15711
در بیماران ترومایی
لیلا کسرائیان1، نیما نادری2، مهتاب فرح‌انگیز3، حسین عبدالرحیم‌زاده4
چکیده
سابقه و هدف
تزریق خون یکی از چالش‌های اصلی درمان بیماران ترومایی می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی تزریق خون و عوامل مرتبط با آن در بیماران ترومایی بود.
مواد و روش‌ها
این مطالعه گذشته‌نگر مقطعی بر روی 849 بیمار ترومایی که از سال 1398 تا1400 به یک مرکز تروما در شیراز مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تعداد خون و فرآورده‌های خونی تزریقی در بیماران ترومایی و ارتباط آن با خصوصیات دموگرافیک، وضعیت بالینی (فشارخون، نبض، تعداد تنفس ، ضریب هوشیاری) و یافته‌های آزمایشگاهی و ABC score محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری 23 SPSS وآزمون مجذورکای، تی تست و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
یافته‌ها
میانگین سنی افراد مورد مطالعه (849 بیمار)، 40/19 ± 60/38 سال بود. 687 بیمار (90/80%) مرد با نوع آسیب در 61 مورد (20/7%) ترومای نافذ بود. میانگین و (انحراف معیار) تعداد واحدهای گلبول قرمز متراکم، پلاکت و پلاسمای تازه منجمد مصرفی در هر بیمار به ترتیب، 57/4 ± 74/5 (35-0)، 87/4 ± 21/1 (81-0) و 32/4 ± 73/2 (32-0) بود. مصرف خون در بیماران ترومایی به فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قند خون ، لنفوسیت، pH، بیکربنات، کمبود باز و هماتوکریت بیمار بستگی داشت. score ABC در 113 نفر (30/13%) مثبت بود. فراوانی تزریق خون و فرآورده‌های خونی در بیماران باABC score مثبت بیشتر بود (001/0 p<).
نتیجه گیری
تزریق خون به پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی بستگی دارد. شناسایی سریع بیماران با خطر تزریق خون بالا، امکان دستیابی و آماده‌سازی به موقع خون را فراهم می‌کند و پیش‌آگهی بیماران را بهبود می‌بخشد.
کلمات کلیدی: تروما، تزریق خون، فاکتورهای خطر، شوک هموراژیک
تاریخ دریافت: 20/04/1402
تاریخ پذیرش : 22/08/1402
1- متخصص پزشکی اجتماعی ـ دانشیار مرکز تحقیقات انتقال خون ـ مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون و اداره کل انتقال خون شیراز ـ شیراز ـ ایران
2- متخصـص بیهوشـی، فلوشیپ بیهوشی کودکان ـ استادیار مرکز تحقیقات بیهوشی و مراقبت‌های ویژه دانشگاه علوم پزشکی شیراز ـ شیراز ـ ایران
3- پزشک عمومی ـ دانشگاه علوم پزشکی شیراز ـ شیراز ـ ایران
4- مؤلف مسئول: متخصص جراحی ـ دانشیار مرکز تحقیقات ترومای دانشگاه علوم پزشکی شیراز ـ بیمارستان شهید امتیاز ـ شیراز ـ ایران ـ صندوق پستی: 71948-15711
مقدمه
تروما، علت یک دهم مرگ و میرها در جهان و دومین دلیل شایع مرگ در ایران است (3-1). تخمین زده می‌شود که تروما سالانه در بیش از 5 میلیون نفر منجر به مرگ شده باشد. تقریباً 80 درصد از مرگ‌ها در اتاق عمل و50% در 2 ساعت اول اتفاق می‌افتند (5، 4). به علاوه تروما بیشتر در افراد 15 تا 44 ساله رخ می‌دهد که این امر به کاهش تعداد جمعیت فعال در جامعه می‌انجامد (5).
تقریباً 30 تا 40 درصد از بیماران ترومایی به دلیل خونریزی کنترل نشده و اختلالات انعقادی جان خود را از دست می‌دهند (6). علاوه بر این، 24 تا 36 درصد از بیماران در زمان پذیرش در مراکز تروما هم زمان دچار مشکلات انعقادی نیز هستند (7). از یک طرف خود تروما موجب ایجاد اختلالات انعقادی اولیه در بیماران شده که این امر مستقل از شدت آسیب و یا ضربه به سر، احتمال مرگ و میر در بیماران را افزایش می‌دهد. از طرف دیگر، اختلالات انعقادی ثانویه ناشی از هیپوترمی، اسیدوز و رقیق شدن فاکتورهای انعقادی به دلیل تزریق خون با حجم بالاو مصرف فاکتورهای انعقادی نیز در بیماران ترومایی اتفاق می‌افتد (7).
