چکیده سابقه و هدف اگر چه تزریق خون مهمترین راه کنترل تالاسمی ماژور است، اما این روش منجر بهتجمعآهندراندامهای مختلفبدن بیمارانمیشود. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر داروی دفراسیروکس با فرمولاسیون جدید و سایر داروهای شلاتور آهن در سطح فریتین و علائم گوارشی در بیماران تالاسمی ماژور تحت درمان در مرکز تالاسمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در طی یک بازه دو ساله بود. مواد و روش‌ها این مطالعه نیمه تجربی بر روی 45 بیمار تالاسمی ماژور انجام شد. این بیماران در سال 1398 تحت درمان با دارویی غیر از دفراسیروکس با فرمولاسیون جدید بودند. در سال 1399 کلیه بیماران تحت درمان دارویی با دفراسیروکس با فرمولاسیون جدید قرار گرفتند. سطح فریتین سرمی هر سه ماه یک بار اندازهگیری شده، با مقادیر سال قبل مقایسه گردید و توسط آزمون‌های کولموگروف اسمیرنوف، t و آنوا و نرمافزار 19SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها در سالهای 1398 و 1399، تفاوت معناداری از نظر سطح فریتین سرمی دیده نشد. در سال 1399 با مصرف داروی دفراسیروکس جدید، در مجموع 1/11% بیماران دچار عوارض ناشی از مصرف دارو شدند که نسبت به سال قبل، کاهش قابل توجهی داشت(004/0 = p). نتیجه گیری تأثیر داروی دفراسیروکس با فرمولاسیون جدید در کاهش سطح فریتین سرمی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مشابه داروهای قبلی(دفراسیروکس قدیم، دفریپرون و دسفرال) است. البته بیماران مصرفکننده این دارو دچار عوارض گوارشی کمتری از جمله درد، تهوع، استفراغ و اسهال شدهاند و میزان رضایت از مصرف دارو به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
Madani F, Taghvaee R, Akbari H. Assessment of Serum Ferritin Level in Thalassemia Major Patients Receiving Deferasirox in Comparison with Other Iron Chelators. Sci J Iran Blood Transfus Organ 2022; 19 (3) :200-207 URL: http://bloodjournal.ir/article-1-1440-fa.html
مدنی فرهاد، تقوایی رویا، اکبری حسین. سطح سرمی فریتین بیماران تالاسمی ماژور دریافت‌کننده دفراسیروکس با فرمولاسیون جدید در مقایسه با سایر داروهای شلاتور آهن. فصلنامه پژوهشی خون. 1401; 19 (3) :200-207
