چکید ه

  سابقه و هدف

  سلول‌های P19cl6 یکی از ساب کلون‌های سلول‌های P19 است که اخیراًَ جدا سازی شده است. این سلول‌ها بیشتر ویژگی مزودرمی دارند و قادرند بدون تشکیل جسم شبه رویانی به سلول‌های قلبی تمایز یابند. پژوهش حاضر به منظور بررسی کارایی اکسی توسین در تمایز سلول‌های P19cl6 به سلول‌های قلبی در دو حالت تک لایه(مونولایر) و جسم شبه رویانی و نیز تولید سلول‌های قلبی ضربان‌دار و نشاندار شده با پروتئین فلورسنت انجام شد.

  مواد وروش‌ها

  مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. ابتدا سلول‌ها به دو شکل مونولایر و جسم شبه رویانی تحت تاثیر اکسی توسین با غلظت ^7-10× 1 مول و در گروه کنترل مثبت تحت تاثیر DMSO با غلظت 1 درصد قرار گرفتند. سپس روند القای تمایز سلول‌ها به سلول‌های قلبی با انجام ارزیابی‌های مورفولوژیک و ایمونوسیتوشیمی بررسی شد. در ادامه پژوهش، پلاسمید pEGFP-C1 با استفاده از الکتروپوریشن به داخل سلول‌‌های بنیادی P19cl6 ترانسفکت شده و از اکسی توسین جهت تمایز سلول‌های نشاندار شده به سلول‌های قلبی استفاده شد.

  یافته‌ها

  مشاهدات انجام شده در این تحقیق نشان داد در گروه آزمایش، اجسام شبه رویانی تهیه شده از سلول‌ها تحت تاثیر اکسی توسین به سلول‌های قلبی تمایز پیدا کردند در حالی که سلول‌های کشت داده شده به صورت مونولایر قادر به تمایز به سلول‌های قلبی نبودند. در گروه کنترل سلول‌ها به هر دو شکل مونولایر و جسم شبه رویانی تحت تاثیر DMSO به سلول‌های قلبی تمایز یافتند. در بخش دوم پژوهش، سلول‌های P19cl6 به کمک الکتروپوریشن با کارایی بالا با ژن پروتئین فلورسنت سبز تحت تاثیر اکسی‌توسین ترانسفکت شده به سلول‌های قلبی ضربان‌دار تمایز پیدا کردند. ارزیابی‌های مورفولوژیک و ایمونوسیتوشیمی به عمل آمده ماهیت سلول‌های قلبی را تایید کرد.

  نتیجه گیری

  آن چه از این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت این است که هنگام به کارگیری اکسی توسین، تشکیل جسم شبه رویانی جهت تمایز سلول‌های P19cl6 به سلول‌های قلبی ضروری است و نیز این سلول‌ها پس از ترانسفکت شدن با ژن پروتئین فلورسنت سبز، قادرند به سلول‌های قلبی ضربان‌دار تمایز یابند. لذا این سلول‌ها مدل مناسبی جهت مطالعات مبتنی بر پیوند سلولی در مدل‌های آزمایشگاهی بیماری قلبی می‌باشند.

  کلمات کلیدی : تمایز سلولی، سلول‌های قلبی، اکسی توسین، سلول‌های بنیادی، P19