برای احیای بیماران ترومایی با خونریزی شدید، کنترل آسیب، تزریق کلوئیدها و کریستالوئیدها برای حفظ حجم داخل عروقی و تزریق خون و فرآورده‌های خونی برای بهبود اکسیژن‌رسانی و اصلاح وضعیت انعقادی بیمار و جلوگیری ازکواگولوپاتی رقتی توصیه شده است (10-8). درمان زود هنگام مشکلات انعقادی می‌تواند نیاز به خون و فرآورده‌های خونی را کاهش دهد. تزریق خون حجیم برای جایگزینی سریع فرآورده‌های خونی در هنگام خونریزی شدید، برای جلوگیری از بروز تریاد مرگ (اسیدوز، هیپوترمی و اختلالات انعقادی)، در بیماران انجام می‌گیرد (12، 11).
تشخیص به موقع بیماران نیازمند به تزریق خون حجیم و فعال سازی دستورالعمل‌های تزریق خون حجیم به بهبود پیش‌آگهی و کاهش عوارض در بیمار می‌انجامد (15-13). حدود 3 تا 10 درصد از تمام بیماران ترومایی نیاز به تزریق خون حجیم دارند (16). شناسایی سریع بیماران نیازمند تزریق خون حجیم در بهبود پیش‌آگهی بیماران مؤثر بوده است (18، 17، 12) .
از یک طرف، تزریق خون با خطر بروز عوارض عفونی و غیر عفونی همراه بوده و از طرف دیگر، به دلیل هزینه‌های مرتبط با تهیه، آماده‌سازی و تزریق خون و فرآورده‌های خونی، تزریق خون حجیم، بایستی تنها در بیمارانی که نیازمند آن هستند انجام گیرد که این امر به مدیریت بهتر و کاهش هدر رفتن خون می‌انجامد)20، 19).
به علاوه مطالعه‌های پیشین بر روی بیماران مبتلا به ترومای حاد، ارتباط مستقلی بین تزریق خون با افزایش مرگ و میر، بستری در بخش‌های مراقبت‌های ویژه و افزایش طول مدت بستری بیمار در بیمارستان نشان داده‌اند (22، 21، 18).
در مطالعه‌های پیشین، میزان تزریق خون در بیماران با ABC score مثبت بیشتر بود (18، 17). برای محاسبهABC score ، اگر تروما نافذ بود 1 و برای ترومای غیر نافذ صفر، فشار خون سیستولیک کمتر از 90 میلی‌متر جیوه یک و برای فشار خون سیستولیک بالاتر از 90 میلی‌متر جیوه صفر، تعداد ضربان قلب بیشتر از 120 در دقیقه یک و کمتر از آن صفر و آسیب و ضربه به شکم یک و در صورت عدم آسیب صفر در نظر گرفته شد. سپس مجموع اعداد را جمع کرده اگر مجموع بیشتر یا مساوی 2 بود، ABC score مثبت در نظر گرفته شد (17).
مطالعه حاضر به بررسی فراوانی تزریق خون و عوامل مرتبط در بیماران ترومایی انجام گرفت. با شناسایی بهتر بیماران پرخطری که نیاز به تزریق خون دارند، می‌توان گام موثری در زمینه بهبود پیش آگهی بیمار، کاهش عوارض و مدیریت بهتر خون در بیماران ترومایی انجام داد.
مواد و روش‌ها
این مطالعه گذشته‌نگر مقطعی به مدت دو سال از فروردین 1398 تا فروردین 1400 تنها مرکز ارجاع بیماران ترومایی در شیراز انجام شد. از روش نمونه‌گیری غیر احتمالی و آسان بر روی اطلاعات پرونده‌های بیماران ترومایی که در مدت مطالعه به بیمارستـان مراجعـه کـرده بودند و مستنـدات تـزریق خـون آن‌ها موجود بود، استفاده
شد.
برای جمع‌آوری اطلاعات فرم جمع‌آوری داده‌ها که شامل خصوصیات دموگرافیک، وضعیت بالینی (علایم حیاتی، وضعیت هوشیاری، تنفسی، اشباع اکسیژن، خونریزی فعال، آسیب به شکم و شواهدی دال بر خونریزی)، نوع آسیب و یافته‌های آزمایشگاهی موجود در پرونده بیماران )شمارش کامل سلول‌های خونی، آزمایش‌های کبدی، کلیوی و آزمایش‌های وضعیت انعقادی و گازهای خونی) در بیماران ترومایی دریافت‌کننده خون بود، در بدو ورود به بیمارستان تا یک ساعت اول بررسی شد. به علاوه تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاسمای تازه منجمد و پلاکت مصرفی بیماران نیز بررسی شد. سپس ABC score در این بیماران محاسبه شد. میانگین تعداد واحدهای خون و فرآورده‌های خونی تزریق شده بر حسب ABC score بررسی شد. میانگین تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاکت و پلاسمای تازه منجمد مصرفی در بیمارانی که تزریق خون حجیم (4 کیسه یا بیشتر) دریافت کرده بودند محاسبه شد.
میانگین تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاکت، پلاسمای تازه منجمد، در هر بیمار و ارتباط آن با فاکتورهای بالینی و آزمایشگاهی بررسی شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری 23 SPSS و آزمون مجذور کای، آزمون تی تست و لجستیک رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها
در این مطالعه، در کل پرونده 849 بیمار ترومایی مراجعه‌کننده به بیمارستان تروما در سال‌های 1398 تا 1400 که خون و فرآورده‌های خونی دریافت کرده بودند، بررسی شد (جدول 1). میانگین تعداد واحدهای درخواستی و مصرفی گلبول قرمز متراکم، پلاکت، پلاسمای تازه منجمد در جدول نشان داده شده است (جدول 2). میانگین و انحراف معیار تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاسمای تازه منجمد، پلاکت مصرفی در بیمارانی که تزریق خون حجیم دریافت کرده بودند 21/5 ± 17/8 ، 88/4 ± 92/3 و 01/6 ± 85/1 بود (جدول 3).
میانگین تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم، پلاکت، پلاسمای تازه منجمد مصرفی در هر بیمار در مدت مطالعه، 74/5 با انحراف معیار 57/4 (35-0)، 21/1 با انحراف معیار 87/4 (81-0) و 73/2 با انحراف معیار 32/4 (32-0) بود (جدول 3). ارتباط فاکتورهای بالینی و آزمایشگاهی با مصرف خون در بیماران ترومایی در جدول نشان داده شده است (جدول 4). مصرف خون در بیماران ترومایی به فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قند خون، لنفوسیت، pH، بیکربنات، کمبود باز (base deficit) وهماتوکریت بیمار بستگی داشت. ABC score در 113 نفر (30/13%) مثبت بود. میانگین تعداد کیسه‌های خون و فرآورده‌های خونی در بیماران باABCscore مثبت بیشتر بود (جدول 5).
بحث
تزریق خون نقش حیاتی در درمان بیماران ترومایی با خونریزی قابل توجه دارد. با این حال، خطرات و مزایای تزریق خون در بیماران ترومایی بایستی مد نظر قرار گیرد.
در این مطالعه میانگین تعداد واحدهای گلبول قرمز متراکم تزریق شده به بیماران ترومایی در 24 ساعت اول، 57/4 ± 74/5 واحد (35-0) بود. در مطالعه پیشین، میانگین واحدهای گلبول قرمز متراکم و واحدهای پلاسمای تازه منجمد در 24 ساعت اول 13 ± 20 واحد و 11 ± 13 واحد بود (23).
در مطالعه دیگری، فراوانی تزریق خون در 1593 بیمار ترومایی 40/19 درصد بود و میانگین تعداد واحدهای خون تزریق شده از 0 تا 46 واحد متغیر بود (24). در مطالعه دیگری، حدود 7% بیماران ترومایی تزریق خون حجیم دریافت کرده بودند (25).
تفاوت در فراوانی تزریق خون در بیماران ترومایی می‌تواند ناشی از تفاوت در شدت تروما، نوع آسیب‌های وارده، زمان انتقال بیمار به بیمارستان، و وضعیت اولیه بیماران در زمان بستری باشد.
در تزریق خون حجیم بایستی ابتدا محلول‌های کریستالوئیدی و سپس تزریق گلبول قرمز متراکم، پلاکت و پلاسمای تازه منجمد با نسبت یک، یک و یک مشابه خون انجام گیرد (26). استفاده از این نسبت در تزریق خون حجیم منجر به پیشرفت‌های قابل توجهی در مراقبت از بیماران ترومایی و بهبود پیش آگهی بیمار می‌شود (27). در این مطالعه، میانگین واحدهای گلبول قرمز متراکم، پلاسمای تازه منجمد و پلاکت‌های تزریق شده در بیماران با تزریق خون حجیم 21/5 ± 17/8 ، 88/4 ± 92/3 و 01/6 ± 85/1 بود که در این مطالعه نسبت تزریق پلاکت در تزریق خون حجیم کمتر از گلبول قرمز متراکم و پلاسمای تازه منجمد بود. بنابراین با توجه به پایین‌تر بودن نسبت پلاکت در تزریق خون حجیم، بایستی آموزش لازم در زمینه لزوم استفاده از دستورالعمل تجویز گلبول قرمز متراکم، پلاسمای تازه منجمد و پلاکت با نسبت 1:1:1: انجام گیرد.
در مطالعه پیشین، میانگین واحدهای گلبول قرمز متراکم و واحدهای پلاسمای تازه منجمد تزریقی در 24 ساعت اول 20 ± 13 و 13 ± 11 واحد بود (14).
میانگین تعداد کیسه‌های گلبول قرمز متراکم تزریق شده در بیماران ترومایی ممکن است بر اساس منطقه جغرافیایی، نوع تروما، مدیریت خون بیمار و سایر عوامل متغیر، متفاوت باشد. مطالعه‌های گذشته به بررسی فاکتورهای مؤثر در پیش‌بینی نیاز به خون و تشخیص بیماران در معرض خطر خونریزی پرداخته‌اند (10-2). شناسایی بیماران نیازمند خون برای جلوگیری از عوارض، مرگ یا کاهش کیفیت زندگی در اثر تاخیر در شروع تزریق ضروری می‌باشد تا بتواند به پزشکان برای تصمیم‌گیری‌های بالینی بهتر در مورد نیاز به خون در بیماران ترومایی کمک نماید (21-14، 12). در این مطالعه ارتباط فاکتورهای بالینی و آزمایشگاهی با مصرف خون در بیماران ترومایی بررسی شد. در این مطالعه، میزان نیاز به خون در بیماران ترومایی به سن بیماران بستگی نداشت. در حالی که در مطالعه‌های قبلی ارتباط عواملی مانند سن بیمار و وجود مشکلات هم‌زمان مربوط به سیستم قلبی- عروقی نیز در میزان نیاز به خون مشخص شده بود (27).
تفاوت‌های مشاهده شده می‌تواند ناشی از تفاوت در جمعیت مورد مطالعه باشد. در این مطالعه مصرف خون در بیماران ترومایی به فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قند خون، لنفوسیت، pH، بیکربنات و کمبود باز و هماتوکریت بیمار بستگی داشت.
در مطالعه دیگری، تزریق خون حجیم به مکانیزم آسیب، ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و کمبود باز به تزریق خون حجیم ارتباط داشت (28). در مطالعه دیگری، میزان نیاز به خون به جنسیت، هموگلوبین و کمبود باز بستگی داشت (28). در مطالعه دیگری نیز میزان نیاز به خون به مکانیزم آسیب، ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و کمبود باز بستگی داشت (28). درمطالعه دیگری، فاکتورهایی مانند تغییر در علائم حیاتی، کاهش سطح هوشیاری، کاهش فشار خون سیستولیک، کاهش هموگلوبین، وجود مایع داخل شکمی، وجود شکستگی‌های متعدد و لگنی پیچیده، تغییرات ضربان قلب، کمبود باز و جنسیت به عنوان فاکتورهای پیش‌بینی‌کننده نیاز خون در بیماران ترومایی نشان داده شد (29).
در مطالعه دیگری، سن بالای 60 سال، کمبود باز، افزایش لاکتات و ضربان قلب بالا، با تزریق خون حجیم ارتباط داشتند (30). در مطالعه دیگری، آسیب شدید اندام تحتانی، ترومای ناشی از انفجار، آسیب‌های منجر به قطع عضو و بالا رفتن ضربان قلب با تزریق حجیم ارتباط داشتند (25). در مطالعه دیگری تزریق خون حجیم به فشار خون سیستولیک زیر 90 ، هموگلوبین کمتر از 11 ، درجه حرارت کمتر از 5/35 درجه سانتی‌گراد، 5/1 INR> و mMol/IU 6 ≥ base deficit ارتباط داشت (13). در مطالعه دیگری تزریق خون حجیم با ضربان قلب بیشتر از 105، فشار خون سیستولیک کمتر از 110 میلی‌متر جیوه، pH کمتر از 25/7 و هماتوکریت کمتر از 32 رابطه داشت (31).
در مطالعه‌های قبلی نشان داده شد که یافته‌های آزمایشگاهی و بالینی مانند هموگلوبین، تعداد سلول‌های خونی، شاخص‌های کواگولوپاتی و فشار خون می‌توانند بر میزان نیاز به خون در بیماران ترومایی اثر بگذارند. اندازه‌گیری و ارزیابی این یافته‌ها می‌تواند به تعیین نیاز به تزریق خون کمک کند.
در مطالعه دیگری، ارتباط تغییرات فیزیولوژیک مثل کاهش فشار خون، بالا بودن ضربان قلب، کاهش ضریب هوشیاری و اختلال داده‌های آزمایشگاهی مانند تغییر pH ، تعداد پلاکت، غلظت فیبرینوژن و (INR) با میانگین تعداد کیسه‌های خون تزریق شده در بیماران نشان داده شده است (32).
تصمیم‌گیری برای درخواست خون بر اساس یافته‌های آزمایشگاهی محدودیت‌هایی دارد. چون آماده شدن نتایج آزمایشگاهی ممکن است زمان‌بر باشد، استفاده از این یافته‌ها ممکن است پیش‌بینی نیاز به خون و در نتیجه آماده‌سازی خون را به تأخیر بیندازد (29).
در مطالعه دیگری ارتباط فاکتورهایی مانند، هموگلوبین، INR و ترومای نافذ، در پیش‌بینی تزریق خون در بیماران ترومایی نشان داده شد (33).
در مطالعه دیگری 37% بیماران ترومایی خون دریافت کرده بودند و فاکتورهایی مانند فشار خون سیستولیک پایین، INR بالا، سن بالا و آسیب مغزی و نوع آسیب غیر نافذ با تزریق خون رابطه داشتند (34).
مطالعه‌های پیشین از فاکتور ABC ]زخم نافذ، فشار خون سیستولیک پایین، ضربان قلب بالا، وجود شواهد خونریزی در سونوگرافی بعد از تروما (FAST)[ برای شناسایی زودرس بیماران ترومایی نیازمند خون استفاده کرده بودند که محاسبه این فاکتور بلافاصله در اتاق احیا برای شناسایی بیمارانی که نیاز به تزریق خون دارند قابل انجام می‌باشد. از نکات مثبت استفاده از این فاکتور، ساده بودن محاسبه این فاکتور و مستقل بودن آن از مقادیر آزمایشگاهی می‌باشد بنابراین محاسبه score ABC در بیماران می‌تواند به سرعت انجام گیرد (36، 35).
یکی از نقاط قوت مطالعه حاضر نسبت به مطالعه‌های گذشته، بررسی ارتباط بین مصرف خون و فرآورده‌ها با شاخص ABC score بود که نشان داد میزان مصرف خون در بیماران با ABC score مثبت به طور معناداری بیشتر است. این یافته می‌تواند در تصمیم‌گیری بالینی جهت تعیین نیاز به خون در بیماران ترومایی مفید باشد. پیشنهاد می‌شود در مطالعه‌های آتی، کارآیی الگوهای پیش‌بینی نیاز به خون مبتنی بر شاخص ABC در مقایسه با سایر الگوها بررسی شود. زیرا پیش‌بینی نیاز به خون و عوامل مؤثر در نیاز خون یکی از چالش‌های درمان بیماران ترومایی می‌باشد و شناسایی سریع و آماده‌سازی خون برای بیماران ترومایی که به خون نیاز دارند، می‌تواند پیش‌آگهی بیماران را بهبود بخشد. علاوه بر این، پزشکان باید در مورد مصرف منطقی و مدیریت خون و شرایط شروع و توقف تزریق خون حجیم در بیماران آموزش ببینند (19).
به طور کلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان نیاز به تزریق خون و فرآورده‌های خونی در بیماران ترومایی بستگی زیادی به وضعیت بالینی و پارامترهای آزمایشگاهی دارد. بنابراین پایش دقیق این عوامل و شناسایی سریع بیمارانی که نیاز به تزریق خون دارند، می‌تواند به بهبود پیامدهای درمانی و کاهش عوارض و مرگ و میر در این بیماران کمک کند. تحقیقات بیشتری برای پیش‌بینی میزان نیاز به خون و عوامل مرتبط در بیماران ترومایی باید انجام گیرد.
نتیجه‌گیری
شناسایی فاکتورهای خطر مرتبط با تزریق خون و شناسایی سریع بیمارانی که نیاز به تزریق خون دارند، به منظور فراهم کردن خون و فرآورده‌های خونی لازم است. بنابراین پیش‌بینی تزریق خون با پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی موجود می‌تواند پیش‌آگهی بیمار را بهبود بخشد. بر اساس این نتایج، تزریق خون به تعداد زیادی متغیرهای بالینی و آزمایشگاهی نیز بستگی دارد که شناسایی این عوامل خطر می‌تواند بیماران با احتمال بالای دریافت خون را شناسایی و به برنامه‌ریزی برای فراهم نمودن و آماده‌سازی خون و فرآورده‌های خونی کمک کند.
این مطالعه در مورد تزریق خون در بیماران تروما تنها در یک مرکز انجام گرفته است که ممکن است با سایر مراکز تفاوت داشته باشد. از محدودیت‌های دیگر این مطالعه، ماهیت گذشته‌نگر مطالعه، عدم ثبت دقیق اطلاعات تزریق خون، یافته‌های آزمایشگاهی و بالینی بیماران، بیماری‌های زمینه‌ای و وضعیت داروهای مصرفی مانند فیبرینوژن و ترانس آمین در پرونده بیماران بود. از محدویت‌های دیگر این مطالعه عدم دسترسی به یافته‌های مبنی بر اختلال انعقادی و وجود تنها تست‌های آزمایشگاهی INR ، PTT ، PT برای تشخیص اختلالات انعقادی بیماران بود. به علاوه تعداد کیسه‌های خون و فرآورده‌های خونی تزریق شده در مدت زمان بستری و یا در زمان جراحی موجود نبود. به علاوه اطلاعاتی در زمینه تزریق کریستالوئید در پرونده موجود نبود. هم‌چنین ، اطلاعاتی در مورد نتایج تزریق و یا عوارض ناشی از تزریق موجود نبود.
حمایت مالی
این مطالعه با حمایت مالی مؤسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون انجام شده است.
ملاحظات اخلاقی
این مقاله از طرح پژوهشی پیش‌بینی تعداد کیسه‌های خون و فرآورده‌های خونی در بیماران ترومایی در پنج سال آینده و با کد اخلاق IR.TMI.REC.1399.028 استخراج شده است.
عدم تعارض منافع
نویسندگان اظهار کردند در انتشار این مقاله، هیچ‌گونه منافع تجاری نداشتند.
نقش نویسندگان
دکتر لیلا کسرائیان: انتخاب موضوع، جمع‌آوری اطلاعات و نوشتن مقاله
دکتر نیما نادری: جمع‌آوری اطلاعات و نوشتن مقاله
دکتر مهتاب فرح‌انگیز: جمع‌آوری داده‌ها
دکتر حسین عبدالرحیم‌زاده: جمع‌آوری اطلاعات، نوشتن مقاله و تجزیه و تحلیل داده‌ها
تشکر و قدردانی
بدین‌وسیله از زحمات خانم عباسی در جمع‌آوری داده‌ها و آقای دکتر عرفان صادقی متخصص آمار در تجزیه و تحلیل داده‌ها تشکر و قدردانی می‌گردد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
